Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Είδαμε και προτείνουμε: «Πάκο Γιούνκε» στο Θέατρο 104

 Πακο Γιουνκε του συγγραφέα Σέζαρ Βαγιεχο, παρότι το κείμενο έχει γραφτεί το 1931 είναι επίκαιρο και ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα και σε όλες τις μορφές βίας που βιώνουν οι νέοι στην καθημερινότητά τους και όχι μόνο εκείνοι.

Σκηνοθετικά ο Λευτέρης Παπακώστας μετέφερε το έργο στη μοντέρνα σημερινή κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, διδασκαλία μέσω διαδικτύου, πληροφορίες και εξέταση μέσω αυτού, στιλιστική μοντέρνα εμφάνιση, με την πρωτότυπη μουσική της Ανθής Γουρουντη και η ραπ χορευτικές ικανότητες που με ένταση και ενέργεια τα κορίτσια που ερμηνεύουν τους ρόλους των μαθητριών και του καθηγητή (Μικαέλα Δανά, Φιλιππία Κοντογιαννοπούλου, Δήμητρα Παπουρτζη, Κατερίνα Παρισσινού) με τις υποκριτικές τους αρετές μας καθηλώνουν!
Ο Πανκο Γιουνκε πηγαίνει στο καινούργιο του σχολείο, είναι ένα παιδί χαμηλής κοινωνικής τάξης, στην πραγματικότητα είναι εξαναγκασμένος να υπηρετεί ένα συμμαθητή ανώτερης κοινωνικής τάξης.

Εκεί γίνεται ο τόπος καταπίεσης και εκφοβισμό, ένα βίαιο περιβάλλον που επιβιώνει ο πιο ισχυρός, έφηβοι και καθηγητές ζουν μόνιμα σε μία ψυχολογική και σωματική βία.
Θα μπορέσει να αλλάξει τις κακοποιητικες συμπεριφορές και να βρει μία αχτίδα ελπίδας;
Ένα έργο που πρέπει μαθητές, έφηβοι, καθηγητές και γονείς να παρακολουθήσουν, γιατί στην κοινωνία που είναι καταδικασμένη στην ατέρμονη βία και είναι ανήμπορη να ξεφύγει από τη διαρκή πτώση, πρέπει όλοι να αντισταθούμε, είναι υποχρέωσή μας!!

ΘΕΑΤΡΟ 104

Ευμολπιδών  41 Αθήνα

 

 

 «ΠΑΚΟ ΓΙΟΥΝΚΕ»

 του ΣΕΖΑΡ ΒΑΓΙΕΧΟ


 

Από 15 Φεβρουαρίου έως 6 Απριλίου

Κάθε Τετάρτη & Πέμπτη στις 21:15

 

Τι συμβαίνει στην ψυχή μας όταν δεχόμαστε συνέχεια κακοποιητικές συμπεριφορές; Με τι αναμετράται ο καθένας από εμάς για να μπορέσει να μιλήσει γι’ αυτές και τελικά να τις πολεμήσει;  Αυτός είναι ο θεματικός πυρήνας της νουβέλας «Πάκο Γιούνκε» του πρωτοπόρου ποιητή  Σέσαρ Βαγιέχο.  Στην τωρινή καθημερινότητα ο εκφοβισμός είναι τρόπος «έκφρασης» και τελικά τρόπος «επικοινωνίας» , είναι μια μορφή βίας που έχει εισχωρήσει βαθιά στην ζωή μας.

Πρόκειται για ένα υπαρξιακό ψυχογράφημα εναντίον του εκφοβισμού όπου οι πρωταγωνιστές, έφηβοι και καθηγητές, ζουν σε μια μονίμως ποτισμένη ψυχολογική και σωματική βία. Η βία ως στερεοτυπική κατάσταση εμφανίζεται σε όλες τις μορφές της· μία κοινωνία που γεννάει και εκτρέφει βίαιες συμπεριφορές όπου η έμφυλη βία, η κοινωνική βία, η ταξική βία, η θεσμική βία, η ρατσιστική βία, η βία εν γένει  είναι η «κανονικότητα» μας. Η κοινωνία είναι καταδικασμένη στην ατέρμονη βία, ανήμπορη να ξεφύγει από τη διαρκή πτώση. Η αντίσταση σε αυτή τη βύθιση είναι υποχρέωση όλων.

Το νεαρό παιδί Πάκο Γιούνκε βιώνει από την αρχή της ζωής του μια μόνιμη και εξελικτική βία σε όλα τα επίπεδα, είτε λόγω της έμφυλης αναζήτησης του, είτε λόγω της ταξικής του θέσης, είτε επειδή η βία έχει γίνει μια «κανονικότητα». Ο Πάκο Γιούνκε πηγαίνει την πρώτη μέρα στο καινούργιο σχολείο, με το πρόσχημα να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον, αλλά στην πραγματικότητα είναι εξαναγκασμένος να υπηρετεί ένα συμμαθητή ανώτερης κοινωνικής τάξης. Το σχολείο μεταβάλλεται σε τόπο καταπίεσης και εκφοβισμού, ένα βίαιο περιβάλλον που επιβιώνει ο πιο ισχυρός. Θα μπορέσει να σπάσει τις κακοποιητικές αυτές συμπεριφορές και να βρει μια αχτίδα ελπίδας ;

Σημείωμα του σκηνοθέτη Λευτέρη Παπακώστα

« Η οργή που τον άνθρωπο κομμάτια τον κάνει , παιδιά…»

Σέσαρ Βαγιέχο

 

«Πάκο Γιούνκε» ένα έργο σκληρό , ένα έργο για τη βία, ένα έργο για τον σχολικό εκφοβισμό που εντέλει φτάνει μέχρι την ενήλικη ζωή, μα πάνω από όλα ένα έργο που θέτει κρίσιμα ερωτήματα για την προσωπική εξέγερση των καταπιεσμένων. Ένα έργο ρεαλιστικό που δυστυχώς θυμίζει στην πραγματικότητα του σήμερα και του αύριο. Προσπαθώντας να αναζητήσουμε την συνδετική τομή ρεαλισμού, σουρεαλισμού και δανειζόμενοι στοιχεία από την performance δημιουργούμε ένα πεδίο έρευνας και προβληματισμού. Η χρήση των νέων τεχνολογιών ως βασικό σκηνογραφικό στοιχείο σε συνδυασμό με την χρήση ζωντανής μουσικής, δημιουργούν ενα δυστοπικό περιβάλλον που ανταποκρίνεται στην σημερινή πραγματικότητα. Το θέατρο οφείλει να ενοχλεί, να τροποποιεί και να αλλάζει τον κόσμο· ως εκφραστές αυτής της σκέψης… εμπρός για την εξέλιξη μας.

 

Παίζουν:

Μικαέλα Δανά : Ουμπέρτο Γκριβ

Φιλιππία Κοντογιαννακοπούλου : Καθηγητής

Δήμητρα Παπουρτζή: Πάκο Φαρίνια

Κατερίνα Παρισσινού: Πάκο Γιούνκε

 

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία : Λευτέρης Παπακώστας

Διασκευή/δραματουργική επεξεργασία : Λευτέρης Παπακώστας –Κατερίνα Παρισσινού

Σύμβουλος Δραματουργίας : Δρ Κατερίνα Διακουμοπούλου

Σκηνογραφία/ενδυματολογία : Σπύρος Γκέκας

Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου

Πρωτότυπη μουσική : Ανθή Γουρουντή

Sound design : Μάριος Τσάγκαρης

Επιμέλεια κίνησης /χορογραφίες : Φιλιππία Κοντογιαννακοπούλου

Φωτογραφίες : Παύλος Μαυρίδης 

Υπεύθυνη Παραγωγής: Πασχαλιά Σιγγίκου

Παραγωγή: ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΕΧΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ «ΕΝΤΡΟΠΙΑ»

etp.entropia@gmail.com

 

 

Ημέρες και ώρες Παραστάσεων:

Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15

 

Τιμές εισιτηρίων:

Γενική Είσοδος 13 ευρώ

Early bird 10 ευρώ

Ομαδικά/Φοιτητικά/Εκπαιδευτικών 8 ευρώ

ΑΜΕΑ/Ανέργων/Ατέλειες κλπ 5 ευρώ

 

Προπώληση εισιτηρίων:

https://www.viva.gr/tickets/theater/lgbtqi/pako-giounke/

 

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

 

Η παράσταση είναι επιχορηγούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

 

 « Η οργή που τον άνθρωπο κομμάτια τον κάνει , παιδιά…»

ΣέσαρΒαγιέχο

«Πάκο Γιούνκε» ένα έργο σκληρό , ένα έργο για τη βία, ένα έργο για τον σχολικό

εκφοβισμό που εντέλει φτάνει μέχρι την ενήλικη ζωή, μα πάνω από όλα ένα έργο

που θέτει κρίσιμα ερωτήματα για την προσωπική εξέγερση των καταπιεσμένων. Ένα

έργο ρεαλιστικό που δυστυχώς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του σήμερα

και του αύριο. Προσπαθώντας να αναζητήσουμε την συνδετική τομή ρεαλισμού,

σουρεαλισμού και δανειζόμενοι στοιχεία από την performance δημιουργούμε ένα

πεδίο έρευνας και προβληματισμού. Η χρήση εικαστικά των νέων τεχνολογιών ως

βασικό σκηνογραφικό στοιχείο σε συνδυασμό με την χρήση ζωντανής μουσικής,

δημιουργούν εναδυστοπικό περιβάλλον που ανταποκρίνεται στην σημερινή

πραγματικότητα. Το θέατρο οφείλει να ενοχλεί, να τροποποιεί και να αλλάζει τον

κόσμο, ως εκφραστές αυτής της σκέψης… εμπρός για την εξέλιξη μας

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

« Η οργή που τον άνθρωπο κομμάτια τον κάνει , παιδιά…»

ΣέσαρΒαγιέχο

«Πάκο Γιούνκε» ένα έργο σκληρό , ένα έργο για τη βία, ένα έργο για τον σχολικό

εκφοβισμό που εντέλει φτάνει μέχρι την ενήλικη ζωή, μα πάνω από όλα ένα έργο

που θέτει κρίσιμα ερωτήματα για την προσωπική εξέγερση των καταπιεσμένων. Ένα

έργο ρεαλιστικό που δυστυχώς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του σήμερα

και του αύριο. Προσπαθώντας να αναζητήσουμε την συνδετική τομή ρεαλισμού,

σουρεαλισμού και δανειζόμενοι στοιχεία από την performance δημιουργούμε ένα

πεδίο έρευνας και προβληματισμού. Η χρήση εικαστικά των νέων τεχνολογιών ως

βασικό σκηνογραφικό στοιχείο σε συνδυασμό με την χρήση ζωντανής μουσικής,

δημιουργούν εναδυστοπικό περιβάλλον που ανταποκρίνεται στην σημερινή

πραγματικότητα. Το θέατρο οφείλει να ενοχλεί, να τροποποιεί και να αλλάζει τον

κόσμο, ως εκφραστές αυτής της σκέψης… εμπρός για την εξέλιξη μας

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

Εmail: kokolakispr@yahoo.gr και kokolakispr@gmail.com

 

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα

Είδαμε και προτείνουμε: «Το Αγόρι με τις δυο καρδιές»

 "Τ ο αγόρι με τις δύο καρδιές" μία παράσταση που τα έχει όλα, τα συνδυάζει όλα.. ρυθμό- ενέργεια-πάθος-έκφραση-τόλμη- αλήθεια-χιούμορ, γεμάτη αγωνία και συγκίνηση που στο τέλος μας προκαλεί δέος. Μια ανθρώπινη ιστορία, ελπίδας- θάρρους-εμπιστοσύνης και αγάπης! Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της οικογένειας προσφύγων των συγγραφέων (Χάμεντ και Χεσααμ Αμιρι) που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, μετά την κάλυψη του μεγαλύτερου μέρους τής από τους Ταλιμπάν. Μάνα πατέρας και τρεις γιοι. Ένα ταξίδι ξεκινάει περιπλανώμενοι στην Ευρώπη αναζητώντας να βρουν την <<Ιθάκη>> τους. Μας συναρπάζει για άλλη μία φορά με την ευρηματική υποδειγματική μαεστρία του ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς φωτίζοντας τις ανθρώπινες σχέσεις. Το ενδυματολογικό κομμάτι υπογράφει η Ελένη Εμπεδοκλή- οι στίχοι των τραγουδιών δια χειρός Ελένης Φωτάκη με τη μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη ντύνουν αρμονικά την παράσταση!! Με τα σκηνικά του Εδουάρδου Γεωργίου που αποδίδουν τέλεια την πρα