Βίκυ Κλεφτογιάννη: "Το μήνυμα που θα ήθελα να κρατήσει ο αναγνώστης είναι η δύναμη της μνήμης και των δεσμών αγάπης, που μπορεί να παρηγορήσει και να γεννήσει ελπίδα".

Σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, όπου οι προσωπικές και κοινωνικές κρίσεις πλέκονται με την περιβαλλοντική αγωνία, το βιβλίο Λιώνουν οι πάγοι της Βίκυς Κλεφτογιάννη έρχεται να φωτίσει τις λεπτές ισορροπίες που καθορίζουν τις ζωές μας. Μέσα από τις ζωές τριών αδερφών που βρίσκονται μπροστά σε μια καθοριστική απόφαση, το βιβλίο μιλά για την οικονομική και συναισθηματική πίεση, αλλά και για την ίδια τη φύση που μοιάζει να «ανασαίνει» μαζί τους. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η συγγραφέας μοιράζεται τις σκέψεις της για τις θεματικές του βιβλίου, τις προκλήσεις της συγγραφής και το πώς η μνήμη και οι δεσμοί μας δίνουν τη δύναμη να προχωράμε μπροστά.

Το Λιώνουν οι πάγοι είναι το πρώτο σας θεατρικό έργο που εκδίδεται. Τι σας ώθησε να γράψετε αυτή την ιστορία;

Στο παρελθόν ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με το θέατρο, ενώ παρακολουθώ συστηματικά παραστάσεις και διαβάζω θεατρικά έργα. Το συγκεκριμένο βιβλίο, που ακολουθεί δύο συλλογές διηγημάτων, αποτελεί μια πρώτη δοκιμή στη θεατρική γραφή. Λόγω επαγγέλματος – είμαι βιολόγος με ειδίκευση σε ζητήματα περιβάλλοντος - η εγκατάλειψη της υπαίθρου και η αγωνία για την περιβαλλοντική κρίση είναι ζητήματα που με απασχολούν και ήθελα να θίξω.

Το έργο συνδυάζει οικογενειακές σχέσεις και περιβαλλοντικά ζητήματα. Πώς συνδέονται αυτά τα δύο στοιχεία στην πλοκή;

Το έργο διαδραματίζεται σε ένα θερμοκήπιο όπου τρεις αδελφές, η Θάλεια, η Ράνια και η Ερατώ, αναγκάζονται να πάρουν μια σημαντική απόφαση που θα αλλάξει τη ζωή τους. Η περιβαλλοντική κρίση επηρεάζει τη ζωή των τριών γυναικών και κατ’ επέκταση τις μεταξύ τους σχέσεις, καθώς  έρχονται αντιμέτωπες με το οικονομικό αδιέξοδο και τις ισορροπίες που διαταράσσονται.

 

Οι τρεις αδερφές είναι κεντρικές ηρωίδες της ιστορίας. Υπάρχει κάποιος από τους χαρακτήρες που νιώθετε πιο κοντά σας;

Καθώς έγραφα το βιβλίο αναρωτήθηκα κι εγώ εάν αισθάνομαι να ταυτίζομαι περισσότερο με κάποια από τις τρεις, αλλά νομίζω πως όχι.

 

Ο τίτλος Λιώνουν οι πάγοι είναι πολύ συμβολικός. Πώς τον επιλέξατε και τι σημαίνει για εσάς;

Η τήξη των πάγων είναι μια από τις πιο γνωστές συνέπειες του «φαινομένου του θερμοκηπίου», συνεπώς ο τίτλος είναι κυριολεκτικά μια αναφορά στην περιβαλλοντική κρίση. Συμβολικά, οι πάγοι που λιώνουν αυξάνουν τη στάθμη της θάλασσας, «πνίγοντας» τις τρεις γυναίκες σε αδιέξοδο επιλογής. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, λιώνουν και οι πάγοι στις μεταξύ τους σχέσεις ενδυναμώνοντας τον δεσμό τους.

 

Η δομή του έργου βασίζεται στον διάλογο. Πόσο δύσκολο ήταν να αποδώσετε τις εντάσεις και τα συναισθήματα αποκλειστικά μέσα από την ομιλία των ηρώων;

Νομίζω πως ο διάλογος είναι η πρόκληση του θεατρικού λόγου. Είναι μεν δύσκολο, όμως είναι και το μέσο εξέλιξης της πλοκής, το δυνατό εργαλείο της αμεσότητας του θεάτρου.

Το βιβλίο θίγει ζητήματα όπως το οικονομικό αδιέξοδο και η κλιματική αλλαγή. Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα;

Κρίνοντας εξ ιδίων, ως αναγνώστρια επηρεάζομαι συχνά με διάφορους τρόπους από λογοτεχνικά βιβλία που διαβάζω. Θέλω να πιστεύω ότι η λογοτεχνία μπορεί να ευαισθητοποιήσει τόσο σε σχέση με κοινωνικά όσο και με περιβαλλοντικά θέματα, με προσοχή, ωστόσο, στον διδακτισμό.

 
Υπάρχουν στοιχεία του έργου που προέκυψαν από προσωπικές εμπειρίες ή ιστορίες που ακούσατε;

Λόγω της επαγγελματικής μου δραστηριότητας αλλά και επειδή κατάγομαι από αγροτική περιοχή, πολλά στοιχεία του έργου έχουν αντληθεί από την προσωπική μου εμπειρία. 

 
Στη συγγραφή του θεατρικού, είχατε στο μυαλό σας μια συγκεκριμένη σκηνοθετική προσέγγιση ή αφήνετε ανοιχτό το πώς μπορεί να αποδοθεί στη σκηνή;

Διαθέτοντας μια μικρή ερασιτεχνική εμπειρία στη σκηνοθεσία, νομίζω πως ο σκηνοθέτης χρειάζεται να βλέπει με την προσωπική του ματιά το έργο και να το αποδίδει ανάλογα, χωρίς «οδηγίες» από τον συγγραφέα. Αυτό που εύχομαι για αυτό το έργο είναι να φτάσει σε μια θεατρική σκηνή. 

 
Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα που θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης ή ο θεατής από το Λιώνουν οι πάγοι;

Το έργο περιγράφει μια ήττα, έναν εξαναγκασμό λόγω συνθηκών. Το μήνυμα που ίσως θα ήθελα να κρατήσει ο αναγνώστης είναι η δύναμη της μνήμης και των δεσμών αγάπης, που μπορεί να παρηγορήσει και να γεννήσει ελπίδα. 

 
Ετοιμάζετε κάποιο νέο συγγραφικό έργο; Θα συνεχίσετε στο θέατρο ή σκέφτεστε να δοκιμάσετε και άλλες μορφές γραφής;

Είναι μάλλον νωρίς για το επόμενο βήμα, αυτό που γνωρίζω είναι ότι η θεατρική γραφή σίγουρα μου έδωσε τη δυνατότητα να μιλήσω με πιο άμεσο τρόπο για θέματα που με απασχολούν.

Σας ευχαριστώ θερμά για το βήμα. 

Της Αλεξίας Βλάρα, 07/03/2025