Tζένη Δάγλα: "Το Σονόρχ εξωτερικά έχει τη μορφή βιβλίου, όμως είναι προσομοιωτής πραγματικότητας, 3D κείμενο"

Η Τζένη Δάγλα μιλάει στο Open Mind για το νέο της βιβλίο, την αγάπη της για την συγγραφή και  διάφορα ακόμα...

Νέο βιβλίο. Τι πραγματεύεται;

 Το Σονόρχ είναι η αναμέτρηση με το μεγάλο μέγεθος της ζωής μας, τον Χρόνο. Προτείνει μια νέα τάξη πραγμάτων, ένα νέο τρόπο σκέψης, μια κοινωνία προσανατολισμένη στην ευτυχία μας. Προτείνει να περάσει ο άνθρωπος στη διάσταση Σονόρχ: να γίνει δημιουργός του προσωπικού του Χρόνου, ο Χρόνος να είναι πλαστελίνη στα χέρια του : "...πλαστελίνη διαρκείας σε χεράκια διαρκείας..." , όπως γράφεται στο βιβλίο.

 Γιατί αποκαλείτε το Σονορχ "υβρίδιο";

Γιατί γράφοντας το "ζούσα": ήμουν μέσα σε ένα "γραπτό βίντεο" ή "γραπτό φίλμ".

Ήθελα να "σηκώσω" το κείμενο από το χαρτί, να δώσω -προτεινοντας  ένα νέο κόσμο - και μια νέα εμπειρία: 

Ανάγνωση "live", τρισδιάστατη, ένα συνδυασμό visual arts και συγγραφής.

Το Σονόρχ εξωτερικά έχει τη μορφή βιβλίου, όμως είναι προσομοιωτής πραγματικότητας, 3D κείμενο.

  Αγαπάτε το ίδιο και το θέατρο. Αν επιλέγετε ανάμεσα στο θέατρο, δηλαδή να ανεβάζετε θεατρικά βιβλία ή να κάνετε κάποιο μυθιστόρημα;

Δεν επεμβαίνω στη ροή μου. Αναδύονται κείμενα με την ώρα τους: θέατρο, πεζό. Ο,τι είναι να βγει, αφήνεται να βγει. Μυθιστόρημα δεν γράφω, έχω άλλη οπτική.

 Γιατί αποκαλείτε τα θεατρικά σας κείμενα "θεατρικά σχόλια";

Γιατί δεν έχουν πλοκή, αλλά "τοπία ζωής", δεν έχουν χαρακτήρες αλλά ευέλικτες "φιγούρες". Είναι ένας ψίθυρος στο αυτί του θεατή, μαγικός και δυναμικός. Δεν υπάρχει δομή, ούτε συνταγή, ούτε κανόνες : τα σχόλια βγαίνουν πολύ διαφορετικά το ένα από το άλλο. 

"Υβρίδιο", "virtual writing", "θεατρικά σχόλια"... Αρθρώνετε ένα νέο λόγο με τη δουλειά σας. Που οφείλεται αυτό;

Η δουλειά μου βαφτίζεται από την πρόθεση: Αγκαλιάζω τον άνθρωπο, είναι θύμα του πολιτισμού του, προσπαθώ να διακρίνω μονοπάτια για τη συλλογική ευτυχία... Σκέφτομαι οικουμενικά. Στόχος μου είναι ο άνθρωπος, να πλατύνει, να ψηλώσει, να νοιώσει γίγαντας.

Ποια είναι τα σχόλια των αναγνωστών;

Ότι το "ζουν" διαβάζοντας. Κάποιοι αναγνώστες μου είπαν ότι εκεί που ήταν  να εκτροχιαστεί η Χρονοταχεια, κράταγαν την ανάσα τους ! Ή, εκεί που  περπάταγε η αφηγήτρια, "έβλεπαν" ολόγυρα μαζί της. Χάρηκα ! Μπήκαν στον προσομοιωτή Σονόρχ επιτυχώς.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Δεν σχεδιάζω, καλωσορίζω τη ροή της συνείδησης, το ρεύμα. Αυτό ξέρει, αυτό θα φέρει....

1)     

Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.

 Να μην λέμε ποτέ "όταν γεράσω...", "όταν πεθάνω...". Υπάρχει ένα γιγάντιο αυτί στο Σύμπαν που μας ακούει. Ο,τι ξεστομίζουμε, μας το φέρνει στο πιάτο. Κυρίως τα γηρατειά και τον θάνατο.

Της Αλεξίας Βλάρα, 22/5/2020