«Ψυχής πείρατα». Στα μονοπάτια της συνείδησης

 


ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ

Πώς «το νερό του εγκεφάλου μετατρέπεται σε κρασί της συνείδησης»; Όπως χαρακτηριστικά διατυπώνει ο φιλόσοφος Colin McGinn, το ερώτημα υπαινίσσεται διεργασίες που για ορισμένους φαντάζουν θαυματουργικές. Έναν και πλέον αιώνα πριν, ο βιολόγος και υπέρμαχος της δαρβινικής θεωρίας Thomas Huxley υποστήριζε ότι η ανάδυση της συνείδησης θυμίζει φανταστική ιστορία, όπως αυτή του Αλαντίν με το τζίνι.

Πού βρίσκεται, άραγε, σήμερα ο φιλοσοφικός στοχασμός περί συνείδησης; Ποια η σχέση του με τον επιστημονικό στοχασμό και δη τα πορίσματα της σύγχρονης νευροεπιστήμης; Υπάρχουν σαφή κριτήρια για τη θεμελίωση της εξήγησης του φαινομένου ή αυτά προσπίπτουν σε αντινομίες και αμφιλογίες; Ποιοι κλάδοι του επιστητού νομιμοποιούνται να εκφέρουν λόγο για αυτήν; Αυτά και άλλα ερωτήματα για τον σκληρό πυρήνα του φιλοσοφείν διερευνώνται στο εν λόγω μελέτημα. Το εγχείρημα αποτελεί μια κριτική εποπτεία της σχετικής γραμματείας, που εμπλέκει σε έναν γόνιμο διάλογο τον «παραδοσιακό» με τον σύγχρονο στοχασμό για τη συνείδηση, αγγίζοντας ως και τα όρια του μεταφορικού λόγου.

 
Κ. Δαρδανός, 19 Νοεμβρίου 2020
2f425dc7-eaeb-4996-b2a6-8b783c65da32.png
«Ψυχής Πείρατα»
Στα μονοπάτια της συνείδησης
Θανάσης Σακελλαριάδης

Περιεχόμενα: Ευχαριστίες || Εισαγωγή || Η αριστοτελική οδός || Καρτεσιανή τομή ή «καρτεσιανή ομηρία»; || Η συνείδηση || Σύγχρονα ρεύματα σκέψης και έρευνας των νοητικών φαινομένων || Νευροεπιστήμη και φιλοσοφία: οι «άσπονδοι» εταίροι μιλούν για τη συνείδηση || Όψεις της συνειδητότητας || H «σύγχρονη» φιλοσοφική φωνή || «Διαφωτιστική ανοησία» και μεταφορά – Οι παραλλαγές της συνειδητής εμπειρίας || Συνείδηση και γλώσσα: το δίλημμα της μεταφοράς || Επίμετρο || Βιβλιογραφία || Ευρετήριο όρων || Ευρετήριο ονομάτων

4d17432a-9aca-4b3a-895b-c5d6a72f1082.pngeb4a3276-1214-4256-bf89-cc2b78fbef33.pngbb9e42fa-043b-4f55-b628-40001fba1e4b.png
Δείτε το βιβλίο στο site μας
eb4a3276-1214-4256-bf89-cc2b78fbef33.png

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".