O Aπόστολος Στάικος μιλάει στο Open Mind

O Aπόστολος Στάικος μιλάει στο Open Mind για την νέα του συνεργασία με τον Θοδωρή Νικολάου, το νέο του τραγούδι και διάφορα ακόμα...

Νέο τραγούδι. Μιλήστε μας για αυτό.

Το τραγούδι, «Στα χέρια μου ψωμί» ανοίγει το άλμπουμ που φτιάξαμε με τον Γιώργο Κωνσταντινίδη και ερμηνευτές τον Θοδωρή Νικολάου και την Παυλίνα Κατσή. Είναι μια ιστορία πόνου, χωρισμού μα και αποφασιστικότητας. Μια παντρεμένη γυναίκα εγκαταλείπει τον εραστή της, αφού πλέον δεν αντέχει να μοιράζεται μεταξύ δύο αγκαλιών. Οι δύο εραστές συναντιούνται για τελευταία φόρα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Το τραγούδι αφηγείται την τελευταία τους συνάντηση. Ο Θοδωρής είναι ο άντρας που λέει αντίο, προχωρά, μα πάντα θα θυμάται το σώμα της αγαπημένης του.   

   

 Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Θοδωρή Νικολάου;

Αναζητούσαμε ερμηνευτή. Είχαμε ακούσει κάποια τραγούδια από την πρώτη δουλειά του Θοδωρή και μας άρεσε πολύ η φωνή του. Το Φθινόπωρο του 2018, εμφανιζόταν στη μουσική σκηνή «Σφίγγα». Πήγαμε με τον Γιώργο, τα είπαμε και του δώσαμε τα τραγούδια του «Αόριστου». Το υλικό του άρεσε και έτσι προχωρήσαμε. Εκτιμώ πως υπήρξαμε πολύ τυχεροί στο ζήτημα των ερμηνευτών. Ο Θοδωρής αγκάλιασε τραγούδια «δύσκολα», όπως την «Βάτο Καιόμενη» και τον «Αμφίβιο», που μιλούν για μια τρανς γυναίκα και έναν αμφιφυλόφιλο άντρα. Όμως και η Παυλίνα «κέντησε» στα δύο τραγούδια που ερμηνεύει, στο «Μπορντό» και στο «Τραπέζι τελευταίο».     

           Υπογράφετε όλο το άλμπουμ; Είναι η πρώτη σας φορά σε ολοκληρωμένο δίσκο;

Ακριβώς! Δύσκολο εγχείρημα, μα εξαιρετικά γοητευτική εμπειρία. Διόλου δεν υποτιμώ την δημιουργία ενός τραγουδιού και την κυκλοφορία του στο διαδίκτυο. Όμως η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ έχει άλλη ομορφιά και βεβαίως μεγάλη ευθύνη. Ο «Αόριστος» αποτελείται από έντεκα ιστορίες, όμως την ίδια ώρα είναι και μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Έχει ανατροπές, πόνο, χαμόγελα και πληγωμένους ανθρώπους. Ένα άλμπουμ σου επιτρέπει να ξεδιπλώσεις και να αναπτύξεις τους ήρωες σου, να φτιάξεις μικρά σενάρια που το ένα αλληλοσυμπληρώνει το άλλο. Τελικά, όλα μαζί φτιάχνουν μια μεγάλη ιστορία.  

   Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;

 

Ατάκες φίλων μου και στιγμές αγνώστων στον δρόμο και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Βλέμματα, χρώματα και σιωπές. Σπάνια χρησιμοποιώ δικές μου εμπειρίες και πληγές. Είμαι παρατηρητής και εργάτης. Δεν πιστεύω τόσο πολύ στην έμπνευση, όσο στη δουλειά. Αν καθίσω, θα γράψω. Το ξέρω πως ακούγεται κάπως περίεργο. Για μένα όλα ξεκινούν από μια εικόνα και μετά έρχονται οι λέξεις. Κατανοώ την ανάγκη ακροατών και εταιρειών, μα δεν θέλω να γράφω μόνο ερωτικά τραγούδια και τελικά να αναπαράγω ένα στερεότυπο που έχει κουράσει και με έχει κουράσει.

   

 Τώρα με την καραντίνα σας βοήθησε στην στιχομυθία;

Γράφω σε μετρό, αεροδρόμια, εστιατόρια και μπαρ. Κυκλοφορώ με ένα μισοτελειωμένο στιχάκι στην τσάντα ή στην τσέπη του τζιν. Στο σπίτι ασχολούμαι με το δυσκολότερο κομμάτι του τραγουδιού, με το σημείο που δεν με βγάζει πουθενά και συχνά με οδηγεί σε εφήμερη απελπισία. Με δουλειά και επιμονή, «ξεκλειδώνει» και φτάνουμε στο τέλος του δρόμου. Όποτε στην καραντίνα είχα τον χρόνο να ολοκληρώσω τραγούδια που προέβαλαν σθεναρή αντίσταση και με ταλαιπωρούσαν για καιρό. Ακόμη, ξεκίνησα να γράφω κάποια διηγήματα, καθώς και να σκαλίζω καινούρια στιχάκια.  

     Πώς βλέπετε την τρέχουσα κατάσταση και σε τι ευελπιστείτε;

Προσπαθώ να είμαι ρεαλιστής και αισιόδοξος. Γνωρίζω πως το οικονομικό πλήγμα είναι σημαντικό και πως πολλοί άνθρωποι έχασαν ή θα χάσουν την δουλειά τους. Δίχως αμφιβολία, ο τομέας του πολιτισμού βρίσκεται σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση. Αν όντως η επιστροφή στην κανονικότητα έρθει το Φθινόπωρο του 2021, ο δρόμος θα είναι μακρύς και ανηφορικός. Χάρηκα για την αντίδραση πολλών καλλιτεχνών στις κυβερνητικές ανακοινώσεις. Πιστεύω πως μόνο αν βάλεις φωνή, θα γυρίσουν το κεφάλι και θα ασχοληθούν μαζί σου. Ψυχραιμία λοιπόν, δουλειά και μακριά από το αλληλοφάγωμα.

    Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Έχω ξεκινήσει να γράφω μια συλλογή διηγημάτων με θέμα το προσφυγικό – μεταναστευτικό. «Ιθάκη στο Αιγαίο» θα είναι ο τίτλος του βιβλίου. Αυτός είναι και ο τίτλος του τραγουδιού που κλείνει το άλμπουμ μας. Πρόκειται για μια συνομιλία μεταξύ ενός Έλληνα που ετοιμάζεται να φύγει από την χώρα και ενός πρόσφυγα που κάνει τα πάντα για να φτάσει στην Ευρώπη. Τελικά, οι δύο άνθρωποι μοιράζονται την ίδια δίψα. Ακόμη,  μια δεύτερη δισκογραφική δουλειά είναι στο μυαλό μου, μα χρειάζεται χρόνος για να φτάσουμε μέχρι εκεί.   

      Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.

Περίεργες εποχές, ζόρικες καταστάσεις. Εύχομαι καλές βουτιές και πολλές παγωμένες μπύρες!

Tης Αλεξίας Βλάρα, 11/6/2020