Αουσβιτς — Μπίρκεναου, 1943

 

Alexandros Raskolnick
Alexandros Raskolnick
  ∙  
1 min read
  ∙  
View on Medium

Αουσβιτς — Μπίρκεναου, 1943

“Gypsies”, Eva Besnyo Photography, 1931“Gypsies”, Eva Besnyo Photography, 1931

Γεννήθηκα μέσα στα έγχορδα και τις τσιγγάνικες μελωδίες. Τι ευτυχισμένοι καιροί! Οικογενειακή χορωδία είχαμε! Ακόμα κι η μανούλα έπαιζε, καλύτερα μάλιστα από τον αφέντη μας, σκεφτόμουν μεγαλώνοντας· όμως εκείνην, ο πατέρας δεν την άφηνε ποτέ να βγαίνει στους δρόμους. Λόγος τιμής, έλεγε.

Εμένα μου είχε σκαρώσει ένα βιολί ίσαμε το μπόι μου, να συνοδεύω την κομπανία, να βγάζουμε παράδες. Ιδέα δεν είχα ούτε μπορούσα να φανταστώ ότι έμοιαζα με τσελίστα όπως το αγκάλιαζα. Όχι, δεν ήξερα τι σημαίνει βιολοντσελίστας, ούτε πρόλαβα να μάθω.

Δεν πρόλαβα, διότι μια νύχτα, Δεκέμβρη του ’39, σπάσανε την πόρτα του σπιτιού μας. Μαυροντυμένοι μπήκανε και μας αρπάξανε. Μαζί με πολλούς άλλους, μας ρίξανε σ’ ένα σιδηροδρομικό βαγόνι μεταφοράς ζώων. Επειδή είμαστε Γύφτοι, είπανε, έπρεπε να πεθάνουμε…

Πενήντα ιστορίες σε εικονογραφία του Στάθη, γραμμένες με 121 λέξεις ακριβώς, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις “Φερενίκη”

#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words #bonsaistoriesflashfiction #crimestories

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Εικόνα
  Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

Εικόνα
  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr...
Read more »

Παντελής Βουτουρής: "Θεωρώ ότι ο Μόντης γραμματολογικά συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του τριάντα μαζί με τον Σεφέρη και τον Ελύτη".

Εικόνα
Τι σας οδήγησε να εστιάσετε στην ποιητική του Κώστα Μόντη και τι σημαίνει για εσάς η ενασχόληση με το έργο του; Ασχολήθηκα κατά καιρούς συστηματικά με το έργο συγκεκριμένων ποιητών και πεζογράφων: Ανδρέας Εμπειρίκος, Κωστής Παλαμάς, Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Κωνσταντίνος Θεοτόκης, και άλλους. Πάντα υπάρχει κάτι προσωπικό, πέρα από τον επαγγελματικό εθισμό που με ωθεί σε ένα λογοτέχνη. Όχι κατ’ ανάγκην η έλξη. Μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Η απώθηση μπορεί να λειτουργήσει κάποτε ως ώθηση. Με τον Μόντη συνέβηκε το πρώτο. Τον είδα από την αρχή ως έναν ερεθιστικό, προκλητικό, μείζονα ποιητή.
Read more »

Κλεονίκη Καραχάλιου: "Πιστεύω πως οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις μεταμορφώσεις μας, αρκεί να έχουμε πάντα ηρεμία και να είμαστε συνδεδεμένοι με τον πραγματικό μας στόχο".

Εικόνα
  - Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την παράσταση «Κάτι σαν κήπος» και πώς εξελίχθηκε η δημιουργική διαδικασία της ομάδας Artika; H ιδέα και η σκηνοθεσία είναι της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και προέκυψε από την επιθυμία να αντλήσουμε το υλικό της παράστασης από τη φύση, που είναι η πρώτη εμπειρία που έχει κάθε παιδί και η γλώσσα που καταλαβαίνει. Παράλληλα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία του κλασικού Ινδικού χορού Βharata Natyam. Αυτό δεν ήταν τυχαίο γιατί στην Ινδική τέχνη και τον χορό η φύση θριαμβεύει και ο άνθρωπος βρίσκει την οργανική του σχέση σε αυτή. Στις πρώτες πρόβες μας δουλέψαμε αρκετούς αυτοσχεδιασμούς και κάποια στιγμή είχαμε την ανάγκη να πάμε όλοι μαζί μια μικρή εκδρομή, και έτσι και έγινε: η πρόβα μεταφέρθηκε έξω στην φύση. Αυτό μας έδωσε περισσότερη έμπνευση για να συνεχίσουμε τη δημιουργική μας διαδικασία.
Read more »

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη: "Οι μακρινοί απόγονοι μας, εφόσον εξακολουθήσει να υπάρχει Ελλάδα, θα κρίνουν ποιος υπερίσχυσε: η παράδοση ή ισοπέδωση των πάντων".

Εικόνα
  Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο και ποιο μήνυμα επιδιώκετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από τις σελίδες του; Κυριολεκτικά, ένα τυχαίο γεγονός. Συγκεκριμένα,   με το kovid 19 αποκλείστηκα στην Αθήνα, και   τότε για πρώτη φορά απέκτησα σχέση με το   ΦΒ. Και εκεί, πληροφορήθηκα όντως, απίστευτα συμβάντα. Συγκεκριμένα, η κυβερνητική επιτροπή εορτασμού των 200 ετών από το 1821,η Ελλάδα 21,   είχε επιλέξει ως επίσημους προσκεκλημένους της, επιστήμονες που δήλωναν ευθαρσώς και ποικιλοτρόπως ότι δεν πίστευαν στην Επανάσταση του 21. Όπως ήταν αναμενόμενο, άρχισα να αντιδρώ με άρθρα μου, κυρίως στην εφημερίδα   Εστία, και στο ΦΒ, παρότι δεν είμαι ιστορικός, όπως είναι γνωστό, αλλά αυτά που ανενδοίαστα έβλεπαν το φως εντός της Επιτροπής Ελλάδα 21, είναι σίγουρο ότι   θα τα απέρριπταν ακόμη και μαθητές του δημοτικού.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Ο Μικρός Πρίγκιπας στο Σπίτι των Παραμυθιών - Το Μουσείο Αλλιώς

Εικόνα
  Η παιδική παράσταση Ο Μικρός Πρίγκιπας στο Σπίτι των Παραμυθιών - Το Μουσείο Αλλιώς αποτελεί ένα πραγματικό ταξίδι στον κόσμο της ψυχής, όπου οι λέξεις γίνονται συναίσθημα και η ιστορία μετατρέπεται σε ζωντανό παραμύθι. Με την αφήγηση του Γιώργου Ευγενικού, τη μουσική της Μάρας Καίσαρη και τα εμβληματικά σκηνικά του Αλέκου Φασιανού, η παράσταση συνδυάζει τέχνη και ευαισθησία με έναν μαγικό τρόπο. Ο μικρός πρίγκιπας, αυτό το αιώνιο σύμβολο της αθωότητας και της αναζήτησης του νοήματος της ζωής, ζωντανεύει με τρόπο που συγκινεί και τους μικρούς και τους μεγάλους θεατές. Οι λιτές αλλά ουσιαστικές σκηνοθετικές επιλογές και οι εμβληματικές εικόνες από τα σκηνικά αντικείμενα του Φασιανού μεταφέρουν μια αίσθηση απλότητας που παραπέμπει στην ίδια την ουσία του έργου: να δούμε με την καρδιά και όχι με τα μάτια.
Read more »