«Το ημερολόγιο ενός Τρελλού» του Νικολάι Γκόγκολ


Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206 (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος 17778
Τηλ: 210 341 8550, Φαξ: 210 341 8570
E-mail: info@mcf.gr
Στην Κεντρική Σκηνή

«Το ημερολόγιο ενός Τρελλού»
του Νικολάι Γκόγκολ

Θεατρική διασκευή, σκηνοθεσία, ερμηνεία: Σωτήρης Χατζάκης


ΠΡΕΜΙΕΡΑ 31/10/2017
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη

Ο Σωτήρης Χατζάκης σκηνοθετεί και ερμηνεύει «Το ημερολόγιο ενός Τρελλού» του Νικολάι Γκόγκολ στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τέλος Οκτωβρίου 2017 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Ένα μεγάλο έργο έτσι όπως το αντιλαμβάνεται σήμερα ο σκηνοθέτης και ηθοποιός, που επιστρέφει στη σκηνή μετά από 17 χρόνια για να υποδυθεί τον Ποπρίστσιν, τον ήρωα του Γκόγκολ.

Ο Σωτήρης Χατζάκης δηλώνει ότι επιστρέφει στην ηθοποιία αν και δεν είχε φύγει ποτέ στην πραγματικότητα. «Ο Ηθοποιός ήταν και είναι το κέντρο του θεατρικού μου σύμπαντος. Και τις σκηνοθεσίες μου, πρωτίστως, απ' την πλευρά του ηθοποιού τις έκανα. Πολύ καιρό δεν κρύφτηκα στις κουίντες? Ας βγούμε τώρα στο φώς της σκηνής, εκεί συντελούνται τα πλέον κρίσιμα γεγονότα.»

«Το ημερολόγιο ενός Τρελλού» είναι ένα έργο σύγχρονο όσο ποτέ στην Ελλάδα του σήμερα, αφού η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει την παρανοϊκή, κωμική του ολισθηρότητα.
Η μεγάλη κωμωδία της ύπαρξης συναντά την ελευθερία της εσωτερικότητας και ο μικρός άνθρωπος, που είχε μεγάλες προσδοκίες, εισέρχεται στην σκηνή με το επίσημο ένδυμα του κλόουν.


Παραγωγή: Red Moonlight Productions

Υπεύθυνος Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων: Αντώνης Κοκολάκης
Εmail: kokolakispr@yahoo.gr και kokolakispr@gmail.com

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".