Είδαμε και προτείνουμε: “Αλίφειρα” στη Σκηνή Ωμέγα του ΔΘΠ

 Αλίφειρα του Ανδρέα Στάϊκου

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Μια γλυκόπικρη κωμωδία που μιλά για ανεκπλήρωτες προσδοκίες και όνειρα, για μια φυγή που είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί και για μια καθηλωτική πραγματικότητα. Σε ένα ξεχασμένο χωριό της ελληνικής επαρχίας (η Αλίφειρα είναι ένα υπαρκτό χωριό στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο) φαίνεται να κατοικούν μόνο τέσσερα άτομα. Η Λέλα και η ετοιμοθάνατη μητέρα της, η φίλη της Παπαγαλίνα και ένας ηλικιωμένος κύριος ονόματι Καραμούζας. Τίποτα δεν συμβαίνει στο χωριό αυτό. Ακόμα και ο θάνατος θεωρείται κοινωνικό γεγονός, γατί επιφέρει «κάποια κίνηση», αλλά μέχρι και αυτός φαίνεται να έχει ξεχάσει το μικρό χωριό. Μόνη επαφή με τον έξω κόσμο, το μοναδικό λεωφορείο που περνά μια φορά την εβδομάδα. Οι νεαρές κοπέλες ασφυκτιούν, θέλουν να ξεφύγουν, χωρίς όμως κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο. Γι’αυτές η φυγή είναι η μοναδική τους προσδοκία που μπορεί να υλοποιήσει αυτό το «σχέδιο».

Και τότε, ως εκ θαύματος – σαν από μηχανής θεοί- εμφανίζονται δυο παράταιρα για τη φυσιογνωμία του χωριού άτομα. Μιαν εκκεντρική και πολύ μοντέρνα νεαρή κυρία ονόματι Βαρώνη η οποία φαίνεται ότι έχει κάποιο «σχέδιο» για τον μικρό αυτό τόπο, και ένας αρχαιολόγος σε αναζήτηση του παρελθόντος, του αρχαίου αλλά και του δικού του. Και τότε όλα αλλάζουν, καθώς τα ανύπαρκτα «σχέδια» της Λέλας και της Παπαγαλίνας φαίνεται να αποκτούν υπόσταση. Ή ίσως γαντζώνονται πάνω στους νεοφερμένους με την προσδοκία να αλλάξει η ζωή τους. Και τότε τα ερωτήματα κατακλύζουν το θεατή… Ποιοι είναι αυτοί οι νεοφερμένοι, τι «σχέδιο» έχουν στην πραγματικότητα; Θα καταφέρουν οι δυο φίλες να ξεφύγουν ή θα περιμένουν αιώνια το λεωφορείο της γραμμής να τους οδηγήσει μακριά από το χωριό;

Θυμίζοντας έντονα το θέατρο του παραλόγου και το Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ, η Αλίφειρα παρουσιάζει την αιώνια ανθρώπινη κατάσταση. Το έργο δεν είναι ούτε κωμωδία ούτε τραγωδία, στην οποία επιλέγουμε να γελάσουμε ή να κλάψουμε, αλλά μια λεπτή συγχώνευση των δύο τρόπων λειτουργίας. Η επιφανειακή κωμωδία του έργου, που μας προκαλεί ένα αρχικό γέλιο, διορθώνεται απότομα από την ξαφνική αναγνώριση του τραγικού στοιχείου. Τα κωμικά στοιχεία περιλαμβάνουν εξεζητημένες κινήσεις και χειρονομίες και μορφασμούς, αλλά κυρίως γλωσσικά στοιχεία με επαναλήψεις, λογοπαίγνια, παρεξηγήσεις, και τελετουργικές χρήσεις της γλώσσας. Το γέλιο στην προκείμενη περίπτωση είναι διανοητικό (αμήχανο, σαρδόνιο) που έρχεται με την αναγνώριση ενός παραλογισμού στον οποίο υπερισχύει το τραγικό.

Η έλλειψη συγκεκριμένου σκηνικού μπορεί να μεταφέρει το έργο σε οποιοδήποτε τοποθεσία. Ένα χωριό χωρίς καφενείο, παντοπωλείο, περίπτερο, εκκλησία, νεκροταφείο – αφού κανένας δεν πεθαίνει πια- είναι ήδη ένα πεθαμένο χωριό που ψάχνει αλλού ψήγματα ζωής. Το έργο είναι τραγικό με την έννοια ότι απεικονίζει τον άνθρωπο ως θύμα του εαυτού του, θύμα των φαντασιώσεών του, των περιορισμών που του επιβάλλει η πραγματικότητα και η πεπερασμένη ανθρώπινη φύση. Είναι τραγικό το πώς η έλλειψη καθαρής οπτικής είναι ικανή στο να φέρει τον άνθρωπο σε κατάσταση ψευδούς αισιοδοξίας.

Αυτό που μας δείχνει ο Ανδρέας Στάικος στο Αλίφειρα είναι ο παραλογισμός της ζωής και ο παραλογισμός αυτού που δεν έχει ακόμη έρθει ή δεν έχει προσδιοριστεί. Το κεντρικό σημείο σε αυτό το έργο είναι η απεικόνιση της ανθρώπινης κατάστασης: σχέσεις, επικοινωνία, ανησυχία και, φυσικά, αναμονή. Η πρώτη σκηνή είναι και η καταληκτική σκηνή του έργου, όπου στήνεται το πλαίσιο της δράσης (ο χρόνος, ο τόπος και οι συνθήκες), για να παρουσιαστούν οι χαρακτήρες και να ανακοινωθεί η πλοκή. Αυτό είναι το μέρος του έργου στο οποίο δίνονται στον θεατή τα απαραίτητα στοιχεία για να κατανοήσει την πλοκή πριν εισέλθει στην ιστορία. Οι δυο φίλες συμπληρωματικές προσωπικότητες: η Λέλα είναι πρακτική, η Παπαγαλίνα ονειροπόλα. Από την άλλη πλευρά και οι δυο νεοφερμένοι έχουν εξίσου συμπληρωματικές προσωπικότητες με αυτές των δυο κοριτσιών. Η Βαρώνη φαίνεται πλούσια, ισχυρή, γεμάτη αυτοπεποίθηση και ζει στην ψευδαίσθηση της μόνιμης δύναμης. Ο αρχαιολόγος λεπτός στους τρόπους, ρομαντικός και συναισθηματικός.

Στην ουσία όμως ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι ο χρόνος. Ο χρόνος που περνά χωρίς να αλλάζει τίποτα, που ξημερώνει την κάθε μέρα όμοια και απαράλλακτη με την προηγούμενη. Η Αλίφειρα εξερευνά μια σταθερή κατάσταση. «Δεν συμβαίνει τίποτα, κανείς δεν έρχεται και κανείς δεν φεύγει». Σε μια τέτοια κατάσταση είναι αδύνατο να μην περιμένεις, να μην ποθείς μιαν αλλαγή. Η ψευδής και ανεκπλήρωτη προσδοκία γίνεται το θέμα του έργου και για τους τέσσερεις πρωταγωνιστές: ο Στάικος θέλει να δείξει ότι η αναμονή είναι μια χαρακτηριστική πτυχή της ανθρώπινης κατάστασης. Στη διάρκεια της ζωής μας πάντα περιμένουμε κάτι (ένα πρόσωπο, ένα γεγονός, έναν θάνατο, έναν έρωτα ή την ανασύσταση του παρελθόντος μέσα από τα ερείπια). Η φυγή θα φέρει τη λύτρωση, μόνο όμως για κάποιους. Για άλλους θα σημάνει την παράταση της αναμονής και του χρόνου και την ατέρμονη αντιμετώπιση της πραγματικότητας.

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές του έργου! Μαρία Κουμαριανού,17/4/2024

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

 

ΣΚΗΝΗ ΩΜΕΓΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

 

“Αλίφειρα”

Μια εξωφρενική, πικρή κωμωδία

Το νέο έργο του Ανδρέα Στάικου

Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Ξυδάκης

Για 16 παραστάσεις, κάθε Δευτέρα και Τρίτη ώρα 9:00μμ

 

«Εδώ; Εδώ, δεσποινίς, είναι Αλίφειρα, δεν είναι παίξε γέλασε».

https://www.viva.gr/tickets/theater/offer/alifeira

 

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει το νέο έργο του σημαντικού συγγραφέα Ανδρέα Στάικου «Αλίφειρα», μια εξωφρενική, όσο και πικρή κωμωδία που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του ίδιου, πρωτότυπη μουσική του Νίκου Ξυδάκη, σκηνικά του Αλέξη Κυριτσόπουλου και ένα θίασο εκλεκτών ηθοποιών (Δημήτρης Πασσάς, Ελένη Ζαραφίδου, Εμμανουέλα Κοντογιώργου, Αιμιλία Μήλιου).

Η Αλίφειρα θα φιλοξενηθεί στη Σκηνή Ωμέγα του ΔΘΠ από τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024 και για λίγες παραστάσεις.

Η Αλίφειρα είναι μια αρχαία πόλη στην νοτιοδυτική Αρκαδία, ήδη ερειπωμένη και λησμονημένη στις περιηγήσεις και περιγραφές του Παυσανία (110-180 μ.Χ.) στο κεφάλαιο «Αρκαδικά».Στα αρχαία ερείπια σωρεύτηκαν νέα ερείπια τα οποία στεγάζουν τα φαντάσματα του νεότερου σύγχρονου οικισμού. 

Μια μυστηριώδης «ανώτερη δύναμη» έχει καθηλώσει στην Αλίφειρα, εκτός από τους ελάχιστους εναπομείναντες ζωντανούς-νεκρούς κατοίκους, και κάποιους νέους οι οποίοι παραμένουν, για διάφορους σαφείς και ασαφείς λόγους, μέσα στην ερημιά και τη μοναξιά, σε διαρκή και ατέρμονη προσμονή, με συντροφιά τις αρχαίες πέτρες, τις κουκουβάγιες, τις σαύρες και τις αράχνες.

Η κλοπή της σανίδας από το μοναδικό παγκάκι του χωριού και η άφιξη, για πρώτη φορά, ενός νεαρού αρχαιολόγου, εκλαμβάνονται ως κοσμοϊστορικά γεγονότα που αναστατώνουν και ξυπνούν την Αλίφειρα από τον λήθαργό της.

Η καχυποψία και η έρευνα για την αναζήτηση του πιθανολογούμενου υπόπτου για την κλοπή της σανίδας λαμβάνει αστυνομικές διαστάσεις ενώ η παρουσία του «ξένου» αναζωπυρώνει παλαιούς ανεκπλήρωτους έρωτες και δημιουργεί νέες προοπτικές, με αποκορύφωμα την έμμονη φαντασίωση του ζωηρότερου κοριτσιού της συντροφιάς για την πραγματοποίηση μιας μεγαλειώδους ουτοπίας.

Η πραγματικότητα παραμερίζεται. Ανοίγουν οι κρουνοί της φαντασίας, των φαντασιώσεων και του ονείρου που αποτελούν τα υλικά με τα οποία θα αναγερθεί πάνω στην άμμο το νέο, μεγαλοπρεπές κτίσμα της Αλίφειρας.

 

Επαμεινώνδας: Δημήτρης Πασσάς

«Πρώτη φορά μού συμβαίνει να βρίσκομαι αντιμέτωπος με τις τρεις Χάριτες»

 

Λέλα: Ελένη Ζαραφίδου

«Γιατρός; Στην Αλίφειρα; Ούτε ο Καραγκιόζης δεν θα καταδεχόταν να ασκήσει στην Αλίφειρα, το επάγγελμα του γιατρού»

 

Βαρώνη: Εμμανουέλα Κοντογιώργου

«Έχουμε εισέλθει στην εποχή του αναμαλλιάσματος. Είναι η νέα μόδα»

 

Παπαγαλίνα: Αιμιλία Μήλιου

«Καίγομαι, κάηκα, έγινα στάχτη!»

 

Συντελεστές

Συγγραφέας - σκηνοθεσία: Ανδρέας Στάικος

Μουσική: Νίκος Ξυδάκης

Σκηνικά- σχεδιασμός αφίσας: Αλέξης Κυριτσόπουλος

Κίνηση: Κάτια Σαβράμη

Φωτισμοί: Χάρης Δάλλας

Φωτογραφίες: Ραφαήλ Σουλιώτης

Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Σαράντης

Επικοινωνία: Δέσποινα Ερρίκου

Παραγωγή:Εταιρεία Θεάτρου ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ

 

Παίζουν:

Δημήτρης Πασσάς, Ελένη Ζαραφίδου, Εμμανουέλα Κοντογιώργου, Αιμιλία Μήλιου

 

INFO

ΠΡΕΜΙΕΡΑ: Δευτέρα5 Φεβρουαρίου 2024

[έως 26 Μαρτίου 2024]

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Δευτέρα και Τρίτη ώρα 9:00μμ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90 λεπτά

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ:15 €(κανονικό)10€ (φοιτητικό, μαθητικό, άνω των 65 ετών),8 € (άνεργοι, αμεα, ομαδικό άνω των 6 ατόμων), 6 € (ατέλειες ΣΕΗ, ΑΣΚΤ, ΠΕΣΥΘ)

Πληροφορίες και ομαδικές κρατήσεις στο τηλέφωνο: 6987 950 660

Προσφορά προπώλησηςMOREέως 5/2:8€

https://www.viva.gr/tickets/theater/offer/alifeira

 

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ

Ταμείο Θεάτρου: 210 4143 310 | tickets@dithepi.gr

Ώρες Ταμείου: Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τρίτης):10:00 - 14:00 & 18:00 - 21:00

Σάββατο-Κυριακή:18:00 - 21:00

 

 

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Σκηνή Ωμέγα

Λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς 185 35

[Σταθμός μετρό “Δημοτικό Θέατρο”]

Η παράσταση «Αλίφειρα», πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού''.