Είδαμε και προτείνουμε: MAMI: Ένα βουβό αριστούργημα για τη μητρότητα

 

  

Ο Μάριο Μπανούσι επιστρέφει με μια παράσταση που δεν είναι απλώς θέατρο, αλλά ένα σκηνικό ποίημα γεμάτο συμβολισμούς και εικόνες που χαράσσονται στη μνήμη. Το MAMI μιλά για τη μητρότητα χωρίς λέξεις, αλλά με σώματα, φως, μουσική και κίνηση. Είναι ένα ταξίδι στις πιο βαθιές πτυχές της σχέσης μητέρας-παιδιού, μια κατάδυση στο ασυνείδητο, όπου η αγάπη, η φροντίδα, η θυσία και η απώλεια γίνονται χειροπιαστά μέσα από τη δύναμη του θεάματος.  

Από την πρώτη στιγμή, η σκηνή μεταμορφώνεται σε έναν τόπο μνήμης. Το χώμα στο δάπεδο, το μικρό πέτρινο σπίτι, το υγρό στοιχείο, τα νυχτικά και η γύμνια των σωμάτων δημιουργούν ένα περιβάλλον που είναι ταυτόχρονα οικείο και αρχετυπικό. Η σκηνογραφία και η ενδυματολογία (Σωτήρης Μελανός) ενισχύουν αυτήν τη διαχρονικότητα, ενώ οι φωτισμοί (Στέφανος Δρουσιώτης) παίζουν με τις σκιές και το φως, δίνοντας στην παράσταση μια ατμόσφαιρα ονειρική και σχεδόν μεταφυσική.  

Η παράσταση ανήκει σε εκείνη την κατηγορία θεάτρου που δεν αφηγείται μια ιστορία με παραδοσιακή δομή, αλλά ξετυλίγει μια σειρά από εικόνες, συναισθήματα και καταστάσεις. Οι ερμηνευτές δεν υποδύονται, αλλά ενσαρκώνουν. Με τη σωματικότητά τους εκφράζουν τη φροντίδα, την αγκαλιά, τη γέννα, την απώλεια, ακόμα και την αντιστροφή των ρόλων, όταν το παιδί γίνεται ο φροντιστής της μητέρας. Οι κινήσεις τους είναι μελετημένες, με απλότητα αλλά και μεγάλη εσωτερική δύναμη.  

Αυτό που κάνει το MAMI τόσο δυνατό είναι ότι δεν απευθύνεται μόνο στη λογική, αλλά κυρίως στο συναίσθημα. Ο θεατής δεν καλείται να καταλάβει, αλλά να νιώσει. Η μουσική του Jeph Vanger παίζει καθοριστικό ρόλο: βαλκανικοί ήχοι, πένθιμα εμβατήρια, μακρινά γαυγίσματα σκύλων, νυχτερινοί ήχοι – όλα συνθέτουν ένα ηχητικό τοπίο που λειτουργεί ως αναπόσπαστο κομμάτι της αφήγησης.  

  

Ο Μπανούσι έχει βρει τη δική του θεατρική γλώσσα, βασισμένη στη σιωπή, στη δύναμη της εικόνας και στη βαθιά συμβολικότητα. Οι επιρροές του από τον Δημήτρη Παπαϊωάννου είναι εμφανείς, αλλά η γραφή του είναι πλέον ξεκάθαρα δική του. Σε κάθε του παράσταση, και ειδικά εδώ, αποδεικνύει ότι το θέατρο δεν χρειάζεται απαραίτητα λόγια για να επικοινωνήσει κάτι βαθύ και αληθινό.  

Το MAMI είναι μια σπάνια παράσταση, ένα θέαμα που δεν καταναλώνεται εύκολα, αλλά που μένει μαζί σου για καιρό. Δεν δίνει απαντήσεις, αλλά ανοίγει ερωτήματα. Δεν αφηγείται μια ιστορία, αλλά ξυπνά μνήμες. Είναι ένας φόρος τιμής στις μητέρες, στις γιαγιάδες, στις γυναίκες που μας μεγάλωσαν...και ταυτόχρονα, ένας τρόπος να συμφιλιωθούμε με το βάρος και την ομορφιά αυτής της σχέσης.

Της Αλεξίας Βλάρα, 02/03/2025