Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Book review: Η Εκδίκηση των Αγγέλων - Λένα Μαντά


Η Εκδίκηση των Αγγέλων - Λένα Μαντά
Λένα Μαντά και αστυνομικό μυθιστόρημα; Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που η συγγραφέας του 1.000.000 αντιτύπων, καταπιάνεται με το συγκεκριμένο είδος. Το 2014 ήταν η πρώτη φορά που η Λένα Μαντά τολμά σε κάτι διαφορετικό...τολμά να γράψει αστυνομικό μυθιστόρημα με τίτλο Τα Πέντε Κλειδιά, το οποίο ίσως είναι και το μοναδικό από τα βιβλία της, που χαρακτηρίστηκε ιδιαίτερο. Στη νέα αυτή απόπειρα της συγγραφέας, να δοκιμαστεί και σε ένα άλλο είδος, το κοινό ανταποκρίθηκε θετικά με το βιβλίο να γίνεται γρήγορα best seller αλλά και να μεταφέρεται στην μικρή οθόνη. 


Δύο χρονιά μετά, το 2016, η Λένα Μαντά καταπιάνεται με ένα ακόμη αστυνομικό μυθιστόρημα...τουλάχιστον έτσι χαρακτηρίστηκε. Η Εκδίκηση των Αγγέλων, είναι συνολικά το δέκατο πέμπτο μυθιστόρημα της συγγραφέας Λένα Μαντά....Ένα βιβλίο το οποίο ήταν το δώρο μου για τα γενέθλια της μαμάς μου, μιας που είναι φαν της συγγραφέας. Είχα, μάλιστα, εξασφαλίσει και ενυπόγραφο αντίτυπο. Εννοείται πως στη μαμά άρεσε πολύ το βιβλίο, όπως και στην αδερφή μου. Στα δικά μου τα χέρια ήρθε τέλη εκείνου του καλοκαιριού, αλλά παρόλα αυτά το άφησα στη μέση, καθώς κάτι δεν με τραβούσε σε αυτήν την ιστορία. Ένα χρόνο μετά και ναι επιτέλους, του έδωσα άλλη μια ευκαιρία...το άρχισα από την αρχή και το τελείωσα σε μια μέρα, χωρίς προστριβές και καθυστερήσεις.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Λένα Μαντά
β) Τίτλος: Η Εκδίκηση των Αγγέλων
γ) Έτος Έκδοσης: 2016 
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ 

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Κάνοντας ένα διάλειμμα από τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, η ανάγνωση ενός βιβλίου, πάντα βρίσκεται στα σχέδια μου. Για την Εκδίκηση των Αγγέλων θα έλεγα ότι ήταν μια δεύτερη ανάγνωση, αφού η πρώτη τελείωσε άδοξα. Παρά τις καλές κριτικές που άκουγα κατά καιρούς για το εν λόγω βιβλίο, κάτι μέσα μου, μού έλεγε να μην το πιάσω....κι έπιανα άλλο βιβλίο τελικά. Γενικά, αν και δεν είμαι φαν της συγγραφέας, όλα της τα βιβλία βρίσκονται στη βιβλιοθήκη της μητέρας μου, οπότε και αναπόφευκτα κάποια έχουν έρθει στα χέρια μου. Από όσα έχω διαβάσει λίγα ήταν αυτά που μου άρεσαν...δε θα μιλήσω όμως για αυτά. 

Η Εκδίκηση των Αγγέλων, πλασαρίστηκε ως αστυνομικό, κοινωνικό. Άλλωστε από την περίληψη στο οπισθόφυλλο, ο καθένας θα γοητεύονταν και θα περίμενε να διαβάσει αλλά και να ζήσει μια αστυνομική περιπέτεια. Από τις πρώτες σελίδες ο αναγνώστης γνωρίζει τη Γαλάτεια. Άλλωστε όλο το βιβλίο βασίζεται πάνω της, αφού διηγείται την ζωή της, με αναδρομές στο παρελθόν. 

Η Γαλάτεια είναι μια από τις πιο γνωστές Ελληνίδες συγγραφείς με τα βιβλία της να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία. Είναι ζωντοχήρα, με δύο αξιολάτρευτα παιδιά, τον Άρη και την Μαρσήλια. Ο πρώην άντρας της είναι ένα κάθαρμα, όπως δηλώνει η ίδια, αφού είναι εθισμένος με το τζόγο και τα χαρτιά. Αφορμή για το χωρισμό της Γαλάτειας με τον πρώην άντρα της βέβαια ήταν όταν εκείνος, ο Μαρίνος έπαιξε στα χαρτιά το σπίτι τους και το έχασε, αναγκάζοντας τους να φύγουν εν μια νυκτί. Πλέον η Γαλάτεια ζει μια ήρεμη ζωή με τα παιδιά της...μέχρι τη μέρα που η εικοσάχρονη σύντροφος του γιου της, Άρη, πεθαίνει κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ο Άρης, αρνείται ότι η κοπέλα του έφυγε έτσι ξαφνικά, και προσπαθεί να μάθει τα πραγματικά αίτια του θανάτου της αγαπημένης του, με τη συμβολή της μητέρας του. Ήταν φυσικός θάνατος, χωρίς παθολογικά αίτια ή εγκληματική ενέργεια; Τι ρόλο παίζει το παρελθόν των χαρακτήρων της ιστορίας στη λύτρωση και στην αποκάλυψη της αλήθειας; Στην αναζήτησή της για την αλήθεια, η Γαλάτεια θα κάνει εχθρούς και φίλους αλλά θα συναντήσει και τον έρωτα. Τελικά θα καταφέρει να φτάσει στην άκρη του νήματος; Θα ευτυχήσει στην προσωπική της ζωή;

Προσωπικά απογοητεύτηκα από την όλη ιστορία. Από τη μία διαβάζονταν εύκολα το βιβλίο, με τις σελίδες να γυρνάνε η μία μετά την άλλη αλλά από την άλλη να καταντάει η ιστορία ανούσια, κουραστική και χωρίς ενδιαφέρον. Αν εξαιρέσουμε το δυναμικό άνοιγμα, με τη συγκλονιστική σκηνή της κηδείας της κοπέλας, όπου η Λένα Μαντά, την παρουσιάζει με όμορφο και ιδιαίτερα φροντισμένο λόγο...όλα τα υπόλοιπα ήταν, 
κλάφτα Χαράλαμπε, που λέει και το ρητό. Σχεδόν προδιαγεγραμμένο και προβλέψιμο φινάλε. Πουθενά αστυνομική πλοκή και μυστήριο με την αγωνία και το σασπένς, να απουσιάζουν. Η συγγραφέας πλατειάζει αδικαιολόγητα, δίνει στον αναγνώστη περιττές πληροφορίες που ίσως δεν τον ενδιαφέρουν καν. Επιπλέον ο βασικός χαρακτήρας της υπόθεσης, η Γαλάτεια, που παρουσιάζεται στο αναγνωστικό κοινό της φιλική ενώ στην πραγματικότητα είναι το αντίθετο, δε με συγκίνησε ιδιαίτερα. Αντίθετα ο ρόλος της Φωτεινής, της μητέρας της εικοσάχρονης που έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή, με κέρδισε κατευθείαν. 

Επιπλέον το βρήκα ανούσιο να κάθομαι να διαβάζω ένα ρομάντζο δύο σαραντάρηδων και να επιδίδονται σε ένα αχαλίνωτο πάθος και σεξ. Μα αν θέλαμε να διαβάσουμε ρομάντζα παίρναμε κι ένα Άρλεκιν....όχι ένα βιβλίο που περνιέται για αστυνομικό. 

Εν κατακλείδι, προσωπικά το βιβλίο δε με κέρδισε και δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Όσο αγάπησα τη συγγραφέα από προηγούμενα βιβλία της, άλλο τόσο με αυτό της το βιβλίο, την έβγαλα από τις αναγνωστικές μου επιλογές.  
Πλοκή: Ένα εικοσάχρονο κορίτσι σωριάζεται νεκρό την ώρα που δουλεύει. Κανένας δεν μπορεί να βρει την αιτία. Ο Άρης, ο αγαπημένος της, απελπισμένος, υπόσχεται να ανακαλύψει ποιος ευθύνεται για τον θάνατό της. Δίπλα του στέκεται η μητέρα του, η Γαλάτεια, διάσημη συγγραφέας αισθηματικών μυθιστορημάτων. Εκείνη κάνει την υπέρβαση και αποφασίζει να εμπλακεί σε μια ιστορία ανώτερη από τις δυνάμεις της. Οι ιατροδικαστικές γνωματεύσεις δε ρίχνουν κανένα φως και όλες οι έρευνες οδηγούν στο μηδέν. Η Γαλάτεια δεν ξέρει αν υπάρχει καν δολοφόνος ή αν όλα όσα υποψιάζεται ο γιος της και η μητέρα της κοπέλας ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Στο μέλλον, και με όσα θα αποκαλυφθούν, θα ευχόταν να ήταν έτσι...




Σχόλια

  1. Συμφωνω απολυτα.Παντελης ελλειψη αστυνομικης πλοκης,ανουσιες πληροφοριες,βαρετη αφηγηση.Χειροτερο κι απο Αρλεκιν οχι γιατι υστερει σε "ροζ"αλλα γιατι πλασαρεται αλλιως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Αλεξία Πετροπούλου: "Ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη τη χαρά γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου... να χαίρεται!"

  «Το κλύσμα» στο θέατρο Αλκμήνη. Μιλήστε μου για αυτή την παράσταση. Αφηγούμαι, σαρκάζω και αυτοσαρκάζομαι, χορεύω, ερωτοτροπώ, πέφτω και σηκώνομαι,θυμάμαι και ξεχνώ... τη ζωή μιας γυναίκας που μέσα από τον πόνο, τον έρωτα, το χιούμορ, την προδοσία και τις όμορφες λέξεις,   προσπαθεί μονίμως να υπερβεί   τα ματαιωμένα όνειρά της και τις αντοχές της με συγχώρεση και αγάπη όσο και να συγκρούεται ο εσωτερικός της κόσμος με την πραγματικότητα και όλα αυτά τα όμορφα και δύσκολα ζωντανεύουν στην σκηνή υπό την σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Άννας Σωτρίνη.