Κέλλυ Νικολαΐδου: "Όσο πιο πολλοί είναι οι βασικοί χαρακτήρες, τόσο πιο απαιτητική γίνεται η απόδοση των ψυχολογικών πτυχών των ηρώων".

Το μυθιστόρημά σας περιστρέφεται γύρω από τρεις γυναικείους χαρακτήρες με βαθιά τραυματικά παρελθόντα. Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε αυτές τις τρεις ιστορίες;

Οι εποχές στις οποίες ζούμε χαρακτηρίζονται από πρωτοφανή σκληρότητα ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους. Με δύο παιδιά στην εφηβεία, είναι φυσικό κι επόμενο να αναρωτιέμαι συχνά για τις παρέες και τις επιλογές τους. Πολλές φορές μια απόφαση που παίρνουμε σήμερα μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το μέλλον μας, όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση των ηρωίδων μου. Οπότε εν μέρει, η έμπνευσή μου προέρχεται από ανησυχίες που τριβελίζουν το μυαλό μου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στο να αποδώσετε τις ψυχολογικές πτυχές των ηρωίδων σας; Ποια από τις τρεις γυναίκες σας δυσκόλεψε περισσότερο στη συγγραφή της;

Όσο πιο πολλοί είναι οι βασικοί χαρακτήρες, τόσο πιο απαιτητική γίνεται η απόδοση των ψυχολογικών πτυχών των ηρώων. Ωστόσο, δεν  δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα με τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων  επειδή ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Η Χλόη αινιγματική και μυστηριώδης, η Πέτρα δυναμική και γεμάτη αυτοπεποίθηση κι η Ράνια τρυφερή  και καταδεκτική.

Η φιλία αποτελεί κεντρικό θέμα του βιβλίου. Πιστεύετε ότι οι σχέσεις αυτές μπορούν να επιβιώσουν από μυστικά και προδοσίες όπως αυτές που περιγράφετε;

Στη ζωή δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές – η μόνη βεβαιότητα είναι το απροσδόκητο και άρα όλοι γνωρίζουμε ότι δεν θα έχουμε να διανύσουμε μόνο ηλιόλουστες διαδρομές. Οι ουσιαστικές σχέσεις έχουν ως βασικό τους στοιχείο την αποδοχή κι όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, τον αγαπάς για αυτό που είναι σήμερα κι όχι για αυτό που κάποτε υπήρξε. Εξάλλου, θεωρώ  αναφαίρετο δικαίωμά μας να κρατάμε πράγματα μόνο για εμάς. Με λίγα λόγια, πεποίθησή μου είναι ότι οι ουσιαστικές σχέσεις αντέχουν. 

Το παρελθόν διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή των χαρακτήρων σας. Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε για τη δύναμη που έχει να μας διαμορφώνει ή να μας εγκλωβίζει;

Πρώτα – πρώτα, πιστεύω ότι  κανένας δεν είναι αλάνθαστος κι αν όντως κάποιος δεν έκανε λάθη στην ηλικία που έπρεπε, θα τα βρει μπροστά του. Με αυτό κατά νου, θεωρώ ότι το παρελθόν είναι η κινητήριος δύναμη, τα εφόδιά μας για να προχωρήσουμε κι  ο δρόμος που θα διανύσουμε  για να γίνουμε πιο δυνατοί  αλλά δεν  πιστεύω ότι έχει τη δύναμη να μας καθορίζει ή να μας εγκλωβίζει.

Το βιβλίο αναφέρεται σε θέματα όπως η απώλεια, η προδοσία και οι φόβοι που κρατούνται κρυφοί. Πώς επιλέξατε να τα προσεγγίσετε ώστε να είναι αυθεντικά και ρεαλιστικά;

Επέλεξα να τα προσεγγίσω με αληθοφάνεια και αμεσότητα. Οι χαρακτήρες μπορεί να μην βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα αλλά δεν είναι χάρτινοι. Οι αντιδράσεις τους ταιριάζουν με τα προφίλ τους κι αυτό βοηθά στην πειστικότητα και την αυθεντικότητα. 

 Ποιος είναι ο ρόλος του μυστηρίου στην ιστορία; Πόσο δύσκολο ήταν να διατηρήσετε την ένταση και το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος;

Το μυστήριο προσδίδει το στοιχείο της αγωνίας και κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωντανό. Για να διατηρήσω την ένταση μέχρι το τέλος του βιβλίου έπρεπε να «παίξω» με εναλλαγές ανάμεσα σε παρόν και παρελθόν. Ωστόσο επειδή ήταν η πρώτη φορά που επιδίωξα να μοιράσω κάποιο βιβλίο μου ανάμεσα σε δυο χρονικά πλαίσια, είχα το άγχος μήπως  οι συνεχείς αναδρομές προκαλέσουν  σύγχυση.  Αυτή ήταν μια δυσκολία που αντιμετώπισα.

Το αυτοκινητιστικό δυστύχημα, το σημείωμα και το ιατρικό έγγραφο είναι κεντρικά στοιχεία της πλοκής. Πώς επιλέξατε αυτά τα γεγονότα ως καταλύτες για την ιστορία σας;

Τα επέλεξα ακριβώς  επειδή είναι καθοριστικά για τις ζωές των ηρωίδων. Η μοίρα δεν διαπραγματεύεται τις αποφάσεις της κι η Πέτρα βρίσκεται από το απόγειο της   προσωπικής της ευτυχίας στο απόλυτο μηδέν. Η Χλόη  κουβαλά το βάρος των επιλογών της  κρυφά κι αθόρυβα πιστεύοντας ότι το παρελθόν μπορεί να τις σβήσει όταν εμφανίζεται εκείνο το σημείωμα. Όσο για τη  Ράνια,  ζει με τις ενοχές της αλλά δεν μπορεί να διανοηθεί το μέγεθος της καταστροφής αν αποκαλυφθεί το μυστικό της.

Μερικά μυστικά «πρέπει να μένουν θαμμένα», όπως γράφετε. Συμφωνείτε προσωπικά με αυτή τη φράση; Πιστεύετε ότι υπάρχουν αλήθειες που είναι καλύτερα να μην ειπωθούν;

Προσωπικά, δεν μπορώ να κρατήσω μυστικά που τρώνε την ψυχή μου. Ωστόσο στο μυθιστόρημα οι ηρωίδες επιλέγουν να το κάνουν αφού άλλοτε δεν έχουν κανέναν να τις συμβουλέψει και να τις βοηθήσει, όπως στην περίπτωση της Αφρούλας, κι άλλοτε οι αποφάσεις τους μπορούν να κλονίσουν τα θεμέλια της οικογένειας και της σχέσης τους, όπως στην περίπτωση της Ράνιας. Ιδανικά, θα έπρεπε τα μυστικά να μπορούν να βγουν στο φως και να ξορκιστούν.

Σαφώς και υπάρχουν αλήθειες που είναι καλύτερα να μην ειπωθούν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι σε θέση να κατανοήσουν ή έστω να αποδεχτούν κάποιες καταστάσεις και δεν υπάρχει πάντοτε λόγος να ενημερωθούν για τις προσωπικές επιλογές των άλλων.

Πώς διαμορφώθηκε η συγγραφική σας διαδικασία για το συγκεκριμένο βιβλίο; Ξεκινήσατε με τη συνολική πλοκή στο μυαλό σας ή αφήσατε τους χαρακτήρες να σας οδηγήσουν;

Οι ήρωες των βιβλίων μου διαμορφώνονται καθώς … κοιμάμαι. Οι ζωές τους αναπαράγονται ξανά και ξανά στο μυαλό μου ώστε να είναι σε θέση να αυτονομηθούν. Δεν δουλεύω με σκαλέτες – δυστυχώς  δεν μπορούν να με βοηθήσουν – κι έτσι η ιστορία «παίζεται» στη φαντασία μου άπειρες φορές πριν  βγει στο χαρτί.

Οι χαρακτήρες αυτονομούνται πολύ νωρίς στο μυθιστόρημα κι ορίζουν τις τύχες τους. Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι αν επέμβω στις αποφάσεις τους, το αποτέλεσμα θα είναι φτωχό οπότε τους αφήνω και πορεύονται και μου υπαγορεύουν τις επόμενες κινήσεις τους.

Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που θα θέλατε να πάρει ο αναγνώστης όταν ολοκληρώσει το βιβλίο σας;

Είναι  πολλά αυτά που θα ήθελα να εισπράξει ο αναγνώστης. Καταρχάς, το παρελθόν μπορεί να καθορίσει τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει ο περίγυρος όχι όμως και τον τρόπο που θα χτίσουμε τη ζωή μας αν θελήσουμε να το προσπεράσουμε και να το ξεπεράσουμε. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει ένας κύκλος στη ζωή που κάθε τόσο μας επαναφέρει σε παρόμοιες καταστάσεις. Η γνώση,  η εμπειρία, ακόμα κι η παρατήρηση των γύρω μας, σαφώς μας βοηθούν να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα, μόνο αποφάσεις που μπορεί να μοιάζουν οδυνηρές αλλά είναι απαραίτητες.

Της Αλεξίας Βλάρα, 22/1/2025