H Βιολέτα Σολιδάκη μιλάει στο Open Mind

Νέο βιβλίο. Μιλήστε μου γι'αυτό.

Η ιστορία του Παραμυθοράφτη δημιουργήθηκε για τα παιδιά των μεγάλων πόλεων, που

φτιάχνουν θαυμαστούς μικρόκοσμους ανάμεσα σε πολυόροφα κτίρια και πλατείες, μπαλκόνια

χωρίς θέα και στενά πεζοδρόμια. Είναι για εκείνα τα παιδιά που θέλουν να ακούν παραμύθια

ακόμα και σε παγκάκια, ή που έμαθαν να κουβαλούν στην ψυχή τους υπέροχες ιστορίες από

μακρινές πατρίδες. Όσες δοκιμασίες κι αν πέρασαν για να τις μεταφέρουν. Η φαντασία και το

παιγνίδι προσαρμόζονται παντού…Σαν την ευχάριστη η αίσθηση που προκαλεί ένα αγαπημένο

ρούχο, ταιριαστό πάνω στο σώμα. Μια τέτοια αίσθηση αφήνουν τα παραμύθια όταν αγγίζουν την

ψυχή.

Ο Παραμυθοράφτης. Πώς προέκυψε ο τίτλος;

Το όνομα του βιβλίου και ταυτόχρονα, του κεντρικού ήρωα, είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε

πρόσωπα των λαϊκών παραμυθιών. Στην προφορική παράδοση η ονοματοδοσία συχνά αφορά

ιδιαίτερα γνωρίσματα των ηρώων, υπερφυσικές ιδιότητες ή ξεχωριστές αρετές τους. Έτσι, ο

Κοντορεβυθούλης και η Κοκκινοσκουφίτσα, ίσως να καλοδέχονταν στην παρέα τους, έναν ράφτη

που ράβει παραμύθια στα μέτρα τους.

Πώς ξεκίνησε η συγγραφή; Πώς μπήκε στη ζωή σας;

Έχοντας ακούσει κι έχοντας διαβάσει πολλές ιστορίες από μικρή ηλικία, ήρθε κάποτε η ώρα να

πω κι εγώ τις δικές μου. Λίγο αργότερα αποφάσισα όχι μόνο να λέω ιστορίες, αλλά και να

γράφω κάποιες, πάνω στο χαρτί.

-Οι μικροί μας φίλοι είναι οι πιο αυστηροί κριτές;

Τα παιδιά εκφράζουν με τρόπο άμεσο και αληθινό, τα συναισθήματα ή τις σκέψεις τους. Υπάρχει

αυθεντικότητα στις διαθέσεις τους. Δεν θα έλεγα ότι είναι αυστηροί κριτές, όμως είναι

απαιτητικοί. Απαιτείται κατάθεση ψυχής για να κερδίσεις το αληθινό ενδιαφέρον ενός ανθρώπου.

Είναι ένα μοίρασμα με δυσκολίες, πολλές εκπλήξεις, αλλά και μεγάλες χαρές.

-Οι ζωγραφιές του βιβλίου.

Με τον Βασίλη Σολιδάκη είχαμε την επιθυμία να διακρίνονται συναισθήματα στο βιβλίο, όχι μόνο

μέσα από τις λέξεις και τις γραμμές, αλλά και από την ποιότητα των χρωμάτων, τις διαβαθμίσεις

ή τις εντάσεις τους. Χρωματιστά μολύβια στο χέρι ζωγράφου, ήταν ένας πολύ ωραίος

συνδυασμός τελικά.

Από πού εμπνέεστε;

Με απασχολεί ο κόσμος των μεγάλων στα μάτια ενός παιδιού και το αντίστροφο. Ο φυσικός

κόσμος επηρεάζεται καθοριστικά από την ανθρώπινη παρουσία, αλλά και φανταστικός...Κάπου

ανάμεσα σε αυτούς τους κόσμους υπάρχουν σημεία που οι ρόλοι ή τα ηλικιακά όρια δεν έχουν

σημασία. Είναι οι στιγμές που τα παιδιά αντιδρούν με τη σοφία ενός μεγάλου, ενώ οι μεγάλοι με

την αθωότητα ενός παιδιού.

Αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς ή ποιητές;

Τι να πει κανείς και μόνο για την πατρίδα μας, από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα…

Πόσα ονόματα να αναφέρουμε, με κίνδυνο να μην τα αναφέρουμε όλα;

Αν είχα ένα φανταστικό λογοτεχνικό θησαυροφυλάκιο, ωστόσο, θα ήθελα επιμελώς ατημέλητα

και πολύτιμα… Χειρόγραφα.

Όλα τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, τα ποιήματα του Καββαδία, "Το σπίτι με τις ροδιές" του

Όσκαρ Ουάιλντ, την "Αιολική Γη" του Ηλία Βενέζη, πολλά χειρόγραφα της Διδώς Σωτηρίου, τις

"Αόρατες πόλεις " του Ιταλο Καλβίνο, τους " Άθλιους" του Βίκτωρ Ουγκώ, χειρόγραφα

διηγήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε, πάμπολλες σελίδες του Ιουλίου Βερν, χειρόγραφο του

Μικρού Πρίγκιπα του Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

-Ενα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας;

Μία ευχή, όπως γράφω στο βιβλίο :

"Παραμύθια μικρά και μεγάλα, φωτεινά και σκοτεινά, σοβαρά και αστεία, παραμύθια παλιά και

παμπάλαια, όπου το δίκιο θριαμβεύει ενώ το άδικο καταδικάζεται, όπου κάθε πρόβλημα έχει μια

λύση, κάθε αίνιγμα έχει μια απάντηση, κάθε δοκιμασία είναι μια συναρπαστική περιπέτεια και

στο τέλος όλοι ζούνε καλύτερα!.

Της Αλεξίας Βλάρα, 20/2/2023