The frozen banker project: Μια σουρεαλιστική προσέγγιση στη γαστρονομία, της Αγάπης Μαργιετίδη



Καλλιεργώντας την ομορφιά καταμεσής μιας άναρχης πόλης, η Αγάπη συλλέγει μικρές αθηναϊκές ιστορίες καθημερινής τρέλας, γενναιόδωρα τραπεζώματα, εκλεκτές πρώτες ύλες και ευφραντικές τροφές με το ίδιο ανεξίτηλο πάθος.
Από τον πρόλογο της Ίριδας Κρητικού

 


Ένα βιβλίο που γράφτηκε σχεδόν κατά τύχη από ένα πρώην τραπεζικό στέλεχος που βρέθηκε άθελά του «στο ψυγείο», φράση που σηματοδοτεί το πάγωμα της επαγγελματικής δραστηριότητας λόγω δυσμένειας για κάποιο διάστημα, άλλοτε μεγάλο κι άλλοτε μικρότερο. Η έκδοση περιλαμβάνει πενήντα δύο κεφάλαια, γραμμένα βδομάδα βδομάδα για έναν ολόκληρο χρόνο, που στέλνονταν σε φίλους και άλλους «κατεψυγμένους» συναδέλφους ως μήνυμα αισιοδοξίας και ως αντίδοτο στην κατήφεια. Μικρές προσωπικές ιστορίες, κοσμοθεωρίες και πολλές ιδιαίτερες συνταγές μαγειρικής, μπλέκονται σε μια αφήγηση χωρίς λογοκρισία και μεταμορφώνονται σε μια λυτρωτική εξομολόγηση και ένα ενθύμιο των κύκλων της ζωής.



Άθελά της και εντελώς ασυνείδητα, η Frozen Banker άνοιξε ένα καινούριο, πρωτόγνωρο παράθυρο στη γαστρονομική γραφή, με τρόπο που δεν το έκανε κανείς πριν από εκείνη: αθώο, αυθόρμητο, άμεσο, σαν το βλέμμα ενός παιδιού που δεν έχει ακόμη δηλητηριαστεί από την έννοια της κριτικής, της σοβαροφάνειας, του πολιτικώς ορθού.
Ελένη Ψυχούλη





H συγγραφέας
Γεννημένη στην Αθήνα, η Αγάπη Μαργετίδη υπήρξε για τριαντατέσσερα χρόνια τραπεζικό στέλεχος, οχτώ από τα οποία στο Παρίσι. Μετά την αποχώρησή της από τον τραπεζικό κλάδο το 2013, απαντά στο ψευδώνυμο «The Frozen Banker». Η μεγαλύτερή της ευχαρίστηση είναι να καταστρώνει μενού αποπλάνησης για σημαντικές ή ασήμαντες αφορμές και να μπλέκει τη μαγειρική με ιστορίες και σενάρια. Από τον Μάρτιο του 2016 αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό in2life με τη στήλη Bon Agapi.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Εκ Βαθέων»: Ένα άλμπουμ-κατάδυση στην ουσία του ελληνικού τραγουδιού

Η σιωπή της ψυχής και το αποτύπωμα του τραύματος: Συναντώντας την ομάδα του έργου Έρημος

Χρήστος Μιχάλαρος: "Καύσιμο για τη ζωή και τη γραφή, στη δική μου περίπτωση, είναι οι άνθρωποι".

Είδαμε και προτείνουμε: «ΜΕΤΑΝΑΑΑΑΣΤΕΣ» ή «Είμαστε πάρα πολλοί πάνω σ’ αυτήν τη βάρκα» του Ματέι Βιζνιέκ

Διαβάσαμε και προτείνουμε: Στην Πόλη της Έφης Μαχιμάρη

Ρενάτα Ντελία: "Πιστεύω πως όλοι μας θέλουμε να είμαστε ξεχωριστοί, μοναδικοί, ίσως γιατί αυτό θα μας έκανε αναντικατάστατους μέσα στην περατότητα μας".