Διαβάσαμε και προτείνουμε: Μαύρο πικρό κρασί

 

Η Βασιλική Κώνστα, μέσα από το Μαύρο πικρό κρασί, μας χαρίζει ένα ψυχολογικό θρίλερ με βαθιές κοινωνικές και υπαρξιακές αναζητήσεις, σε μια ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο μυστηριώδες και το καθημερινά ανθρώπινο. Ο συγγραφικός της καμβάς απλώνεται με δεξιοτεχνία και καταφέρνει να μας παρασύρει σε μια αφηγηματική ροή που άλλοτε σφίγγει σαν θηλιά γύρω από τους ήρωες και άλλοτε απελευθερώνει σαν ανάσα λύτρωσης.

Το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από την κεντρική ηρωίδα, τη Χριστίνα, μια γυναίκα στιγματισμένη από τον φόβο, τις κρίσεις πανικού και τη δυσκολία της να εμπιστευτεί ανθρώπους. Οι ισορροπίες της ζωής της διαλύονται όταν μία αδελφή της δολοφονείται και η άλλη πέφτει θύμα απαγωγής. Το μυστήριο, η απειλή, και το αίσθημα επιβίωσης αρχίζουν να κυριαρχούν, σπρώχνοντας τη Χριστίνα σε μια σκληρή αναμέτρηση με τον εαυτό της και με ό,τι φοβάται περισσότερο. Ο Άρης, σταθερό στήριγμά της, παλεύει να τη στηρίξει με τρόπο που αποκαλύπτει την καθαρότητα και τη δύναμη του έρωτα. Πλάι στη Χριστίνα, μια πληθώρα χαρακτήρων όπως η Έριδα, ο Ρήγας και η Αφροδίτη, συμμετέχουν με τρόπο που συνθέτει ένα πολυεπίπεδο σύνολο γεμάτο μυστικά και αλήθειες.

Η γραφή της Βασιλικής Κώνστα χαρακτηρίζεται από λιτότητα, καθημερινότητα και προσιτότητα, με μια γλώσσα μεστή αλλά και έντονα ποιητική στις κατάλληλες στιγμές. Η συγγραφέας δεν καταφεύγει σε υπερβολές ή λυρικές φλυαρίες· αντίθετα, εστιάζει στην εσωτερική ένταση των ηρώων, δίνοντας προτεραιότητα στις λεπτομέρειες που ψυχογραφούν τους χαρακτήρες της. Οι περιγραφές της, όπως στην εναρκτήρια σκηνή όπου το «μαύρο μετάξι» κυματίζει πάνω στο νερό, είναι ιδιαίτερα ζωντανές και δημιουργούν ατμόσφαιρα που ταιριάζει στο ύφος ενός θρίλερ.

Η συγγραφέας αξιοποιεί την τεχνική της σταδιακής αποκάλυψης, δημιουργώντας σασπένς και κλιμάκωση. Ο αναγνώστης νιώθει ότι ακολουθεί τον μίτο ενός λαβυρίνθου, που έχει ρίζες τόσο στο παρελθόν των χαρακτήρων όσο και στις επιλογές τους στο παρόν. Η πολυεπίπεδη ανάγνωση ενισχύεται από τις μυθολογικές αναφορές και τη συμβολική ονοματοποιία, όπως οι χαρακτήρες Αφροδίτη, Έριδα και Ιάσονας, που προσδίδουν έναν επιπλέον αφηγηματικό πλούτο.

Το βιβλίο ακουμπά πολλά διαχρονικά και σύγχρονα ζητήματα:

• Η ταυτότητα και η αυτογνωσία: Η Χριστίνα καλείται να αναμετρηθεί με τους φόβους της, την αλήθεια του εαυτού της και τις επιπτώσεις των επιλογών της.
• Οι οικογενειακές σχέσεις: Η δυναμική μεταξύ αδελφών, οι δεσμοί αίματος και η απώλεια είναι κυρίαρχα στοιχεία της πλοκής.
• Ο έρωτας και η αγάπη: Η σχέση της Χριστίνας με τον Άρη αποκαλύπτει το μεγαλείο μιας αγάπης που δεν καταπιέζει αλλά απελευθερώνει. Η αγάπη του Άρη, μακριά από στερεοτυπικές απεικονίσεις, γίνεται στήριγμα αλλά και πηγή δύναμης για την πρωταγωνίστρια.
• Η ψυχολογία και η ψυχανάλυση: Η παρουσία της Αγάθης, ως μιας συμβούλου που σκιαγραφείται με ρεαλισμό και σεβασμό, εντάσσει στο μυθιστόρημα την ανάγκη της ψυχανάλυσης στη σύγχρονη κοινωνία.

Δυνατά Σημεία

1. Η ατμοσφαιρικότητα: Το βιβλίο καταφέρνει να δημιουργήσει έντονη ατμόσφαιρα μυστηρίου και απειλής.
2. Η πολυεπίπεδη αφήγηση: Η χρήση μυθολογικών συμβολισμών και η παράλληλη ανάπτυξη χαρακτήρων προσφέρουν πλούσιο υλικό για σκέψη και ανάλυση.
3. Η σκιαγράφηση των ηρώων: Κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του ταυτότητα, με ιδιαίτερη έμφαση στις λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις.
4. Η διαχείριση της έννοιας του φόβου και των κρίσεων πανικού: Η συγγραφέας αντιμετωπίζει με σεβασμό και ρεαλισμό θέματα ψυχικής υγείας, αποδίδοντας μια αυθεντική εικόνα της Χριστίνας και της μάχης της.

Αδύναμα Σημεία

• Σε ορισμένα σημεία, η πλοκή κινείται με πιο αργό ρυθμό, καθώς η συγγραφέας εστιάζει στις εσωτερικές σκέψεις των ηρώων. Αυτό πιθανόν να κουράσει τους αναγνώστες που προτιμούν πιο γρήγορους ρυθμούς.
• Η πληθώρα χαρακτήρων μπορεί σε κάποιες στιγμές να αποσπά την προσοχή από τον κεντρικό άξονα της αφήγησης, αν και τελικά όλοι βρίσκουν τον ρόλο τους στην ιστορία.

Το Μαύρο πικρό κρασί της Βασιλικής Κώνστα είναι ένα βιβλίο που συνδυάζει μυστήριο, ψυχολογική ένταση και ανθρωπιά. Μέσα από την καλοδουλεμένη πλοκή και τις δυνατές συναισθηματικές κορυφώσεις, η συγγραφέας καταφέρνει να παραδώσει ένα έργο που συγκινεί και ταυτόχρονα προβληματίζει. Η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει τις σχέσεις και την ανθρώπινη ψυχή, σε συνδυασμό με τον καλοδουλεμένο λόγο της, καθιστά το βιβλίο μια αξιόλογη προσθήκη στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.

Η συγγραφέας, μας καλεί να εξερευνήσουμε το βάθος των χαρακτήρων της, να αφουγκραστούμε τις σιωπές τους και να ανακαλύψουμε πώς ένα ποτήρι «μαύρο πικρό κρασί» μπορεί να ξεχειλίσει, αλλά και να προσφέρει μια παράδοξη λύτρωση.

Της Αλεξίας Βλάρα,7/2/2025