Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τελευταίες Παραστάσεις: "ΤΡΩΑΣ", του Δημήτρη Δημητριάδη | Ομάδα Σημείο Μηδέν | Σκην.: Σάββας Στρούμπος | Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος


ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
«ΤΡΩΑΣ»
Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος
Λεωνίδου 12 (πλησίον μετρό Μεταξουργείου)

12 Τελευταίες Παραστάσεις:
2 Δεκεμβρίου 2017 – 7 Ιανουαρίου 2018

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Σάββατο 2/12, στις 21.00 - Κυριακή 3/12 στις 19.00
Σάββατο 9/12, στις 21.00 – Κυριακή 10/12, στις 19.00
Σάββατο 16/12, στις 21.00 – Κυριακή 17/12, στις 19.00

Παρασκευή 22 και Σάββατο 23/12, στις 21.00
Παρασκευή 29 και Σάββατο 30/12, στις 21.00

Σάββατο 6/1, στις 21.00 και Κυριακή 7/1, στις 19.00




Παίζουν οι ηθοποιοί:
Δαυίδ Μαλτέζε και Έλλη Ιγγλίζ
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος

Η Ομάδα Σημείο Μηδέν και ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος ανακοινώνουν την ολοκλήρωση του β΄κύκλου της παράστασης του έργου του Δημήτρη Δημητριάδη «ΤΡΩΑΣ» την Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2017.

Η παράσταση «Τρωάς» παρουσιάζεται από τις 20 Οκτωβρίου 2017 στο Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος έχοντας αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές τόσο κατά τον δεύτερο αυτό κύκλο παραστάσεων όσο και από την πρώτη κιόλας παρουσίασή της την Άνοιξη του 2017 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.


Λίγα λόγια για το έργο:
Η «Τρωάς» είναι ένα τρίδυμο, τρεις μονόλογοι σε τρία μέρη. Στο πρώτο, το καθένα από τα τρία πρόσωπα, Πρίαμος, Έκτωρ, Αστυάναξ, μιλά για το πώς βίωσε τον πόλεμο. Στο δεύτερο, το κάθε πρόσωπο μιλά ως ένας από τους άλλους τρεις. Στο τρίτο, μιλά η Τρωάς με τα λόγια και των τριών: μία φωνή που εμπεριέχει και τις τρεις γενιές και που τις υπερβαίνει, οδηγώντας σε μία ολική και τελική σύνοψη.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα:
«Ο πόλεμος ως ανθρώπινη αλήθεια, θα μπορούσε να γίνει, όπως και η θνητότητά του, ένας καταλυτικός μηχανισμός στα χέρια τού ίδιου του ανθρώπου, προκειμένου να μάθει και να καταλάβει, αλλά και να αποδεχθεί, το ποιος όντως είναι. Η αυτογνωσία όμως αυτή όχι μόνο δεν είναι υποφερτή από τον άνθρωπο, αλλά και, εξαιτίας της αδυναμίας του να την αντέξει, έχει ανέκαθεν αποκλειστεί, με την θέσπιση και καθιέρωση ποικίλων ψευδαισθήσεων οι οποίες φρόντισαν να τού εξασφαλίσουν προστατευτικές διεξόδους από την αντιμετώπιση τού Ανυπόφορου.
Στην «Τρωάδα», οι διέξοδοι αυτές έχουν εκ προοιμίου καταρριφθεί. Η τρισδιάστατη φωνή των τριών ηλικιών, μιλάει από εκεί όπου θα μπορούσε να μιλήσει το ίδιο το Ανυπόφορο.»
Έγραψαν για την παράσταση:

«Ο Δαβίδ Μαλτέζε προσφέρει στους θεατές του την ολική υποκριτική εμπειρία, αγγίζοντας πλέον την κορυφή μιας ερμηνευτικής (και μουσικής) πορείας που σχεδόν δέκα χρόνια ακολουθεί χτίζοντάς την με προσεκτικά όσο και διακριτικά βήματα. Για να καταλήξει σήμερα σε έναν ερμηνευτικό άθλο. Δικαιολογημένα, ο Δημήτρης Δημητριάδης αφιερώνει την έκδοση της «Τρωάδας» στον Δαβίδ Μαλτέζε, ιδανικό ερμηνευτή της» […] «Θεωρώ ότι η «Τρωάς» του Δημήτρη Δημητριάδη θα σηματοδοτηθεί στη σκηνική της υπόσταση τόσο καθοριστικά από την παρούσα πρώτη  της σκηνοθεσία και ερμηνεία ώστε δύσκολα θα βρεθεί κάποια άλλη για να την υπερβεί». [Δημήτρης Τσατσούλης, Ημερόδρομος]

«Η σκηνοθεσία της Τρωάδος λειτουργούσε σαν ένα μαθηματικό συνεχές που απέδιδε όλες τις διακυμάνσεις της νέας Συνείδησης των προσώπων μέσα από τη διαφωτιστική αποκάλυψη του (μυθολογικού) θανάτου τους». […] «…Ο Μαλτέζε απέδειξε για άλλη μια φορά πως είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς του θεάτρου μας. […] «Η «δαιμόνια» Έλλη Ιγγλίζ στο βάθος της σκηνής και μπαινοβγαίνοντας στο πιάνο της, λειτούργησε ως επαναστατικός Χορός που γλεντούσε το Ανυπόφορο με ριζίτικα τραγούδια δυναμικής ανδροπρέπειας.» [Γιώργος Σαμπατακάκης, AthensVoice]

«Ο Σάββας Στρούμπος εγκυμονεί σκηνοθετικά αυτό το κάτι άλλο για να πάει τον ψαγμένο θεατή πέρα από τον χρόνο και την ηλικία του πολέμου. Η σκηνοθεσία του –μια κυκλική αντίληψη των επαναλαμβανόμενων πολέμων- ακολουθεί τον επαναληπτικό λόγο του κειμένου. Το συνειδητό κακό που επιβάλει η αλαζονεία και η παράλογη τόλμη, ο καημός, ο χαλασμός, η φθορά, η ασέβεια και η προσβολή της ύπαρξης, η αγωνία του θανάτου αποδίδονται εξαιρετικά με την ερμηνεία του Δαυίδ Μαλτέζε». [Χαρά Κιούση, Newsbeast.gr]

«Ο σκηνοθέτης, έχοντας στα χέρια του ένα κείμενο για την καταστροφή, για τον παραλογισμό του πολέμου, τη σκληρότητα αλλά και τη βαθιά ποίηση που συντροφεύει την οδύνη, έχτισε την παράστασή του υπηρετώντας μια πολύ συγκεκριμένη φόρμα, μια παρτιτούρα κίνησης του σώματος και των συναισθημάτων που το ίδιο το κείμενο την υποβάλει, στην οποία όμως φρόντισε να αφήσει να μπει φως, δημιουργώντας ρωγμές ποιητικής τρυφερότητας και λυρισμού». [Ειρήνη Μουντράκη, TheGreekPlayProject.gr]

«Αν όμως κάποιος θέλει να περάσει μια ώρα πυκνής καταβύθισης στα πιο δυσπρόσιτα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, σε μια συνάντηση με τα αρχέτυπα του αρχαίου ελληνικού λόγου σμιλεμένη από ένα συγγραφέα που συνηθίζει να συνδιαλέγεται με αυτή τη βαριά κληρονομιά χωρίς ουδέποτε να φλερτάρει με την αρχαιολατρεία ή αυτό που ονομάζουμε «ελληνικότητα», αλλά συνδιαλέγεται αδιάκοπα με τους νεκρούς, εκείνους που ο Χάινερ Μύλλερ έλεγε πως πρέπει να τους ξεθάβουμε ξανά και ξανά γιατί εκείνοι κρατούν το μυστικό του μέλλοντος, τότε η παράσταση θα του χαρίσει μια εμπειρία από αυτές που μένουν χαραγμένες στη μνήμη για καιρό» [Γιώργος Βουδικλάρης, Popaganda.gr]

«Ο Στρούμπος, ως αναμενόμενο, απέφυγε τις εύκολες αναφορές στην επικαιρότητα. Είδε το έργο ως μια στιβαρή ποιητική αναζήτηση της οντολογικής διάστασης του πολέμου, του πολέμου ως οδού αυτογνωσίας, που αρνείται ο άνθρωπος, γι’ αυτό διαιωνίζει τον πόλεμο.[…] Ευτύχησε να έχει συνεργάτη στο όραμά του, ένα ακάματο και λεπτολόγο ηθοποιό, τον Δαβίδ Μαλτέζε. […]Τα τρία πρόσωπα που ερμηνεύει υλοποιούνται μπροστά στα μάτια μας διακριτά στο πρώτο μέρος, ενώ στο δεύτερο, όταν το κείμενο οδηγεί στο να «διαβάζει» το ένα το άλλο, καταλήγει σε ένα ερμηνευτικό στρόβιλο, που μοιάζει το σώμα του από τη μια να κόβεται στα τρία και την ίδια στιγμή το ένα και ίδιο σώμα να γεννά τα άλλα δύο, ξανά και ξανά. Πραγματικά ένας ερμηνευτικός άθλος που απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση και τρομερή ενέργεια. Θεωρώ πως είναι μια ερμηνεία αναφοράς». [Μαρώ Τριανταφύλλου, Εφ.: «Η Εποχή»].

«Μια παράσταση για δυνατούς χρήστες από έναν νέο σκηνοθέτη που διαθέτει όλα τα προσόντα ώστε να υπηρετήσει ένα είδος θεάτρου-πρόταση στο οποίο ο θεατής γίνεται συνένοχος και συμμέτοχος της σκηνικής δράσης μέσα από την κινητοποίηση όλων των δυναμικών της ενέργειας και της σκέψης του. Ο εξαιρετικά ταλαντούχος Σάββας Στρούμπος διαθέτει και την πνευματική διαύγεια και την σπάνια ικανότητα και την τεχνική αρτιότητα ώστε να δημιουργεί παραστάσεις οι οποίες αποτελούν σκηνικά γεγονότα και αφήνουν πίσω τους ένα ισχυρό στίγμα». [Μαρία Κυριάκη, EpiSkinis.gr].

«Η σκηνοθεσία του Σάββα Στρούμπου […] συνθέτει χάρις στην ανθρωπιστική αντίληψή της και την ολότελα αντι-ρεαλιστική επιχρωμάτωσή της, έναν κόσμο ονειρικό και ταυτόχρονα εφιαλτικό μέσα από τον οποίο απελευθερώνονται οι ενοχές και οι ορμές μας κρίνοντας παράλληλα τον εαυτό τους και τις αιτίες τους.

Χαιρετίζουμε την είσοδο στους μονολόγους ενός γεννημένου χαρισματικού ηθοποιού, ενός σπουδαίου καλλιτέχνη που χαίρεται την τέχνη του χωρίς να κοιτάζεται στον καθρέφτη, του Δαυίδ Μαλτέζε. […] Ο Μαλτέζε γίνεται και είναι μια ποιητική μορφή που μέσα από τη συμπλοκή και το σύμπλεγμα τριών ηρώων δίνει το δικό της εναργές περίγραμμα. […] Από την άλλη πλευρά της σκηνής, μας μάγεψαν οι ελιγμοί, οι σπειροειδείς κινήσεις της ανθρώπινης εφευρετικότητας από την αποκάλυψη που φέρει το όνομα Έλλη Ιγγλίζ. […] Λιτή, μετρημένη, ευφάνταστη. Ένα εύρημα!» [Ειρήνη Αϊβαλιώτου,
CatisArt.gr]

Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία |Σκηνική εγκατάσταση | Κοστούμια: Σάββας Στρούμπος
Μουσική: Έλλη Ιγγλίζ
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Χειριστής φωτός: Απόστολος Ζερδεβάς
Photo credits: Αντωνία Κάντα
Δημιουργία αφίσας: Soul Design
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Ηθοποιοί:
Δαυίδ Μαλτέζε και Έλλη Ιγγλίζ

Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Σημείο Μηδέν, τους συντελεστές και τις παραστάσεις που έχει παρουσιάσει, μπορείτε να βρείτε στο  www.simeiomiden.gr



INFO
Τοποθεσία: Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος, Λεωνίδου 12 (πλησίον μετρό Μεταξουργείου)
Παραστάσεις: Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Σάββατο 2/12, στις 21.00 - Κυριακή 3/12 στις 19.00
Σάββατο 9/12, στις 21.00 – Κυριακή 10/12, στις 19.00
Σάββατο 16/12, στις 21.00 – Κυριακή 17/12, στις 19.00
Παρασκευή 22 και Σάββατο 23/12, στις 21.00
Παρασκευή 29 και Σάββατο 30/12, στις 21.00
Σάββατο 6/1, στις 21.00 και Κυριακή 7/1, στις 19.00

Διάρκεια: 70’.
Τιμές εισιτηρίων: 12ευρώ (κανονικό), 10ευρώ (μειωμένο: φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ)

Πληροφορίες-Κρατήσεις θέσεων: Τηλ.: 210-3225207

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα

Είδαμε και προτείνουμε: «Το Αγόρι με τις δυο καρδιές»

 "Τ ο αγόρι με τις δύο καρδιές" μία παράσταση που τα έχει όλα, τα συνδυάζει όλα.. ρυθμό- ενέργεια-πάθος-έκφραση-τόλμη- αλήθεια-χιούμορ, γεμάτη αγωνία και συγκίνηση που στο τέλος μας προκαλεί δέος. Μια ανθρώπινη ιστορία, ελπίδας- θάρρους-εμπιστοσύνης και αγάπης! Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της οικογένειας προσφύγων των συγγραφέων (Χάμεντ και Χεσααμ Αμιρι) που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, μετά την κάλυψη του μεγαλύτερου μέρους τής από τους Ταλιμπάν. Μάνα πατέρας και τρεις γιοι. Ένα ταξίδι ξεκινάει περιπλανώμενοι στην Ευρώπη αναζητώντας να βρουν την <<Ιθάκη>> τους. Μας συναρπάζει για άλλη μία φορά με την ευρηματική υποδειγματική μαεστρία του ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς φωτίζοντας τις ανθρώπινες σχέσεις. Το ενδυματολογικό κομμάτι υπογράφει η Ελένη Εμπεδοκλή- οι στίχοι των τραγουδιών δια χειρός Ελένης Φωτάκη με τη μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη ντύνουν αρμονικά την παράσταση!! Με τα σκηνικά του Εδουάρδου Γεωργίου που αποδίδουν τέλεια την πρα