''Όσο αγαπιόμαστε τα δυο'' από την Μαρία Κηλαηδόνη και τον Μανώλη Φάμελλο - Από το album «Σ΄ ευχαριστώ Λουκιανέ»

 ''Όσο αγαπιόμαστε τα δυο''

από την Μαρία Κηλαηδόνη και τον Μανώλη Φάμελλο

Στίχοι – μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Από το album «Σ΄ ευχαριστώ Λουκιανέ»

Μαρία Κηλαηδόνη - Μανώλης Φάμελλος.jpg

 

Ένα από τα πιο γλυκά και ρομαντικά τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη, αλλά και της ελληνικής δισκογραφίας, το «Όσο αγαπιόμαστε τα δυο», μας τραγουδούν η Μαρία Κηλαηδόνη και ο Μανώλης Φάμελλος στο πλαίσιο του album – αφιέρωμα στον Λουκιανό Κηλαηδόνη με τίτλο «Σ΄ ευχαριστώ Λουκιανέ». Με τη συνοδεία της κιθάρας του Μανώλη και την κάμερα του Στέφανου Δανιηλίδη, η Μαρία και ο Μανώλης μας χαρίζουν την τρυφερή τους ερμηνεία σε ένα τραγούδι γεμάτο νοσταλγία που πρωτοακούσαμε με τη φωνή του Μανώλη Μητσιά το 1970 από το πρώτο προσωπικό album του Λουκιανού ως συνθέτη, με τίτλο «Η πόλη μας».

Ακούστε το τραγούδι και δείτε το video στο YouTube ΕΔΩ

Βρείτε το άλμπουμ "Σ'ευχαριστώ Λουκιανέ" σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και σε όλες τις streaming υπηρεσίες: https://LoukianosKilaidonis.lnk.to/SE...

Κυκλοφορεί από την Minos EMI, a Universal Music Company

Περισσότερες πληροφορίες για τον Λουκιανό Κηλαηδόνη μπορείτε να βρείτε
στο επίσημο 
site https://www.loukianoskilaidonis.gr/

 

Στίχοι:

Όσο αγαπιόμαστε τα δυο να με κοιτάς στα μάτια.
Είν’ ο καιρός πολύ πικρός κι έχω καρδιά κομμάτια.

Όσο αγαπιόμαστε τα δυο να μου κρατάς το χέρι.
Είναι πολλές οι συμφορές που ο χωρισμός θα φέρει.

Κοίτα να με θυμάσαι όσο μακριά μου θα ’σαι,
μια που καλά το ξέρεις σ’ αγαπώ.
Κοίτα να με θυμάσαι τη νύχτα που κοιμάσαι,
μια που καλά το ξέρεις σ’ αγαπώ.

Όσο αγαπιόμαστε τα δυο να με φιλάς στο στόμα.
Όσα φιλιά κι αν μου ’δωσες, δε σε χορταίνω ακόμα.

Όσο αγαπιόμαστε τα δυο να μου το λες, μικρό μου.
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό πως θα ’σαι πια δικό μου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".