Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΤΟΣ ΣΤΕΓΗΣ-ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΟΥ, ΣΥΝΑΥΛΙΑ 2η 31.1.2018


ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΤΟΣ ΣΤΕΓΗΣ
ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΟΥ
VOL. 3
ΣΥΝΑΥΛΙΑ 2η
31 Ιανουαρίου 2018 | ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ | 20:30


Η «Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού» ενώνει για τρίτη φορά τη Στέγη και το Πάντειο Πανεπιστήμιο με τρεις συναυλίες που στηρίζουν ιδιότυπα μουσικά σχήματα και τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία.

Μετά την πρώτη συναυλία, σειρά έχει το τρίο GRASP. Οι φοιτητές του Παντείου και η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση μάς προσκαλούν σε μια βραδιά σλαβικής μουσικής, στις 31 Ιανουαρίου.
Η γέφυρα μουσικής πάνω από τη Συγγρού ενώνει για τρίτη φορά τη Στέγη και το Πάντειο Πανεπιστήμιο, με συναυλίες που τολμούν να στηρίζουν ιδιότυπα μουσικά σχήματα και τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία. Τα δύο ιδρύματα μηδενίζουν τη μεταξύ τους απόσταση στο όνομα του πολιτισμού και, πιο συγκεκριμένα, της σύγχρονης μουσικής. Φοιτητές της κατεύθυνσης «Πολιτισμός και Πολιτιστική Διαχείριση» του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, μουσικοί, συνθέτες, καθώς και εκπρόσωποι του εξειδικευμένου προσωπικού της Στέγης, μοιράζονται πρωτοπόρες ιδέες, εμπειρίες και γνώση, έτσι ώστε να δημιουργήσουν, να οργανώσουν και να προωθήσουν τον κύκλο των συναυλιών, αλλά και κάθε συναυλία ξεχωριστά.






Μετά το ρεσιτάλ κοντραμπάσου με ένα πανόραμα έργων σύγχρονων συνθετών, σειρά έχει το τρίο GRASP, σε μια σύζευξη βιολιού, τσέλου και μπαγιάν. Παρουσιάζοντας έναν ποικιλόμορφο ηχητικό κόσμο, το τρίο μάς προσκαλεί στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της σλαβικής μουσικής, ερμηνεύοντας συνθέσεις που συνδυάζουν τον ήχο και την ιδιαίτερη σχέση του με τη σιωπή και άλλες όπου το σύγχρονο στοιχείο παρεισφρέει στην παραδοσιακή ή ακόμη και στην εκκλησιαστική μουσική. Παράλληλα, ο συνθέτης Θανάσης Δεληγιάννης παρουσιάζει το νέο έργο του, που αποτελεί παραγγελία της Στέγης για τη συγκεκριμένη συναυλία και το οποίο ξεκίνησε να γράφει ύστερα από τη γνωριμία του με το τρίο GRASP. Έμπνευση και βάση της νέας σύνθεσης αποτελεί το ηπειρώτικο δημοτικό τραγούδι, σε ρυθμό τσάμικου, με τον τίτλο «Ο Λιούλιος», τη μεταγραφή του οποίου σε παρτιτούρα επιμελήθηκε ο ίδιος ο συνθέτης.

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018, 20:30

Τρίο GRASP
Γκρέτα Παπά: βιολί
Βασίλης Σαΐτης: τσέλο
Κωνσταντίνος Ράπτης: μπαγιάν

Έργα
Θανάσης Δεληγιάννης, Εκείνος (2017) για βιολί, τσέλο και μπαγιάν
Κirill Volkov, Stichera (1943) για τσέλο και μπαγιάν
Pēteris Vasks, Plainscapes (2002) για μεικτή χορωδία, βιολί και τσέλο, σε διασκευή του Κωνσταντίνου Ράπτη για βιολί, τσέλο και μπαγιάν
Βohuslav Martinů, Duo no 2, H. 371 (1958) για βιολί και τσέλο
Sofia Gubaidulina, Silenzio (1991) για βιολί, τσέλο και μπαγιάν


Διαβάστε περισσότερα για τα έργα
Το Silenzio (1991) της Σόφια Γκουμπαϊντούλινα πραγματεύεται την έννοια της σιωπής ως ενός εύφορου χώρου για να γεννηθεί η μουσική. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος του, είναι ένα έργο χαμηλής έντασης, γοητευτικό, που δίνει την αίσθηση μιας πάλης ανάμεσα στη σιωπή και στον ήχο, αναδεικνύοντας τη στοχαστική ματιά της δημιουργού του.

Την ίδια γοητεία ασκεί στον ακροατή το Duo no 2 (1958), για βιολί και βιολοντσέλο, του Μπόχουσλαβ Μαρτίνου, επηρεασμένο από τους μοντερνιστές συνθέτες της εποχής του, αλλά και προάγγελος του επικείμενου τέλους του συνθέτη, μέσα από βαθιά συγκινητικές μελωδίες.

Η φύση, αλλά και η παραδοσιακή μουσική, είναι εμφανώς παρούσες σε πολλά έργα του πολυβραβευμένου Λετονού συνθέτη Πέτερις Βασκς, όπως στο Plainscapes (2002), όπου ακούμε ηχογραφημένες φωνές πουλιών προς το τέλος του έργου. Ο Κωνσταντίνος Ράπτης διασκεύασε το έργο για το τρίο GRASP, με το μπαγιάν να παίρνει τη θέση της μεικτής χορωδίας.

Η παράδοση αποτελεί πηγή και για το Stichera (1987) του Κίριλ Βολκόφ. Ο συνθέτης έχει εισαγάγει πολλά ρωσικά παραδοσιακά όργανα στη μουσική του και το μπαγιάν είναι από τα πιο αγαπημένα του. Το έργο βασίζεται σε μια φράση που αποδίδεται στον Ιβάν τον Τρομερό και είναι έντονα επηρεασμένο από τη ρωσική εκκλησιαστική μουσική.

Διαβάστε περισσότερα για τους καλλιτέχνες

Τρίο GRASP
Η Γκρέτα Παπά (βιολί), ο Βασίλης Σαΐτης (τσέλο) και ο Κωνσταντίνος Ράπτης (μπαγιάν), τρεις δραστήριοι και ανήσυχοι μουσικοί, συναντήθηκαν το 2012 και δημιούργησαν το τρίο GRASP, μέσα από την κοινή τους επιθυμία να εξερευνήσουν τη σλαβική μουσική του 20ού αιώνα. Η Γκρέτα Παπά είναι μόνιμο μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Ως σολίστ, έχει συμπράξει με τις Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος του TrioFor και του κουαρτέτου εγχόρδων Lynx. O Βασίλης Σαΐτης κατέχει τη θέση του Α΄ Κορυφαίου στα βιολοντσέλα της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Ως μέλος της Ορχήστρας Νέων Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνεργάστηκε με κορυφαίους μαέστρους, όπως είναι οι Bernard Haitink, Sir Colin Davis και Vladimir Ashkenazy, ενώ ως σολίστ έχει συμπράξει με τις σημαντικότερες ελληνικές ορχήστρες. Επίσης, μαζί με την Γκρέτα Παπά, είναι μέλη του dissonArt ensemble. Ο Κωνσταντίνος Ράπτης έχει συμπράξει, μεταξύ άλλων, με την ορχήστρα της όπερας Unter den Linden του Βερολίνου, τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης, την Academia Santa Cecilia, το Ensemble Modern και τις ορχήστρες της Ραδιοφωνίας του Ανόβερου και του Αμβούργου. Από το 2005 διδάσκει ακορντεόν στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Θανάσης Δεληγιάννης (γενν. 1983)
Ο Θανάσης Δεληγιάννης γεννήθηκε στη Λάρισα και μεγάλωσε σε μια οικογένεια παραδοσιακών μουσικών. Μελέτησε σύνθεση και μουσικό θέατρο στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Conservatorium van Amsterdam. Από το 2011 είναι καλλιτεχνικός συντονιστής του Φεστιβάλ Συνθετών Άμστερνταμ στο ίδιο ίδρυμα. Το 2014, μαζί με μια ομάδα καλλιτεχνών που προέρχονται από διάφορα πεδία, ίδρυσε τη διεπιστημονική εταιρεία I / O, με έδρα το Άμστερνταμ. Έχει συνεργαστεί, ως συνθέτης, σκηνοθέτης και εκτελεστής, με μουσικά σύνολα και εταιρείες θεάτρου στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική.

Bohuslav Martinů (1890-1959)
Ο κορυφαίος Τσέχος συνθέτης του 20ού αιώνα, Μπόχουσλαβ Μαρτίνου, σπούδασε βιολί στο Κονσερβατόριο της Πράγας. Πολυταξιδεμένος, έζησε στο Παρίσι (1923), τις ΗΠΑ (1940), τη Ρώμη (1956) και την Ελβετία, όπου και πέθανε το 1959. Οι μελωδίες του έχουν συνήθως στοιχεία από την παραδοσιακή μουσική της Μοραβίας και, πολύ συχνά, αφήνουν μια αίσθηση νοσταλγίας στον ακροατή, κάτι που σχετίζεται με τα συναισθήματα του συνθέτη, ο οποίος πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του μακριά από την πατρίδα του.

Sofia Gubaidulina (γενν. 1931)
Η Σόφια Γκουμπαϊντούλινα είναι μια από τις πλέον αναγνωρισμένες συνθέτριες παγκοσμίως. Έγινε γνωστή τη δεκαετία του 1980, με το έργο Offertorium, το οποίο φέρει αφιέρωση στον βιολιστή Gidon Kremer, για τον οποίο και γράφτηκε. Στα έργα της συνδυάζει την ανατολική παράδοση και τη δυτική τεχνική, με ασυνήθιστες και καινοτόμες μείξεις οργάνων και χρήσεις αρμονικών και ρυθμών. Οι μελωδίες της διακατέχονται συνήθως από έντονη θρησκευτικότητα και επιρροές από τη μουσική των λαών της σιβηρικής Ασίας.

Kirill Volkov (γενν. 1943)
Ο Κίριλ Βολκόφ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Ρώσους συνθέτες της γενιάς του. Σπούδασε σύνθεση στο Κονσερβατόριο της Μόσχας με τον Aram Khachaturian. Έχει βραβευτεί αρκετές φορές για τις δημιουργίες του και από το 1969 μέχρι σήμερα έχει διδάξει στα σημαντικότερα μουσικά ιδρύματα της Μόσχας. Τα έργα του είναι επηρεασμένα κυρίως από ρωσικές μελωδίες με παραδοσιακά στοιχεία και εκφράζουν έντονα το θρησκευτικό συναίσθημα.

Pēteris Vasks (γενν. 1946)
Ο Πέτερις Βασκς γεννήθηκε στο Άιτσπουτε της Λετονίας. Σπούδασε βιολί και κοντραμπάσο στη Λετονική Ακαδημία Μουσικής και σύνθεση στο Κρατικό Ωδείο του Βίλνιους. Έχει λάβει πολύ σημαντικά βραβεία και θεωρείται ένας από τους αξιολογότερους συνθέτες της εποχής μας. Ένα από τα πιο γνωστά έργα του είναι η συμφωνία Voices (1990-91), γραμμένη για τα τελικά βήματα της Λετονίας προς την ανεξαρτησία της. Τα έργα του είναι εξαιρετικά επικοινωνιακά, με έντονη την παρουσία της περιβαλλοντικής συνείδησης.


Συντελεστές
Υπεύθυνη πρότζεκτ: Λορέντα Ράμου
Υπεύθυνη καθηγήτρια Παντείου: Ανδρομάχη Γκαζή

Πληροφορίες
Όλες οι συναυλίες θα πραγματοποιηθούν στην αίθουσα τελετών του Παντείου Πανεπιστημίου (Ισόγειο παλαιού κτιρίου)
Η είσοδος στον χώρο του Παντείου γίνεται από την οδό Φραγκούδη (είσοδος και για ΑΜΕΑ)

Πάντειο Πανεπιστήμιο
Αίθουσα Τελετών
Συγγρού 136
31 Ιανουαρίου 2018
Τρίο GRASP


Ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας μία ώρα πριν από κάθε συναυλία και παραλαβή των δελτίων από την είσοδο της αίθουσας τελετών του Πανεπιστημίου
Επόμενη εκδήλωση

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018
Κουαρτέτο σαξοφώνων Ensemble du Bout du Monde
Quentin Darricau, Don-Paul Kahl, Noa Mick και Kay Zhang
Έργα
Ιάννης Ξενάκης, XAS (1987)
Στρατής Μηνακάκης, Τα εντός (2006)
Γιώργος Απέργης, Signaux (1978) – σε Α΄ εκτέλεση στην Ελλάδα
Μιχάλης Αδάμης, Εύυμνον (1998)
Γιώργος Κουμεντάκης, Typewriter Tune (2006)




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα