Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

η ΤΕΧΝΗ, ο ΕΑΥΤΟΣ μου | Ομαδική εικαστική έκθεση στη Dépôt Αrt gallery, Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι | Εγκαίνια: Τρίτη 27 Μαρτίου (8 - 11:30μ.μ.) | Διάρκεια έως 20 Απριλίου



«η Τέχνη, ο Εαυτός μου»

Τρίτη, 27  Μαρτίου 2018
ώρα 20:00 έως 23:30

 στην Dépôt Αrt gallery (Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι)

Η Dépôt Art gallery (Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι) εγκαινιάζει την
Τρίτη, 27  Μαρτίου 2018

και ώρα 8 μ.μ. έως 11:30 μ.μ. την ομαδική εικαστική έκθεση με θέμα :

«η Τέχνη, ο Εαυτός μου»

Η έκθεση διαρκεί από 27 Μαρτίου έως  20 Απριλίου 2018




Την έκθεση επιμελείται ο ιστορικός Τέχνης κι επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Βαφειάδης, ενώ για το concept, την  οργάνωση και την  επικοινωνία της έκθεσης την ευθύνη έχει ο Δημήτρης Λαζάρου.

69 σύγχρονοι εικαστικοί παρουσιάζουν έργα (μικρών διαστάσεων)  ζωγραφικής, γλυπτικής και φωτογραφίας, έχοντας σαν έμπνευση τα λόγια του Γάλλου λυρικού ποιητή Paul Verlaine: «Τέχνη είναι να είσαι απολύτως ο εαυτός σου».
Ο Paul Verlaine (Πολ Βερλαιν) χαρακτηρίζεται ως ένας καθαρά λυρικός ποιητής που σημάδεψε μια μετάβαση από το ρομαντισμό στο κίνημα του συμβολισμού, και διακρίνεται για τo μουσικό αποτέλεσμα της γραφής του, μέσα από τη χρήση αρκετών μυστικών της γαλλικής προσωδίας, όπως τις παρηχήσεις, τις συνηχήσεις και τους ανισοσύλλαβους στίχους.

Ο Δρ. Ιστορίας της Τέχνης  και επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Βαφειάδης στο κείμενο του «Σχόλιο στον αφορισμό του Paul Verlaine: Τέχνη είναι να είσαι απολύτως ο εαυτός σου» σημειώνει:
«Είναι πλέον αποδεκτό, ότι κάθε προσπάθεια ορισμού τῆς Τέχνης έμελλε νὰ καταλήξει σε αποτυχία, σε τεχνοκριτικό φιάσκο, εφόσον η Τέχνη συνιστά φαινόμενο άμεσα εξαρτημένο από τον εκάστοτε τρόπο όρασης και ερμηνείας της «πραγματικότητας». Εάν αυτὸ που ονομάζουμε πραγματικότητα, με ό,τι αυτή περιλαμβάνει (Φύση, Οικονομία, Θρησκεία, Τεχνολογία κ.ά.), δεν είναι άλλο από μια ρητορική κατασκευή, από ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σύστημα αξιολόγησης, ταξινόμησης, σημασιοδότησης, θεμελιωμένο στα όρια της ανθρώπινης συνειδητότητας, και όχι έξω από αυτήν, τότε η Τέχνη δεν μπορεί να ορισθεὶ ως ουσία, αλλά ώς προϊόν των απαιτήσεων των ιστορικά διαμορφωμένων (ηγετικών) συλλογικοτήτων. Άλλωστε, στην περίπτωση της Τέχνης, η ουσιοκρατική της αντικειμενικότητα δεν συνδέθηκε ποτέ με την υλικότητα, εγγενή στὸ καλλιτεχνικό έργο.
Είναι προφανές ότι η εν λόγω αντίληψη εμπίπτει στο χώρο της Φαινομενολογίας (τοῦ Maurice Merleau-Ponty), της νεομαρξιστικής Αποδόμησης (Σχολὴ της Φρανκφούρτης) και στο χώρο της Πολιτισμικής Κριτικής (Marcus-Fischer). Ωστόσο, η αμφισβήτηση της ουσιοκρατικής προσέγγισης της Τέχνης, ως υλικής έκφρασης κάποιας αντικειμενικής πραγματικότητας, η οποία υφίσταται ανεξάρτητα από την βούλησή μας και εξω από τα όρια της συνείδησής μας, αποτελεί πράξη αμφίσημη.
Τούτο διότι αν η Τέχνη, είναι παράγωγο των διαρκώς μεταβαλλόμενων αιτημάτων (ιδεολογικών, σημασιολογικών κ.ά.) μιας ιστορικά διαμορφωμένης συλλογικότητας - ή μάλλον του κυρίαρχου Λόγου της εξουσίας που διέπει την συλλογικότητα - τότε η υπόστασή της αντικειμενοποιείται με το συνδετικό υλικό των «δι-υποκειμενικών» αυτών αιτημάτων. Έτσι, η ύπαρξή της, το γεγονὸς της, συγκροτείται από τον εκάστοτε εξουσιαστικό τρόπο όρασης και σημασιοδότησης του κόσμου και των φαινομένων, χωρὶς αυτὸ, εννοείτε, να της προσδίδει ουσιοκρατική σταθερότητα. Είναι το συλλογικὸ προς τι που, στην περίπτωση αυτή, δίνει στην Τέχνη το αντικειμενικό της νόημα. Υπάρχει επειδή εκφράζει, Υπάρχει επειδή ερμηνεύει. Υπάρχει επειδή προπαγανδίζει. Αν τώρα η Τέχνη είναι προϊόν μιας ατομικότητας, περιχαρακωμένης στα δικά της αβέβαια νοηματοδοτικά όρια, ασύνδετης (θεωρητικά πάντα) μὲ τις κυρίαρχες συλλογικὲς ανάγκες, όπως απαιτεί η σύγχρονη, άκριτα φορμαλιστική, τεχνοκριτική, τότε το έργο τέχνης «στερείται» αντικειμενικής (βλ. δι-υποκειμενικής) υπόστασης και μετατρέπεται σε υλική έκφραση μιας συνείδησης αδιάστατης καὶ αχρονικής, εντέλει ανυπόστατης.
Είναι προφανές ότι και στις δύο περιπτώσεις αμφισβητείται το γεγονὸς του έργου Τέχνης ως ανεξάρτητου από την συνείδηση, συλλογική και μή. Κατά συνέπεια ο αφορισμὸς του λυρικού ποιητὴ Paul Verlaine (1844-1896), τέχνη είναι να είσαι απολύτως ο εαυτός σου, φαίνεται να υιοθετεί ομοίου λόγου θεώρηση. Εντούτοις, μαρτυρεί αμφιλογία, καθώς παραπέμπει σε δύο αρχαίες αντιλήψεις περί Αναπαράστασης, διόλου σύμφωνες μεταξύ τους. Σύμφωνα με την πρώτη αντίληψη, η Τέχνη θεωρείται πραγματωμένη στην ύλη αναφορά του Εαυτού, ως υλικὴ προβολή στην εξωτερικότητα μιας μη ορατής ουσίας, εντέλει ως (δι)έξοδος από τα τείχη της ατομικής συνειδητότητας. Σε αυτήν την περίπτωση, το καλλιτεχνικό έργο συνιστά συμβολικό παράλληλο του Εαυτού με σχέση αναφοράς, ένα σημείο χωρίς αντικειμενική αλλά σχετική υπόσταση. Σύμφωνα με την δεύτερη - και αρχαιότερη - αντίληψη, η Τέχνη είναι ο Εαυτὸς, και δη απολύτως. Σε αυτήν την περίπτωση, το καλλιτεχνικό έργο συνιστά παρουσία, δεν αναφέρεται στον Εαυτό, είναι ο Εαυτός. Κατά συνέπεια, το καλλιτεχνικό έργο αποβάλλει την αυθαιρεσία που είναι εγγενής στὴν σχέση σημαίνοντος και σημαινομένου και συνάμα καθίσταται αντικειμενικό.
Με αυτά ως δεδομένο, και στο πλαίσιο της συμβολιστικής σκέψης του Paul Verlaine, ο τελευταίος φαίνεται να συντάσσεται με την δεύτερη έννοια της καλλιτεχνικής αναπαράστασης ως δηλωτικής της αλήθειας του έργου Τέχνης. Προχωρεί όμως περαιτέρω, ταυτίζοντας το έργο Τέχνης με τον Εαυτό, ή μάλλον υποκαθιστώντας και μετατρέποντας τον Εαυτό ως το απόλυτο έργο Τέχνης, πλήρως ανεξάρτητου από την εκάστοτε χειραγωγούμενη συλλογικότητα. Και υπ’ αυτή την έννοια ο Γάλλος ποιητής φαίνεται να προλειαίνει τον δρόμο που έμελλε να οδηγήσει στον «Θάνατο της Τέχνης» και εν συνεχεία στην μεταμοντέρνα Κατάσταση – εγγενή στις παραλλαγές της Εννοιολογικής τέχνης - όχι όμως και στην χειραγώγηση της καλλιτεχνικής παραγωγής από τον «Κόσμο της Τέχνης», εφόσον ο τελευταίος δεν πράττει άλλο από το να παροχετεύει διαρκώς τον κυρίαρχο Λόγο εξουσίας.»
Στην έκθεση συμμετέχουν οι εικαστικοί:
Ανδρέου Μαρία // Ανδρούτσος Γιώργος // Αντάρτη Άννα // Αντζουλίδης Αντώνης // Αντωνίου Έλενα // Αντωνόπουλος Γιάννης // Αποστόλου Μαρία // Αποστόλου Νίκος // Αργυρακοπούλου Μαρία // Βαρουξάκη Σαμέλη Ελένη // Βασιλάτου Μέρλιν Λίζα //Βαφειάδης Κωνσταντίνος // Βρετού Νινέτα // Γεωργουλάκου Παλίντα // Γκινάκη Αναστασία // Δαρλαμήτσος Γιάννης // Δήμος Τάσος // Διονυσοπούλου Ελισάβετ // Δρογώση Τάνια // Θεοδωρόπουλος Στάθης // Θωμάς Γεράσιμος // Ιωάννα Τ. // Καζάκη Ιωάννα // Καμπανάκης Λεωνίδας //  Κανέλλου Εβίτα // Καραμανλή Χριστίνα // Καρατζά Ελένη // Κευγάς Μιχάλης // Κοκκίνη Γεωργία // Κονταρούδης Χρήστος // Κοντογεώργος Βασίλης // Κουτσοσπύρου Μαρίνα // Evi Kirma // Κωνσταντίνου Πένυ // Λάτσιος Γρηγόρης // Λύτρας Σπύρος // Μαναβή Πένυ // Μαυρολέων Κατερίνα // Μηνά Κωσνταντίνα // Μιχαηλίδου Νίκη // Μιχαλοπούλου Σταυρούλα // Μουζακίτη Φιόνα //  Μπίγαλη Μάτα // Μπλιάτσου Γεωργία // Μπλούκου Βασιλική // Παγώνη Ειρήνη // Πανταζή Δέσποινα // Παπαδημητρίου Γιώργος // Παπαθανασίου Στυλιανή // Παπαλεξανδρή Άσπα // Παρτσινέβελος Γιώργος // Πάστρα Μαρία  // Πετροπούλου Ειρήνη // Πουλιάση Αικατερίνη // Ράπτη Νάντια // Ραχωβίτσα Νατάσσα // Ριμπατσιού Κατερίνα //  Σαμουηλίδου Βίκυ // Σεζένια Αφροδίτη // Σορούλα Κατερίνα // Σταύρου Σοφία // Σοφιανέσα Πανδώρα // Τζαλαλής Κωνσταντίνος // Τζομάκας Γιάννης // Τουλιάτου Κερασιά // Τσακίρης Γιώργος // Χατζή Κατερίνα // Χορταριά Κατερίνα // Χρυσανθόπουλος Αριστείδης


ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Επιμέλεια & κείμενα έκθεσης: :  Κωνσταντίνος Βαφειάδης

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου – email: repdla@hotmail.com

Γραφιστική επιμέλεια: Γιώργος Καστανάκης
Επιμέλεια video έκθεσης: Τάσος Πέτσας
Η instrumental σύνθεση «This life of mine», που συνοδεύει μουσικά το video της έκθεσης είναι του δημιουργού Τάσου Πέτσα.
Μεταφράσεις στα Αγγλικά: Μαρία Συρρή

Εγκαίνια: Τρίτη, 27  Μαρτίου 2018, ώρα 20:00 – 23:30

Διάρκεια έκθεσης: 27 Μαρτίου έως 20 Απριλίου 2018


Dépôt Art gallery
Νεοφύτου Βάμβα 5
106 74 Κολωνάκι Αθήνα
Τηλ επικοινωνίας: 210 3648174
e-mail:info@depotgallery.gr
Facebook:depotgallery.gr
Web site:www.depotgallery.gr


Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 14:00 – 20:00
                            Σάββατο 11:00 –15:00
                            Κυριακή κλειστά
                            Δευτέρα κατόπιν ραντεβού

Λόγω της περιόδου του Πάσχα, η gallery θα παραμείνει κλειστή 5 έως 11 Απριλίου. 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Η Eλληνίδα συγγραφέας που ετοιμάζεται για το Hollywood

  "Το Βιβλίο Που Γράφεται Μόνο Του"   της   Κορίνας   Λυμνιούδη  ένα εκρηκτικό μείγμα   fantasy&   sci   fi, που αποκαλύπτει τα πλέον συναρπαστικά μυστικά στην καρδιά της Πνευματικής λογοτεχνίας, γράφτηκε μέσω “channeling” σε 49 ώρες συγγραφής και χτύπησε την πόρτα του Hollywood.  

300 παραστάσεις και συνεχίζεται η κωμωδία του Δημήτρη Καρατζιά & Μάνου Αντωνιάδη «ELIZADETH» στον Πολυχώρο VAULT / Έως και την Κυριακή των Βαΐων (28 Απριλίου 2024)

  300 παραστάσεις και συνεχίζεται η κωμωδία   του Δημήτρη Καρατζιά και Μάνου Αντωνιάδη   « ELIZADETH »   κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 & Κυριακές στις 18:15, έως και την Κυριακή των Βαΐων (28 Απριλίου 2024) στον Πολυχώρο VAULT            300 παραστάσεις συμπληρώνει η θεότρελη κωμωδία του Δημήτρη Καρατζιά και Μάνου Αντωνιάδη , E LIZADETH (βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας της Χρονιάς, Σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού ρόλου στα βραβεία κοινού του All4fun) και συνεχίζει την ξέφρενη πορεία της στον Πολυχώρο VAULT κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 & Κυριακές στις 18:15, έως την Κυριακή των Βαΐων (28 Απριλίου 2024) . Μια κωμωδία που ανατρέπει κάθε θεωρία για τον κόσμο του θεάτρου.  

«ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΝΤΕΣΣΑΣ ΒΑΛΕΡΑΙΝΑΣ» ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟΝ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ»

  ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΝΤΕΣΣΑΣ ΒΑΛΕΡΑΙΝΑΣ  του Γρηγορίου Ξενόπουλου Η νέα παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια Στον ρόλο της Κοντέσσας Βαλέραινας,  η μεγάλη πρωταγωνίστρια Νένα Μεντή Το  Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού  παρουσιάζει από τις  20 Δεκεμβρίου  το θεατρικό έργο  «Το Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας»  του Γρηγορίου Ξενόπουλου, στο  «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» . Τη σκηνοθεσία του κλασικού ελληνικού έργου, που θεωρείται το αριστούργημα του Γρηγορίου Ξενόπουλου, υπογράφει ο  Πέτρος Ζούλιας  και τον ρόλο της Κοντέσσας Βαλέραινας υποδύεται η διακεκριμένη ηθοποιός  Νένα Μεντή .  Η  Μαρία Κανελλοπούλου  υποδύεται τον ρόλο της οικονόμου, ο  Νίκος Νίκας  τον γιο Κόντε Βαλέρη, ενώ η  Βασιλική Τρουφάκου  ερμηνεύει τον ρόλο της νεαρής νύφης. Μαζί τους, οι ηθοποιοί:  Δημήτρης Καπετανάκος, Δημήτρης Αριανούτσος, Μαριάννα Τουντασάκη, Γιώργος Λόξας, Φαίη Φραγκαλιώτη, Άννα-Μαρία Κατσουλάκη. 

Είδαμε και προτείνουμε: ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

  Θα σε δω στον παράδεισο ένα έργο τρυφερό-ρομαντικό- συγκινητικό-μεταφυσικό με ρυθμό, χιούμορ, κωμικές ατάκες, που από τις πρώτες του σκηνές κατακτάει τις καρδιές μας. Η Άννα Αδριανού, έμπειρη και ταλαντούχα όπως πάντα, στο ρόλο της ρόουζ, είναι η γυναίκα που είναι προσκολλημένη στο παρελθόν της, φαντάζεται, δεν μπορεί να ξεχάσει το μεγάλο της έρωτα, παρόλα αυτά η ίδια νοητά τον φέρνει πάντα στην καθημερινότητά της, του μιλάει και τον συναναστρέφεται! Ο Γιώργος Κοντοπόδης στο ρόλο του Ουαλς ως Φάντασμα φύλακας-άγγελος της ζωής τής, μας παραθέτει μία σπουδαία ερμηνεία, αρκετές φορές σαν αερικό, με χιούμορ συκίνηση και προβληματισμό. Το παζλ των ρόλων ολοκληρώνουν οι δύο νέοι ηθοποιοί γεμάτη ζωντάνια Δανάη Καλοπητα, που κάνει την πιστή βοηθό Αρλεν της Ρόουζ, όπου στο τέλος μας επιφυλάσσει μία έκπληξη και ο Νίκος Καραγιαννίδης στο ρόλο του νέου συγγραφέα Τζον, έχουν όλοι τους μία εντυπωσιακή χημεία που μας κρατούν καθηλωμένους καθόλη τη διάρκεια του έργου!! Η εντυπωσι