Η Ραψωδία για βαρύτονο και ορχήστρα (2009), σε ποίηση Διονύση Καρατζά, μέσα από τη ματιά του Μίκη Θεοδωράκη
«Δεν
πιστεύω ότι υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία για έναν συνθέτη από το να έχει
ένα δικό του πρωτογενές θεματικό υλικό, όπως αυτό των έργων του Λυρικού
Βίου, κι έτσι να μπορέσει να αφήσει ελεύθερη τη φαντασία και την τεχνική
του στην ανασύνθεση του υλικού αυτού. Αυτό είχα ακριβώς την τύχη να
κάνω από το 1995 μέχρι χτες που, με το κύκνειο άσμα μου, τη Ραψωδία για
βαρύτονο και ορχήστρα εγχόρδων, έκλεισα οριστικά τον κύκλο της
ενασχόλησής μου με τη μουσική σύνθεση, κύκλο που άνοιξα με τη σύνθεση
της Κασσιανής (1942). Δηλαδή κράτησε 68 ολόκληρα χρόνια!
Για
την περίοδο αυτής της ανακύκλωσης του Λυρικού Βίου, το μόνο που έχω να
προσθέσω είναι ότι υπήρξε πλούσια σε ποσότητα και εξαιρετική σε
ωριμότητα».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου