Είδαμε και προτείνουμε: "Έντα Γκάμπλερ" του Δημήτρη Καραντζά

 




Η "Έντα Γκάμπλερ" του Δημήτρη Καραντζά είναι Ένα Σκηνικό Αριστούργημα που Απογυμνώνει την Ψυχή! 

Υπάρχουν παραστάσεις που σέβονται το κλασικό κείμενο, άλλες που το αποδομούν, και έπειτα υπάρχει η Έντα Γκάμπλερ του Δημήτρη Καραντζά!!! μια εκρηκτική ερμηνευτική και σκηνοθετική πράξη που ανατέμνει την ύπαρξη με τη χειρουργική ακρίβεια ενός δράματος που σφίγγει τον θεατή μέχρι να τον αφήσει αποσβολωμένο. Ο Ίψεν, μέσα από το έργο του, έθεσε τα θεμέλια για μια ηρωίδα που πάλλεται ανάμεσα στη δύναμη και την αυτοκαταστροφή, αλλά ο Καραντζάς τη μετατρέπει σε μια γυμνή ψυχολογική αποκάλυψη, όπου το κάθε βλέμμα, η κάθε σιωπή και η κάθε ανάσα βαραίνουν σαν μολύβι.   

Το σκηνικό σύμπαν που δημιουργεί ο σκηνοθέτης είναι αποστομωτικό: μια έπαυλη υπό ανακαίνιση, γεμάτη σκόνη, μισοτελειωμένα δωμάτια και ψυχρό φωτισμό που διαρκώς υπενθυμίζει πως τίποτα δεν είναι πραγματικά ολόκληρο, ούτε το σπίτι, ούτε η ηρωίδα. Η Ανθή Ευστρατιάδου δίνει μια ερμηνεία που αγγίζει τα όρια του μεγαλειώδους: μια Έντα ερμητικά κλειστή, έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, ταυτόχρονα τρομακτική και εύθραυστη, ένας χαρακτήρας που δεν ζητά συμπόνια, αλλά απαιτεί από τον θεατή να την κοιτάξει κατάματα και να την αντέξει. Στο πλευρό της, οι υπόλοιποι ηθοποιοί, ως κομμάτια μιας κοινωνίας που την καταβροχθίζει, λειτουργούν σαν σκιές της καταπιεσμένης της συνείδησης, με τις λεπτομέρειες των ερμηνειών τους να συνθέτουν ένα εφιαλτικό ψηφιδωτό εγκλωβισμού.  

Αλλά η μεγαλοφυΐα της παράστασης δεν σταματά εδώ. Ο Καραντζάς απογυμνώνει το έργο από κάθε περιττό ρεαλισμό και δημιουργεί ένα ψυχολογικό τοπίο όπου ο χρόνος μοιάζει να διαστέλλεται και να συρρικνώνεται. Η ακινησία είναι απειλητική, οι χειρονομίες προσεκτικά μετρημένες, κάθε αλλαγή φωτισμού σηματοδοτεί ένα νέο ψυχικό τοπίο. Και στο τέλος, η αυτοκτονία της Έντας δεν είναι απλώς μια δραματική κορύφωση, αλλά μια τελετουργία, μια τελευταία πράξη επιβολής σε έναν κόσμο που δεν της επέτρεψε ποτέ να υπάρξει με τους δικούς της όρους.  

Αυτό δεν είναι απλώς μια εξαιρετική Έντα Γκάμπλερ. Είναι μια συγκλονιστική αναμέτρηση με την ίδια την ουσία του ανθρώπινου εγκλωβισμού, μια εμπειρία που σε αφήνει αποσβολωμένο, ανήσυχο, με ένα βάρος στο στήθος και τη σιωπή μιας αλήθειας που δεν μπορείς να αγνοήσεις. 
Ο Δημήτρης Καραντζάς επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά ότι δεν είναι απλώς ένας ικανός σκηνοθέτης, αλλά ένας καλλιτέχνης που τολμά να διαρρήξει τη θεατρική σύμβαση και να δημιουργήσει εμπειρίες που μας αλλάζουν. Και αυτή η Έντα Γκάμπλερ είναι μια από αυτές.

Της Αλεξίας Βλάρα, 08/02/2025

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

Εικόνα
  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr...
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Εικόνα
  Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: «Ελένη ή Ο Κανένας»

Εικόνα
Η θεατρική διασκευή του βραβευμένου μυθιστορήματος της Ρέας Γαλανάκη Ελένη ή Ο Κανένας από το Θέατρο Τση Ζακύθος αποτελεί ένα καθηλωτικό πορτρέτο της πρώτης Ελληνίδας ζωγράφου, Ελένης Μπούκουρα Αλταμούρα , μιας γυναίκας που αψήφησε τους κανόνες της εποχής της και ακολούθησε το πάθος της για την τέχνη, πληρώνοντας όμως βαρύ τίμημα. Η παράσταση ξεδιπλώνει τη ζωή της μέσα από ένα μεστό και ατμοσφαιρικό αφήγημα, που ταξιδεύει το κοινό από τις Σπέτσες στη Ρώμη, από την αναγνώριση στη μοναξιά και από την προσωπική επανάσταση στη βαθιά θλίψη της απομόνωσης. Το έργο αναδεικνύει τη διαρκή σύγκρουση μεταξύ ελευθερίας και κοινωνικών περιορισμών, καθώς και τη θέση της γυναίκας στον χώρο της τέχνης, σε μια εποχή που η αναγνώριση ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών.  
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Φaretra Crystalina στο THEATRE OF THE NO

Εικόνα
  The performance by Φaretra Crystalina at THEATRE OF THE NO was nothing short of mesmerizing. This innovative ensemble delivered a unique fusion of traditional Greek melodies, Mediterranean and Latin American influences, and Celtic tunes, creating a rich, multi-layered sound. Their interpretation of Lianohortaroudia was particularly enchanting, showcasing their signature blend of intricate polyphony, delicate harmonies, and powerful arrangements. What made this performance truly special was the balance between tradition and modernity. The combination of lyrical voices, classical elements, and raw folk energy resulted in a captivating and deeply emotional experience. Each musician brought their own artistry, with instruments like the bayan, double bass, and flutes adding depth and colour to the soundscape. A must-see for lovers of world music, Φaretra Crystalina manages to breathe new life into Greek traditional music while respecting its deep roots. Their live performance is an un...
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Μην περάσεις το ποτάμι

Εικόνα
Η θεατρική μεταφορά του βραβευμένου μυθιστορήματος της Βέρας Βασιλείου - Πέτσα " Μην περάσεις το ποτάμι " στο Θέατρο Αλκμήνη καταφέρνει να αποδώσει με καθηλωτικό τρόπο τη σύγκρουση ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό πεπρωμένο, την αγάπη και την κοινωνική καταπίεση, τον έρωτα και τις αμείλικτες συνθήκες της ιστορίας. Το έργο μεταφέρεται στη σκηνή μέσα από τη θεατρική διασκευή της Βέρας Βασιλείου - Πέτσα και του Βασιλείου Ρ. Φλώρου, ο οποίος, σε συνεργασία με τη συγγραφέα, διαμόρφωσε τους διαλόγους, τις σκηνές και τη δόμηση των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας τις διαχρονικές συγκρούσεις και τα υπαρξιακά ερωτήματα που διατρέχουν το κείμενο.
Read more »

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: "Οι μακρινοί απόγονοι μας, εφόσον εξακολουθήσει να υπάρχει Ελλάδα, θα κρίνουν ποιος υπερίσχυσε: η παράδοση ή ισοπέδωση των πάντων".

Εικόνα
  Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιο μήνυμα επιδιώκετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από τις σελίδες του; Κυριολεκτικά, ένα τυχαίο γεγονός. Συγκεκριμένα,   με το kovid 19 αποκλείστηκα στην Αθήνα, και   τότε για πρώτη φορά απέκτησα σχέση με το   ΦΒ. Και εκεί, πληροφορήθηκα όντως, απίστευτα συμβάντα. Συγκεκριμένα, η κυβερνητική επιτροπή εορτασμού των 200 ετών από το 1821,η Ελλάδα 21,   είχε επιλέξει ως επίσημους προσκεκλημένους της, επιστήμονες που δήλωναν ευθαρσώς και ποικιλοτρόπως ότι δεν πίστευαν στην Επανάσταση του 21. Όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισα να αντιδρώ με άρθρα μου, κυρίως στην εφημερίδα   Εστία, και στο ΦΒ, παρότι δεν είμαι ιστορικός, όπως είναι γνωστό, αλλά αυτά που ανενδοίαστα έβλεπαν το φως εντός της Επιτροπής Ελλάδα 21, είναι σίγουρο ότι   θα τα απέρριπταν ακόμη και μαθητές του δημοτικού.
Read more »