ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΟΥΣ


Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό υποδέχτηκαν μικροί και μεγάλοι , 
την  Κυριακή 26 Νοεμβρίου, στο  Αμφιθέατρο του Δημαρχείου Περιστερίου, την   Φωτεινή Δάρρα  σε έναν ρόλο λίγο διαφορετικό...
Με την ερμηνεία της και τη μελωδική φωνή της ταξίδεψε τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά στον κόσμο  των ονείρων όπως τα περιγράφει στο  παιδικό  βιβλίο  της «Τα όνειρα της γιαγιάς παραμυθούς», η  Καλλιόπη (Πόπη) Γιαννάκου.

Με την αμεσότητα και τη ζεστή ερμηνεία της, κέρδισε αμέσως τους μικρούς φίλους που παρακολούθησαν την αφήγηση του παραμυθιού
και τους ευχήθηκε φέτος τα Χριστούγεννα να γίνουν όλα τα όνειρα τους  πραγματικότητα! 
Μαζί με τον έμπειρο ηθοποιό  Χρήστο Σαπουντζή αφηγήθηκαν, μοίρασαν γλυκά στα παιδιά και αστέρια για να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους!
 Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος Περιστερίου  Αντρέας  Παχατουριδης, η  Αντιδήμαρχος  Μαρία Τσιώτα
καθώς  και εκπρόσωποι της κυβέρνησης της Παλαιστίνης.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Φωτεινή  έκανε κάτι που απευθύνεται
στα παιδιά.Πριν δυο χρόνια είχε ενθουσιάσει στο θέατρο «Τζενη Καρέζη» με τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη όπου και πρωταγωνίστησε εισπράττοντας την αγάπη μικρών και μεγάλων  αλλά και τις καλύτερες κριτικές. 

Έχει συμμετάσχει πολλές φορές αφιλοκερδώς σε εκδηλώσεις για τα παιδιά που διοργάνωσαν: το Make a wish,  η Unisef Ελλάδας, το Χαμόγελο του παιδιού, η Ελεπάπ, ο Δήμος Αθήνας και Περιστερίου για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες κ.α.  Ειναι και η ίδια μητέρα ενός πεντάχρονου κοριτσιού.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".