Είδαμε και προτείνουμε: Το συνέδριο για το Ιράν του Ivan Vyrypaev

                                                                                         Πού πλέει αυτό το καράβι, χωρίς κανέναν μέσα,

χωρίς κουπιά, χωρίς σκοπό, ολομόναχο;

Το ρεύμα του ποταμού το παρασέρνει·

έρχεται για σένα. Μείνε εκεί που είσαι

και περίμενε.

(Σιρίν Σιράζι, «Αυτό Είναι Όλο»)

 

Ένα συγκλονιστικό θεατρικό έργο που αγγίζει το άρρητο

Το έργο του Ivan Vyrypaev, Το Συνέδριο για το Ιράν, σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, είναι μια μοναδική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει τη βαθιά φιλοσοφική σκέψη με την έντονη συναισθηματική εμπλοκή. Η παράσταση καταφέρνει να μετατρέψει ένα δύσκολο, ακανθώδες ζήτημα – το οποίο αγγίζει τις παγκόσμιες ανισότητες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη θρησκευτική συνείδηση – σε ένα καλειδοσκόπιο ιδεών και συναισθημάτων που μαγνητίζει τον θεατή.

Ο Vyrypaev, με τη χαρακτηριστική του μαεστρία, αναδεικνύει το αδυσώπητο βάθος της ανθρώπινης ψυχής, φωτίζοντας τη διπλή φύση μας: από τη μία, την αλαζονική μας τάση να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε τον κόσμο, κι από την άλλη, την απελπισμένη μας ανάγκη για πνευματική λύτρωση. Η σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη υπηρετεί άψογα το κείμενο, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που επιτρέπει στους θεατές να βιώσουν κάθε λέξη, κάθε σιωπή και κάθε σύγκρουση με απόλυτη αμεσότητα.

Οι ηθοποιοί, με τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες τους, παρασύρουν το κοινό σε μια δίνη αμφιθυμιών και προβληματισμών. Κάθε ομιλητής στο συνέδριο φέρνει στο προσκήνιο διαφορετικές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης, από τη θρησκευτική πίστη και την ηθική ακεραιότητα μέχρι την κοινωνική ευαισθησία και την ανάγκη για αγάπη. Ειδικά οι ερμηνείες της Άστριντ Πέτερσεν και του Γκούσταβ Γιένσεν ξεχωρίζουν για την ειλικρίνεια και την ένταση που μεταδίδουν.

Ο Θεοδωρίδης, με μια σκηνοθετική ματιά που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλισμό και τον συμβολισμό, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα όπου το φαντασιακό Ιράν γίνεται καθρέφτης του δικού μας κόσμου. Το λιτό αλλά εντυπωσιακό σκηνικό και ο φωτισμός λειτουργούν σαν εργαλεία αφήγησης, προσδίδοντας βάθος και νόημα σε κάθε στιγμή.

Το Συνέδριο για το Ιράν δεν είναι απλώς ένα θεατρικό έργο, είναι μια πλατφόρμα για διάλογο και ενδοσκόπηση. Μας καλεί να αναρωτηθούμε για την πραγματική έννοια της ελευθερίας, της ευθύνης και της πνευματικότητας. Πάνω απ' όλα, μας καλεί να ακούσουμε … όχι μόνο τον άλλον, αλλά και τη δική μας εσωτερική φωνή.

Η παράσταση αυτή είναι ένα πραγματικό στολίδι για τη θεατρική σκηνή, που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Είναι από εκείνα τα έργα που όχι μόνο παρακολουθείς αλλά κουβαλάς μαζί σου πολύ μετά την έξοδό σου από το θέατρο. Ένα θεατρικό κόσμημα που ενώνει τη σκέψη, το συναίσθημα και την τέχνη σε ένα αρμονικό σύνολο.

Της Αλεξίας Βλάρα, 21/01/2025