1)
Νέο
βιβλίο. Μιλήστε μου για αυτό.
Το «Άρωμα ginger» αποτελείται
από 21 ποιήματα. Έιναι μια συλλογή η οποία πήρε τη μορφή μουσικο-θεατρικού
διαλόγου στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα στον Κεραμεικό υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια
του Γιώργου Βουδικλάρη (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2022).
Τα ποιήματα της συλλογής τα συνέδεσα με
κάποια τραγούδια μου κι έπλεξα μια ιστορία.
Η ιστορία αυτή είναι αληθινή.
Βιωματική.
Το «Άρωμα ginger» πραγματεύεται τον έρωτα σε όλες του τις
εκφάνσεις.
Στην πρόκληση, στην ολοκλήρωση, στην
απουσία και στην αποδοχή του.
Στη μεταμόρφωσή του. Μέσα από τα ποιήματά μου, μιλάω για τις αλήθειες μου χωρίς φόβους και αναστολές. Όπως ακριβώς πρέπει να εκφράζεται ο έρωτας. Με θάρρος, ειλικρίνεια, αυθορμητισμό, επαναστατικότητα και αυθεντικότητα σε ένα ταξίδι αισθήσεων γεμάτο χρώματα.
2)
«Άρωμα ginger» πως προέκυψε ο τίτλος;
Μέσα στη συλλογή υπάρχει ένα ποίημα που
λέγεται «Ένα απόγευμα από άρωμα ginger». Το ποίημα
αυτό είναι σημειολογικό. Εκείνο το απόγευμα, το ταξίδι στη μνήμη μυρίζει ginger και η κατά
μέτωπον σύγκρουση με το παρελθόν είναι αναπόφευκτη αναζητώντας μια έξοδο προς
το φως. Είναι ένας τίτλος που δόθηκε ύστερα από αρκετές πρόβες που κάναμε για
το μουσικο-θεατρικό έργο με την καλή μου φίλη και ηθοποιό Λίζυ Ξανθοπούλου ως
σημείο αναφοράς των προβών μας κι έτσι επικράτησε κι έγινε ο τίτλος του βιβλίου
μου.
3)
Πώς
ξεκίνησε η ποίηση; Πώς μπήκε στην ζωή σας;
Από μικρή μου άρεσε να διαβάζω ποιήματα. Να μαθαίνω και
να αφουγκράζομαι. Να νιώθω και να ψυχανεμίζομαι. Να εξελίσσομαι και να
ελίσσομαι. Να στοχάζομαι και να ρεμβάζω. «Να φεύγω» και να χάνομαι. Να θυμάμαι
και να σκέφτομαι. Να σκέφτομαι και να θυμάμαι. Να εμπνέομαι
και να γράφω.
4)
Πώς
νιώθετε για τη συνεργασία σας με τις άνεμος εκδοτική;
Είμαι πολύ χαρούμενη γι’αυτή τη συνεργασία. Ο
Νικόλας Τελλίδης και ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι δυο υπέροχοι άνθρωποι που
αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν. Πιστεύουν στη διαφορετικότητα, στο ταλέντο και
στην αυθεντικότητα του καλλιτέχνη. Χαίρομαι που είδαν σε μένα την προσωπική
κατάθεση ψυχής στα ποιήματά μου. Χαίρομαι πραγματικά που αγκάλιασαν από την
πρώτη στιγμή το έργο μου και που πίστεψαν σε μένα και στο βιβλίο μου και τους
ευχαριστώ γι’αυτό.
5)
Πώς
συνδυάζεται η μουσική με την ποίηση;
Η ποίηση είναι τραγούδι και το τραγούδι ποίηση.
Για μένα είναι αλληλένδετα. Δεν μπορώ να τα διαχωρίσω.
Γράφω τραγούδια και ποιήματα από μικρή. Όταν γράφω ένα
τραγούδι, γράφω σχεδόν ταυτόχρονα τη μουσική και το στίχο. Συνήθως προηγείται
μερικά λεπτά η μελωδία και ακολουθεί ο στίχος. Μου είναι δύσκολο να γράψω
ξεχωριστά το ένα από το άλλο, εκτός κι αν είναι ποίηση - που παρατηρώ πως έχω
μια έφεση στη μελοποίησή της. Μου βγαίνει η μουσικότητα αβίαστα, όταν διαβάζω
ένα όμορφο ποίημα και κυρίως όταν μιλάει με εικόνες. Έχω μελοποιήσει ποιήματα
δικά μου και φίλων και μόνο εκεί προηγείται το ένα του άλλου. Η «Αναγέννηση» η
πρώτη δισκογραφική μου δουλειά, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
6)
Πώς
προέκυψε το εξώφυλλο σας;
Το εξώφυλλο ήταν δική μου ιδέα βασισμένη πάνω στο
ποίημα «Ένα απόγευμα από άρωμα ginger». Το ποίημα αυτό όπως ανέφερα και παραπάνω είναι
σημειολογικό. Εκείνο το απόγευμα, το ταξίδι στη μνήμη μυρίζει ginger. Εκεί λοιπόν, στη στροφή του
χρόνου, εκείνο το κορίτσι που θυμάται όλα αυτά του παρελθόντος, γυρνάει ελαφρώς
το βλέμμα προς τα πίσω και σκοντάφτει για λίγο σε κάποιες έντονες στιγμές που
έζησε. Ο ανθός ginger, είναι ένα τατουάζ στην ωμοπλάτη, σε εκείνο το σημείο που ίσα-ίσα μπορεί
να τον δει. Παρότι δε θέλει πλέον να θυμάται όλα αυτά που την πλήγωσαν, το
τραυματισμένο εκείνο κομμάτι του εαυτού της αφού είναι κι αυτό ένα σημαντικό
σημάδι της ιστορίας της, θέλει να υπάρχει μέσα της κι ας μην το βλέπει πια. Γι’
αυτό και το τατουάζ βρίσκεται σε αυτό το σημείο της ωμοπλάτης.
Αυτή την ιδέα μου, τη συζήτησα με ένα φίλο
εικαστικό-ζωγράφο, το Γιώργο Μακρυγιάννη, κι αφού του εξήγησα τι ακριβώς θέλω
για εξώφυλλο στο βιβλίο μου, εκείνος πολύ ευγενικά δέχτηκε να το κάνει και το
αποτέλεσμα ήταν άρτιο. ΄Ηταν ακριβώς αυτό που ήθελα και τον ευχαριστώ πολύ γι’
αυτό.
7)
Ποια
είναι τα μέχρι τώρα σχόλια;
Η κριτική του κόσμου για το
«Άρωμα ginger» ήταν πολύ θερμή ήδη από τις μουσικο-θεατρικές παραστάσεις που κάναμε
στον τεχνοχώρο Φάμπρικα στον Κεραμεικό με τη Λίζυ Ξανθοπούλου. Πολλοί
ερχόντουσαν να με βρουν στο τέλος των παραστάσεων συγκινημένοι γιατί τους είχε
αγγίξει πολύ όλο αυτό που είχαν δει. Αρκετοί από αυτούς μου είπαν ότι
ταυτίστηκαν, ότι αναγνώρισαν τον εαυτό τους μέσα στα ποίηματά μου, στα κέιμενά
μου. Η αγάπη του κόσμου και το αγκάλιασμα στο έργο μου ήταν η αφορμή που με
έκανε να μπω στη διαδικασία να εκδώσω το «Άρωμα ginger» σε βιβλίο.
8)
Από
πού εμπνέεστε;
Από οτιδήποτε προκαλεί και προσκαλεί
τις αισθήσεις μου.
Από την παρατήρηση της ζωής και των
ανθρώπων μέσα σε αυτή.
Από μια εικόνα. Μια σκέψη. Μια συζήτηση. Μια μυρωδιά. Ένα χαμόγελο. Από τη σιωπή.
Από την ποίηση. Από μια όμορφη μελωδία. Από τον έρωτα. Την αγάπη. Τη χαρά. Τον πόνο. Από ένα ταξίδι. Μια βόλτα στη θάλασσα. Απ’το διάβασμα. Μερικές φορές «πιάνω» τον εαυτό μου να ακούει ξανά και ξανά ένα τραγούδι. Να διαβάζει ξανά και ξανά ένα ποίημα. Να κοιτάει ξανά και ξανά μια φωτογραφία. Και μετά σκέφτομαι πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να σε αγγίξει κάτι και να γίνει η αφορμή να δημιουργήσεις.
9)
Αγαπημένα
βιβλία και συγγραφείς ή ποιητές.
Γιάννης Ρίτσος: Η Σονάτα του Σεληνόφωτος
Κική Δημουλά: Το λίγο του κόσμου
Fernando Pessoa: Το Βιβλίο της Ανησυχίας
Τσιμάρας Τζανάτος: [αγνώστου] η βία του βίου
π.Λίβυος:
Ζήσε
10) Ποια είναι τα
μελλοντικά σας σχέδια.
Νέα δισκογραφική δουλειά. Live εμφανίσεις. Συγγραφή βιβλίων.
11) Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.
Θα
απαντήσω με ένα μικρό απόσπασμα από το ποίημα της συλλογής με τίτλο «Προσμονή».
«Μη
φοβάσαι. Δε χάνεται ο μέλλοντας σε μια ρωγμή ενεστώτα.
Μη
λυπάσαι. Δε σβήνει το γαλάζιο σε μια φουρτούνα των καιρών.»
Και με κάτι ακόμα από ένα άλλο
ποίημα με τίτλο «Όχι».
«εκεί που δεν τολμάς να πας, εκεί
είναι όλο το φως που τρομάζεις να γεννήσεις».
Αυτό που μας φοβίζει να κάνουμε
πολλές φορές είτε από ανασφάλεια, αναποφασιστικότητα, αναβλητικότητα ή έλλειψη
τόλμης, είναι αυτό που μας «φωνάζει» ότι πρέπει να ακολουθησουμε μια κατεύθυνση. Είναι
αυτό που μας δείχνει προς τα πού πρέπει να πάμε. Γιατί εκεί που φοβόμαστε να
πάμε, εκεί είναι το φως της ψυχής μας. Είναι το φως που περιμένει να το
ανακαλύψουμε. Να το αγκαλιάσουμε και να
το αγαπήσουμε. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την αλήθεια μας και τις
πραγματικές μας επιθυμίες.
Γι’αυτό να τολμάμε γι’αυτά που
θέλουμε και να πιστεύουμε πως όλα είναι εφικτά.
«Έχω
ανάψει όλα τα φώτα
για
να ζεστάνω μια παρένθεση.
Έχω
σκορπίσει όλα τα όνειρα
για
να δεσμεύσω μια εικόνα.
Περπατώ
στη νύχτα
κι
ανταμώνω
όλα
μου τα ερωτηματικά.
Ποτέ
δεν κατάλαβα
γιατί
τα κορμιά
συλλαβίζουν
όλα τα αναπάντητα
με
τον ίδιο ήχο.
Ποτέ
δεν κατάλαβα
γιατί
τα χαράματα
ακουμπάνε
με δεκανίκια
στα
ίδια χρώματα.
Ψιθύρισα
στη νοσταλγία
όλες
τις συλλαβές της επιμονής.
Κι
εκείνη διάλεξε τη φωτιά.»
(Από
το οπισθόφυλλο της συλλογής)
******************************************************************************
Παρουσίαση
Έχω ανάψει όλα τα φώταγια να ζεστάνω μια παρένθεση.
Έχω σκορπίσει όλα τα όνειρα
για να δεσμεύσω μια εικόνα.
Περπατώ στη νύχτα
κι ανταμώνω
όλα μου τα ερωτηματικά.
Ποτέ δεν κατάλαβα
γιατί τα κορμιά
συλλαβίζουν όλα τα αναπάντητα
με τον ίδιο ήχο.
Ποτέ δεν κατάλαβα
γιατί τα χαράματα
ακουμπάνε με δεκανίκια
στα ίδια χρώματα.
Ψιθύρισα στη νοσταλγία
όλες τις συλλαβές της επιμονής.
Κι εκείνη διάλεξε τη φωτιά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Όλα της μνήμηςΤι άρωμα φοράει η ευτυχία;
Μετράω στιγμές σκορπίζοντάς τες
Ένα απόγευμα από άρωμα ginger
Φλερτάρω με τις αντοχές μου
Για όλα είσαι εσύ η αφορμή
Είμαι εδώ, δες!
Αγκαλιά με το ασυνήθιστο
Άμορφη αγωνία
Προσμονή
Το λουλούδι του Ηρακλείτου
Έξις
Μια αλλιώτικη ιστορία
Τα μάτια σου
Το χαμόγελό σου
Πυρομπογιές
Ο λύκος
Τάξη σε αταξία
Μεταμόρφωση όλα
Όχι
Άνευ όρων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου