Διαβάσαμε και προτείνουμε: «Η δαμασκηνιά»

 


Η θεατρική γραφή της Κατερίνας Καζολέα, όπως αποτυπώνεται στο βιβλίο της «Η δαμασκηνιά», ασχολείται με διαχρονικά και πολυεπίπεδα θέματα, όπως η σχέση μεταξύ της πραγματικότητας και της μυθοπλασίας, η ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση και η ανθρώπινη αντίδραση στην απώλεια και την αλλαγή.

Η θεματολογία του έργου είναι σύνθετη και διαχρονική, προσεγγίζοντας την ανθρώπινη ανάγκη για φυγή, τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, την εσωτερική ανασφάλεια και την ψυχολογική πάλη με τη ματαίωση. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το θέμα της ωραιοποίησης της πραγματικότητας. Οι τρεις άντρες καταφεύγουν στο ψέμα και τη μυθοπλασία για να διαφυλάξουν μια εικόνα ανωτερότητας, αποκαλύπτοντας την εσωτερική τους ανασφάλεια. Η γραφή υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο το ψεύδος γίνεται εργαλείο επιβίωσης, μια διαχρονική θεματική που συνδέεται με βαθιά ανθρώπινα ένστικτα.

1. Το πέρασμα του χρόνου: Η κλεψύδρα χρησιμοποιείται ως σύμβολο της αναπόφευκτης ροής του χρόνου και των γεγονότων που οδηγούν αναπόφευκτα στην τελική έκβαση. Το έργο επικεντρώνεται σε αυτήν τη διαδικασία, με την έμφαση να δίνεται στη σχέση του ατόμου με το παρελθόν και το μέλλον.

2. Η ανάγκη για μυθοπλασία: Το θέμα της ωραιοποίησης των γεγονότων και του ψεύδους που παρουσιάζουν οι τρεις άντρες είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του έργου. Η χρήση του ψεύδους ως μέσο αυτοπροστασίας και δημιουργίας μιας κοινωνικά αποδεκτής ταυτότητας φωτίζει την ψυχολογική τους κατάσταση και την ανάγκη τους για αποδοχή.

3. Το σύνδρομο της εγκατάλειψης: Οι άντρες παίζουν το ρόλο των πατρικών μορφών για τη Λορέτα, αντικατοπτρίζοντας τις δικές τους ανασφάλειες και τον φόβο της απώλειας. Η εγκατάλειψη παρουσιάζεται ως ένα ψυχικό τραύμα που επηρεάζει τη συμπεριφορά τους και οδηγεί στην επιθυμία τους να διατηρήσουν την κοπέλα κοντά τους.

4. Η χειραφέτηση της Λορέτας: Η Λορέτα αντιπροσωπεύει τη νέα γενιά που επιθυμεί να ξεφύγει από τα δεσμά του επαρχιακού κόσμου και να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο. Οι καλαμιές αποτελούν συμβολισμό της εσωτερικής της επιθυμίας να «απελευθερωθεί» και να αναζητήσει νέες ευκαιρίες μακριά από τον περιορισμένο κόσμο που τη δεσμεύει.

Δυνατά Σημεία

1. Συμβολισμοί: Η γραφή είναι γεμάτη με ισχυρούς συμβολισμούς, όπως η κλεψύδρα, οι καλαμιές και τα ψέματα των ανδρών. Αυτά τα σύμβολα προσδίδουν βάθος στο έργο και επιτρέπουν πολλαπλές ερμηνείες για τις σχέσεις των χαρακτήρων και τα ψυχολογικά τους κίνητρα.

2. Αναφορές στην ψυχολογία: Το έργο αντλεί από ψυχολογικά θέματα, όπως το σύνδρομο της εγκατάλειψης, τις ενοχές και την ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση, δίνοντας βάθος στους χαρακτήρες και την αλληλεπίδρασή τους με τη Λορέτα.

3. Διαπροσωπικές σχέσεις: Η σχέση των τριών αντρών με τη Λορέτα είναι περίπλοκη και ενδιαφέρουσα, καθώς αποτυπώνει την πατρική τους φιγούρα και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τη δική τους αδυναμία να αποδεχτούν την πραγματικότητα της ζωής τους. Αυτό δημιουργεί μια δραματική ένταση, καθώς η κοπέλα μεγαλώνει και ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την επαρχία, κάτι που οι τρεις άντρες αδυνατούν να αποδεχτούν.

Αδύναμα Σημεία

1. Περίπλοκη θεματολογία: Η προσπάθεια του έργου να συνδυάσει πολυάριθμα ψυχολογικά και φιλοσοφικά θέματα, όπως ο χρόνος, η μυθοπλασία και η ψυχολογία της εγκατάλειψης, μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στον θεατή ή τον αναγνώστη.

2. Ελλιπής ανάπτυξη της Λορέτας: Ενώ οι άντρες φαίνεται να έχουν πλούσιο εσωτερικό κόσμο και έντονα συναισθήματα, η Λορέτα παραμένει κάπως αινιγματική. Παρότι αντιπροσωπεύει τη νέα γενιά και την επιθυμία για ελευθερία, η φωνή της δεν αναπτύσσεται όσο θα έπρεπε για να σταθεί ισάξια με εκείνη των άλλων χαρακτήρων.

Το έργο της Κατερίνας Καζολέα είναι ένα ενδιαφέρον και πολυεπίπεδο θεατρικό κείμενο που αναδεικνύει τις ανθρώπινες αδυναμίες, τις ψυχολογικές συγκρούσεις και την επιθυμία για φυγή. Οι συμβολισμοί, οι αναφορές στην ψυχολογία και η διαρκής σύγκρουση ανάμεσα στην πραγματικότητα και το ψεύδος αποτελούν τα πιο δυνατά στοιχεία του έργου, ενώ τα σημεία που μπορεί να βελτιωθούν είναι η σαφήνεια της θεματολογίας και η ανάπτυξη του κεντρικού γυναικείου χαρακτήρα.


Της Αλεξίας Βλάρα, 2/10/2024

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Ιωάννα Καράνταλη: "Ο τίτλος «Είμαι ό,τι θυμάμαι» υπογραμμίζει την κεντρική σημασία της μνήμης στην ανθρώπινη ταυτότητα, καθώς οι αναμνήσεις σχηματίζουν το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο".

Εύη Μαραζοπούλου: "Η Σερβιτόρα και κάθε ήρωας μέσα σ’ αυτήν αντιπροσωπεύει τον σύγχρονο άνθρωπο, που έχει να αντιμετωπίσει σκοπέλους, εσωτερικούς ή εξωτερικούς".