Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Closing Show Απονομή Βραβείων New Vision BOX TALK: Konstantin Wecker, Ζαφείρης Χαϊτίδης & Elisa Simantke ΣΥΝΑΥΛΙΑ: The Boy





Σε έντονα συγκινησιακό κλίμα ολοκληρώθηκε την Κυριακή το βράδυ το closing event του Hellas Filmbox Berlin 2018 με πρωταγωνιστές τον κινηματογραφιστή Ζαφείρη Χαϊτίδη και τον μεγάλο Γερμανό τραγουδοποιό και ακτιβιστή Konstantin Wecker. Στην κατάμεστη από κόσμο Saal 1 του Urban Spree έγινε μια μοναδική συζήτηση διανθισμένη με τραγούδια του Wecker  και αποσπάσματα από το πολυετές project του Χαϊτίδη για την ελληνική κρίση «Greek Chronicle Project: footage archive», ένας συνδυασμός που συνεπήρε το κοινό υλοποιώντας απτά και με τον ωραιότερο τρόπο τον ελληνογερμανικό διάλογο.


Το event ξεκίνησε με τα ευχαριστήρια από την διευθύντρια προγράμματος Ιωάννα Κρυωνά προς όλους τους Χορηγούς, Υποστηρικτές και Χορηγούς Επικοινωνίας του φεστιβάλ και στη συνέχεια την σκηνή κατέλαβε το προσωπικό, το έμψυχο δυναμικό, δίχως το οποίο η διοργάνωση δεν θα ήταν ποτέ εφικτή.  Ο έτερος διευθυντής προγράμματος Δημήτρης Αργυρίου παρουσίασε τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής Clemens Wilhelm, Ναdja Sayej, Fernando Huerta που απένειμαν το βραβείο Καλύτερης Ταινίας New Vision στο «Time is Up» του Νικόλα Πουρλιάρου, «ένα φιλμ που συνδυάζει άρτια την αισθητική του βίντεο με την ταινία μυθοπλασίας».

Το συντονισμό του  Box Talk μετάξύ των δύο καλλιτεχνών έκανε η δημοσιογράφος Elisa Simantke που μίλησε για το project:  2200 βίντεο, 500 φωτογραφίες, 100 playlists συνθέτουν πάνω από 3000 λεπτά ενός web documentary που καταγράφει την ελληνική κρίση. Παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά σε κοινό αποσπάσματα του project με την κάμερά του στους αθηναϊκούς δρόμους, τους ανθρώπους στις πορείες, τα επεισόδια, τις ταραχές που στιγμάτισαν όλη τη χώρα. Ο Ζαφείρης Χαϊτίδης μίλησε για τα όσα έζησε καταγράφοντας το χρονικό και τόνισε ότι το έργο του είναι μια διαδραστική πλατφόρμα και αναμένει ότι οι επισκέπτες της σελίδας θα προσθέσουν υλικό και θα διαδράσουν, θα προσθέσουν, θα σχολιάσουν σε όλα τα επίπεδα για μια ολοκληρωμένη αποτύπωση των γεγονότων. «Δεν βγήκα στους δρόμους σαν καλλιτέχνης, αλλά σαν θυμωμένος πολίτης και θέλοντας να συνδράμω τους συμπολίτες μου που ήταν στους δρόμους. Μέσα από την πλατφόρμα και με τη δυνατότητα που προσφέρει το ίντερνετ, μπορούμε να κάνουμε κάτι, να μάθει ο κόσμος τι έγινε. Οι εικόνες δεν έχουν εικαστική ομορφιά και είναι σαν το μάτι οποιουδήποτε ανθρώπου που ήταν εκεί. Τα γεγονότα είναι χρονολογημένα και μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει την κλιμάκωση».

Σε κλίμα θερμό ο υψηλός προσκεκλημένος της βραδιάς Konstantin Wecker παρακολουθώντας τις εικόνες του Χαϊτίδη είπε ότι «στην Γερμανία δεν είναι αισθητό τι έχει συμβεί στην Ελλάδα, και ο Τύπος δεν έχει δώσει σωστή εικόνα. Οι πολιτικοί κατέστρεψαν στοχευμένα την Ελλάδα. Ηταν σοκαριστικό». Στη συνέχεια τραγούδησε το «Wut und Zärtlichkeit» (Θυσία και Τρυφερότητα) και καταχειροκροτήθηκε. Ακτιβιστής, αγωνιστής ενάντια στον απολυταρχισμό, ο Wecker είπε «όταν γράφω τραγούδια δεν υπάρχει παιδαγωγικό κίνητρο. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια που ήταν κατά του απολυταρχισμού. Με την οικογένειά μου μπορύσα να μιλήσω για τον χιτλερισμό, όταν για τους συμμαθητές μου ήταν απαγορευμένο. Οι διαταγές δεν πρέπει να επιτρέπονται, όπως είπε η Hannah Arendt». Ο καλλιτέχνης συγκινημένος από το βίντεο του Χαϊτίδη που προβλήθηκε στη συνέχεια μέσα από τους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ελλάδας τραγούδησε το «Ich habe einen Traum von einer grenzenlosen Welt» (Ονειρεύομαι έναν κόσμο δίχως σύνορα) και  σχολίασε πως «οι πολιτικοί έχουν καταστρέψει το δικαίωμά μας στην ελευθερία και βύθισαν τους τους ανθρώπούς στην πίκρα και την ψυχρότητα». 

Λαμβάνοντας τον λόγο ο Χαϊτίδης είπε ότι «η μετανάστευση δεν είναι επιλογή, είναι η έλλειψη επιλογής. Πήγα στην Ειδομένη για να δω την τραγωδία και τον πόνο, όμως βρήκα ελπίδα και αγάπη».  Στο ερώτημα της Simantke για το τι μπορεί να κάνει ο καλλιτέχνης, ο Χαϊτίδης είπε πως «μπορεί να ευαισθητοποιήσει τος ανθρώπους ακόμα περισσότερο. Η Χρυσή Αυγή διχάζει την κοινωνία μας και την δηλητηριάζει. Και στην Γερμανία έχουμε το AFD, το πρώτο φασιστικό κόμμα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».  

«Βλέπω τα τελευταία χρόνια μια απολυταρχικοποίηση της Ευρώπης. Αυτό επιδιώκουν οι οικονομικές δυνάμεις. Πρέπει να μάθουμε από προηγούμενες επαναστάσεις. Χρειάζεται να κάνουμε ...επανάσταση της τρυφερότητας. Διχως βία, γιατί με την βία δεν κερδίζει κανείς τίποτα. Εκεί που οι πολιτικοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, υπάρχει η ποίηση. Η ποίηση είναι η αντίσταση» είπε ο Wecker. Ο καλλιτέχνης τραγούδησε το «Μauthausen Kantate» του Μίκη Θεοδωράκη για μια χαμένη αγάπη και μοιράστηκε με το κοινό ότι  είχε την ευκαιρία να το παίξει στο σπίτι του Ελληνα μουσουργού. Ηταν μια μοναδική στιγμή που αγκάλιασε το κοινό συγκινημένο κλείνοντας την εκδήλωση.

Ο The Boy αργότερα ανέβηκε στη σκηνή, το χώρο κατέλαβαν οι νεότεροι φίλοι του φεστιβάλ και  ο χώρος γέμισε με τις μουσικές του, τους στίχους του που είναι ποιήματα  και Ελλάδα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα