ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ : Γιάννης Σουλάκης - Μέρα καλοκαιριού


ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

 
Γιάννης Σουλάκης
"Μέρα καλοκαιριού" 
Παγωτό μηχανής σοκολάτα
ενδιάμεσα γεύση φιλιού
στο μυαλό σου αυτό μόνο κράτα
μέρα καλοκαιριού



Τι άλλο είναι το καλοκαίρι? Ανεμελιά, θετική διάθεση και όρεξη να γευθείς τη ζωή όσο απλόχερα και γενναιόδωρα σου προσφέρεται.

Η “Μέρα καλοκαιριού” που ερμηνεύει ο Γιάννης Σουλάκης δείχνει ξεκάθαρα την επιλογή, να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και την συνθήκη δύο ανθρώπων που προχωράνε μαζί,χωρίς φόβο στα άσχημα που θα συναντήσουν στο δρόμο τους.

Ένα “αλμυρό”, φωτεινό τραγούδι σε μουσική Γιώργου Καψάλη / Mikey Brownlee Walker και στίχους Γιώργου Σταυρακίδη, που έρχεται να συνοδεύσει το καλοκαίρι στην καρδιά, το φως και τον έρωτα.

Ο Γιάννης Σουλάκης είναι από τους νέους ερμηνευτές -αλλά και ηθοποιούς – που ξεχωρίζουν με το φως που εκπέμπει και την καλόγουστη pop που υπηρετεί. Με το τραγούδι "Μέρα καλοκαιρού" δίνει μια πρόγευση από το πρώτο του album που θα κυκλοφορήσει το Φθινόπωρο. 
 
Γιάννης Σουλάκης: 
Facebook - Instragram - YouTube

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Εικόνα
  Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Ήλιος με δόντια

Εικόνα
  "Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος, η χαραυγή θα σε ξεκάνει", λες και αλλιώς δεν θα τα καταφέρει. Γιατί το τίμημα της εγγύτητας έχει συχνά τη μορφή ενός κόκκινου ηλίου με τρομακτικά δόντια που πέφτουν κατά πάνω σου χαλασμένα. Ο κεντρικός ήρωας αυτής της ιστορίας το μαθαίνει, πληρώνοντάς το ακριβά. Είναι το μίασμα της μικρής κοινότητας της Χίου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το κουνιστό καρκίνωμα που αγαπά τις πόρνες, γιατί του μοιάζουν και, μεγαλώνοντας ορφανός, βρίσκει καταφύγιο σε μία σκληρή και βίαιη αγκαλιά που την αισθάνεται σαν βάλσαμο, γιατί τον κάνει μέρος της ιστορίας. Σαστισμένος και ταυτόχρονα αθώα οξυδερκής, βλέπει σαν κακοπαιγμένη παράσταση τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη δικτατορία του Μεταξά, τον Β' Παγκόσμιο, την Αντίσταση και τον εμφύλιο. Ο Π. Εξαρχέας και ο Γ. Λεάκος, σε ένα ρεσιτάλ πολλαπλών ρόλων, ξεδιπλώνουν μία ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων, λαϊκών, μεγαλοαστών, πολιτικάντηδων, επαναστατών... Η πλαστικότητα της κίνησης και η ευγλωττία του προσώ
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι στο Θέατρο Σταθμός

Εικόνα
  Η παράσταση "Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι" του Θοδωρή Γκόνη, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Ζορμπά, αποπνέει μια βαθιά ποιητική αίσθηση και συγκινεί με τον στοχαστικό τρόπο που προσεγγίζει την ανθρώπινη μοναξιά και την επιθυμία για επικοινωνία. Η Ζορμπά, αν και στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, διαχειρίζεται με ιδιαίτερη ευαισθησία και αμεσότητα το κείμενο, δημιουργώντας ένα σκηνικό περιβάλλον που ισορροπεί ανάμεσα στη σιωπή και την αναμονή, τονίζοντας τις εσωτερικές εντάσεις της ηρωίδας.
Read more »

Έφη Μεράβογλου: " Έχει τόσες πολλές δυνατές ατάκες η παράσταση και οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, οπότε το κοινό μπορεί να κρατήσει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα περί αγάπης".

Εικόνα
  1.      Τι σας ενέπνευσε να ανεβάσετε ξανά το «Surriento» και ποιες διαφορές έχει αυτή η εκδοχή από την πρώτη παράσταση του 2022; Είναι ένα έργο που έκανε λίγες παραστάσεις το 2022 , ήταν και μετά από την δύσκολη περίοδο του Covid και θεωρώ ότι δεν είχε καταφέρει να την δει αρκετός κόσμος. Το συγκεκριμένο έργο είναι τόσο διαχρονικό και επίκαιρο που θα μπορούσε να παίζεται για αρκετό καιρό . Μια έντονη διαφορά είναι η αντικατάσταση του γυναικείου ρόλου και όπως είναι λογικό λόγω διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας έχει δημιουργηθεί και διαφορετική χημεία μεταξύ των ηθοποιών. Θα λέγαμε μια διαφορετική προσέγγιση στον χαρακτήρα που ερμηνεύει η Ιωάννα Πηλιχού. Επίσης έχουν γίνει κάποιες σκηνογραφικές αλλαγές.
Read more »

Η Νεφέλη Μαϊστράλη & Μάνος Καζαμίας μιλούν στο Open Mind

Εικόνα
  1.Το έργο «Κανόνια και Τρομπέτες» ασχολείται με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και την εξαπάτηση. Πώς συνδέεστε εσείς με το κεντρικό θέμα του έργου και τι είναι αυτό που σας εντυπωσιάζει στην ιστορία; Ν.Μ. Ούσα ενεργός πολίτης αυτής της χώρας αρκετά χρόνια τώρα, συνεχώς ανακαλύπτω συνδέσεις και αναλογίες με την ιστορία που διαπραγματευόμαστε. Ειδικά τώρα που βιώνουμε εκ νέου μια οικονομική κρίση με τις τράπεζες να έχουν συνεχώς το πάνω χέρι και την ψαλίδα ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες, να γίνεται όλο και μεγαλύτερη, η σύνδεση με την ιστορία είναι μοιραία. Αν κάτι με εντυπωσιάζει σ’ αυτό το καπιταλιστικό σύστημα που θίγεται στο έργο είναι η βιαιότητα με την οποία προσαρμόζεται και παγιώνεται σε κάθε συνθήκη. Κι αυτό με θλίβει και με θυμώνει. M.K: Η εξαπάτηση δυστυχώς, βρίσκεται στην καθημερινότητά μας. Ηθελημένα ή μη γινόμαστε συνεχώς θύματα μιας οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας, η οποία μας χρησιμοποιεί. Ως πολίτες και ως εργαζόμενοι, είμαστε διαρκώς υπό
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: Ήρωες best off

Εικόνα
Η παράσταση «Ήρωες» της Ελένης Γκασούκα, που επιστρέφει ανανεωμένη μετά από 12 χρόνια, είναι μια γιορτή θεατρικής δημιουργικότητας. Με ένα σύνολο ταλαντούχων ηθοποιών, μια ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά και ζωντανή μουσική που απογειώνει την εμπειρία, οι «Ήρωες» καταφέρνουν να μας μιλήσουν για την καθημερινότητα με τρόπο απολαυστικό, αιχμηρό και βαθιά ανθρώπινο. Η Ελένη Γκασούκα, ως σκηνοθέτρια, χτίζει ένα πολυδιάστατο θεατρικό σύμπαν όπου το γέλιο συναντά τον προβληματισμό. Ο ρυθμός είναι γρήγορος, χωρίς ποτέ να γίνεται βεβιασμένος, ενώ κάθε σκηνή λειτουργεί σαν κομμάτι ενός παζλ που ολοκληρώνει την εικόνα της ανθρώπινης κωμικοτραγικής πραγματικότητας. Με επιρροές από την επιθεώρηση, αλλά με μια meta προσέγγιση, οι «Ήρωες» διατηρούν το παρεΐστικο κλίμα, ενώ ταυτόχρονα προσεγγίζουν βαθύτερα νοήματα όπως η ματαίωση, η μοναξιά και η ανάγκη για αυτογνωσία.
Read more »