Μαίη Σεβαστοπούλου: "Στη σκηνή πρέπει να αγαπιέσαι με τους ανθρώπους που παίζεις μαζί".

1. Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την παράσταση; Υπήρξε κάποιο προσωπικό ή καλλιτεχνικό ερέθισμα που σας ώθησε να γράψετε και να σκηνοθετήσετε αυτό το έργο;

Απ. : Όταν ήμουν μικρή στην Αλεξάνδρεια, τα καλοκαίρια στον κήπο του σπιτιού, μαζευόντουσαν οι φίλοι του πατέρα μου, διανοούμενοι, που όλοι τους είχαν γνωρίσει προσωπικά τον Καβάφη και κουβέντιαζαν για τις συνήθειες του μεγάλου ποιητή. Ύστερα ο καθένας απ’ αυτούς απήγγελνε και ποιήματά του. Ε, μοιραίο δεν ήταν να μπολιαστώ;

2. Τι σημαίνει για εσάς η ποίηση; Πιστεύετε ότι οι ποιητές επηρεάζουν ακόμα τη σύγχρονη ζωή, όπως προτείνει η παράσταση;

Απ.: Δεν πιστεύω πως οι ποιητές επηρεάζουν τη σύγχρονη ζωή γιατί για να νοιώσεις ένα ποίημα πρέπει να είσαι χαλαρός και η ζωή μας πια κινείται σε ξέφρενους ρυθμούς.

3. Πώς επιλέξατε τους ποιητές που "ζωντανεύουν" στη σκηνή; Ήταν δύσκολο να αποδώσετε θεατρικά την εσωτερική τους ζωή και το έργο τους;

Απ. : Ξεκίνησα από τον Καβάφη που τον αισθάνομαι πιο «δικό» μου. Μετά, διαβάζοντας τον Τίμο Μαλάνο, διαπίστωσα πως ο Λαπαθιώτης λάτρεψε την Αλεξάνδρεια αλλά και τον Ποιητή. Όσο για την εσωτερική τους ζωή και ο Λαπαθιώτης αλλά και νωρίτερα ο Καρυωτάκης αυτοκτόνησαν. Άρα η εσωτερική τους ζωή δεν ήταν καθόλου ήρεμη. Έβραζαν μέσα τους και αλληλοσυγκρούονταν ποικίλα συναισθήματα.

4. Ο Λαπαθιώτης επισκέπτεται τον Καβάφη, η μητέρα του Καβάφη μιλά για τον γιο της, η Πολυδούρη αρνείται την αυτοκτονία του Καρυωτάκη... Πώς συνδέονται αυτοί οι διαφορετικοί κόσμοι μέσα στην παράσταση;

Απ.: Κατ’ αρχήν τους συνδέει ένα  γερό νήμα: Η ποίηση. Μετά η πολύ βαθιά ευαισθησία. Και τέλος, ο Έρωτας με κεφαλαίο το Ε. Όλοι τους ερωτεύτηκαν παράφορα και απεγνωσμένα!

5. Υπάρχουν βιογραφικές αναφορές ή δίνετε μεγαλύτερη έμφαση στη φαντασία και την καλλιτεχνική ερμηνεία;

     Απ.: Και βέβαια υπάρχουν βιογραφικές αναφορές αλλά λέγονται μ’ έναν ποιητικό τρόπο. Προσπάθησα να μιμηθώ το ύφος του κάθε ποιητή.

6. Πόσο δύσκολο ήταν να σκηνοθετήσετε ένα έργο που βασίζεται τόσο πολύ στη δύναμη του λόγου και της ποίησης;

    Απ.: Το θέατρο είναι ένα παιχνίδι. Δεν είναι εγχείρηση νευροχειρουργού. Έτσι το αντιμετωπίζω πάντα. Στη σκηνή είμαστε τρεις ηθοποιοί: Ο Γιώργος Κροντήρης, η Αγγελική Δέλλα κι εγώ. Με την πρώτη φράση που ξεστομίσαμε γεννήθηκε και η πρώτη κίνηση. Μετά όλα κύλησαν σαν γλυκό κρασί! Επίσης θέλω να πω και κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι πολύ σημαντικό: Στη σκηνή πρέπει να αγαπιέσαι με τους ανθρώπους που παίζεις μαζί. Αλλιώτικα δεν παράγεται τίποτα.

 

 7    Η μητέρα του Καβάφη εκφράζει μια αίσθηση πόνου και αδυναμίας να    προστατεύσει τον γιο της. Σας συγκίνησε ιδιαίτερα αυτή η πλευρά της αφήγησης;

Απ: Ε, βέβαια! Ξέρεις τι ήταν να έχεις γιο ομοφυλόφιλο το 1900; Λέει ο Καβάφης: Εξευτελίσθη πλήρως. Μια ερωτική ροπή του, λίαν απαγορευμένη και περιφρονημένη (έμφυτη μολοντούτο) υπήρξεν η αιτία. Ήταν η κοινωνία σεμνότυφη πολύ. Και η Χαρίκλεια Καβάφη: Άθλιοι, μικρόψυχοι, που μόνο το κουτσομπολιό σας έκλεβε τις ώρες, χαμογελούσατε ειρωνικά όταν τον βλέπατε να περνά απ’ την οδό Νέμπι Ντανιέλ, γκρίζος, σκυφτός, για να χωθεί σε κάποιο καφενείο Αραβικό, εκεί που ούτε τον γνώριζαν, ούτε τα ποιήματα του χλεύαζαν.

8        Αν μπορούσατε να μιλήσετε με έναν από τους ποιητές του έργου, ποιον θα επιλέγατε και τι θα τον ρωτούσατε;

Απ: Θα επέλεγα τον Καρυωτάκη και θα τον ρώταγα: Αφού πάλεψε ώρες ατελείωτες με τα κύματα για να πεθάνει και δεν τα κατάφερε πως επέμεινε τόσο πολύ και τελείωσε τη ζωή του με μια πιστολιά ακουμπισμένος σ’ ένα δέντρο; Τόσο βαθιά ήταν η κατάθλιψη; Ναι, πέρα από κάθε όριο!

9         Πώς περιμένετε να αντιδράσει το κοινό στην παράσταση δεδομένου ότι πολλοί συγκινούνται με τις ιστορίες των συγκεκριμένων ποιητών;

Απ: Είμαι στ’ αλήθεια περίεργη γιατί ο σημερινός άνθρωπος έχοντας τόσο άγχος, αναζητά μια πιο ανάλαφρη διασκέδαση. Αλλά αξίζει, πιστεύω να σκύψει για λίγο σ’ αυτόν τον ωκεανό συναισθημάτων και είμαι βέβαιη πως θα συγκινηθεί κι όταν βγει απ’ το θέατρο θα αισθανθεί πως η ζωή δεν είναι μόνο καινούργιο αυτοκίνητο κι εξοχικό στην Πάρο ή στην Σαντορίνη που την βουλιάξαμε!

10    Τι θα θέλατε να κρατήσει ο θεατής φεύγοντας από το θέατρο; Υπάρχει ένα συγκεκριμένο μήνυμα που ελπίζετε να περάσει;

Απ.: Ναι, να βαθαίνει η σκέψη μας έτσι που να επικοινωνούμε καλύτερα ο ένας με τον άλλον κι η μοναξιά να μην βαραίνει τόσο πολύ την ψυχή μας!

 

 

Ευχαριστώ πολύ!

Μαίη Σεβαστοπούλου

Της Αλεξίας Βλάρα, 1/3/2025