Ψάρια - Θοδωρής Μαυρογιώργης

Θ Ο Δ Ω Ρ Η Σ   Μ Α Υ Ρ Ο Γ Ι Ω Ρ Γ Η Σ

ΨΑΡΙΑ

Μ Ο Υ Σ Ι Κ Η,  Σ Τ Ι Χ Ο Ι:  Κος   Κ

 




Είμαστε όλοι Ψάρια. Χωρίς βράγχια βουτάμε. Πιάνουμε βυθό. Ξανά επιφάνεια. Ανάσα. Βυθός πάλι. Δίχτυα. Εξαρτήσεις. Εγκλωβιζόμαστε. Αγκίστρι. Ζητάμε βοήθεια. Ένα χέρι μπορεί να μας τραβήξει στην επιφάνεια.  Ανάσα. Αλλά είναι ωραία στον βυθό. Είμαστε όλοι Ψάρια. Χωρίς βράγχια βουτάμε και πάλι.

Κάπως έτσι και η ζωή εκτός βυθού. Κάνουμε κύκλους μέχρι και αν καταφέρουμε να σπάσουμε τον κύκλο.

 

Όλα ξεκινούν από κάπου. Τα «Ψάρια» σε αυτήν την ιστορία είναι η αρχή. Είναι το πρώτο τραγούδι που μοιράστηκε ο Κος Κ με τον Θοδωρή Μαυρογιώργη. Από εκείνη την αρχή μέχρι σήμερα έχει περάσει ακριβώς ένας χρόνος. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο γράφονται, δοκιμάζονται, ηχογραφούνται, αλλάζουν και ξαναδοκιμάζονται τα τραγούδια για το πρώτο προσωπικό album του Θοδωρή. Με κάποιον τρόπο σε αυτήν την διαδρομή του ενός χρόνου η ιστορία πάντα επέστρεφε στα «Ψάρια». Γιατί έτσι είναι η ζωή. Κάνει κύκλους. Και κάποιες φορές δε χρειάζεται να σπάσεις τον κύκλο. Χρειάζεται να μείνεις μέσα σε αυτόν. Τα «Ψάρια» άλλαξαν πολλές φορές στην διαδρομή. Και μέσα στις συναντήσεις στο στούντιο ο Κος Κ και ο Θοδωρής Μαυρογιώργης ηχογράφησαν και άλλα τραγούδια. Αλλά αυτό είναι το παρακάτω της ιστορίας.

 

Τα «Ψάρια» είναι ένα από αυτά τα τραγούδια που γράφονται δύσκολα και σπάνια. Από αυτά που την πρώτη φορά που το ακούς καταλαβαίνεις ότι κάτι αλλάζει εκούσια μέσα σου. Τα «Ψάρια» είμαστε εμείς που κάποια στιγμή στην ζωή μας έχουμε υπάρξει. Ψάρια. Χωρίς βράγχια. Βουτάμε. Πιάνουμε βυθό. Ξανά επιφάνεια. Ανάσα. Βυθός πάλι. Δίχτυα. Εξαρτήσεις. Εγκλωβιζόμαστε. Αγκίστρι. Ζητάμε βοήθεια. Ένα χέρι μπορεί να μας τραβήξει στην επιφάνεια.  Ανάσα. Αλλά είναι ωραία στον βυθό. Είμαστε όλοι Ψάρια. Χωρίς βράγχια βουτάμε και πάλι.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".