"Θανάσιμα σταυροδρόμια" της Βάσως Παπαδοπούλου

H συγγραφέας Βάσω Παπαδοπούλου μας μιλάει για το νέο της μυθιστόρημα «Θανάσιμα σταυροδρόμια», να αστυνομικό μυθιστόρημα με έκδηλα τα ανατρεπτικά στοιχεία και με μία συνεχόμενη ροή που σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον...

 

"Νομίζω πως η αφήγηση ενός αστυνομικού μύθου αφήνει πολλά περιθώρια για να μπορέσεις να θίξεις εξαιρετικά πολλά θέματα. Ενδεικτικά θα μπορούσες να ξεκινήσεις από την νέα εθνική οικονομική κατάσταση και να συνεχίσεις με τις ανθρώπινες σχέσεις, την οικογενειακή ζωή, τις επαγγελματικές δομές, δίχως να έχει τελειωμό ο δρόμος και τα θέματα που ανοίγονται. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η αστυνομική μυθοπλασία ‘ανθεί’."

Κρατάμε στα χέρια μας το δεύτερο βιβλίο σας με τίτλο «Θανάσιμα σταυροδρόμια» και όπως μας είχατε αναγγείλει είναι αστυνομικό μυθιστόρημα. Τι σας έκανε να προτιμήσετε αυτό το είδος;

 

Νομίζω πως η αφήγηση ενός αστυνομικού μύθου αφήνει πολλά περιθώρια για να μπορέσεις να θίξεις εξαιρετικά πολλά θέματα. Ενδεικτικά θα μπορούσες να ξεκινήσεις από την νέα εθνική οικονομική κατάσταση και να συνεχίσεις με τις ανθρώπινες σχέσεις, την οικογενειακή ζωή, τις επαγγελματικές δομές, δίχως να έχει τελειωμό ο δρόμος και τα θέματα που ανοίγονται. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η αστυνομική μυθοπλασία ‘ανθεί’.

 

Η γειτονιά λειτουργεί στο βιβλίο όχι μόνο ως σκηνικό της ιστορίας, αλλά και ως πηγή επιρροής επί των ηρώων. Μπορείτε να σχολιάσετε αυτήν την επιλογή σας που είναι χαρακτηριστική της ιστορίας;

 

Η γειτονιά, τι είναι η γειτονιά; Είναι μία προέκταση της οικογένειας. Ένας χώρος που οι κάτοικοι γνωρίζονται μεταξύ τους, ανταλλάσουν ‘καλημέρες’. Ακόμα και αν η σχέση περιορίζεται σε έναν απλό χαιρετισμό, γνωρίζονται. Ξέρουν αν κάποιος έχει παιδιά, αν πηγαίνουν σχολείο, αν έχουν αυτοκίνητο, διάφορες τέτοιες μικρές πληροφορίες. Αυτός ο καμβάς έχει για μένα τεράστιο ενδιαφέρον. Θεώρησα πως μου προσφέρεται και κινήθηκα μέσα σε αυτό το πλαίσιο. 

 

Ανάργυρος και Κλεόβουλος. Δύο διαφορετικοί, αληθινοί άνθρωποι που συναντιόνται σε μία ιδιαίτερη συγκυρία και ατμόσφαιρα. Γράφοντας και αναπτύσσοντας τους χαρακτήρες τους, τι σας γοήτευσε περισσότερο και τι σας δυσκόλεψε;

 

Δύο ανεξάρτητοι χαρακτήρες που όμως έχουν πολλά κοινά. Ψιλικατζής ο ένας, αστυνομικός ο άλλος. Μεγάλωσαν σε όμοιες γειτονιές, με διαφορετικό είδος οικογένειας ο κάθε ένας αλλά με σχεδόν παρόμοιο τρόπο. Οι ζωές τους είναι ήδη στιγματισμένες, άρα όταν συναντιόνται την συγκεκριμένη στιγμή ή θα αναπτυχθεί μεταξύ τους μία φιλία ή θα έρθει η σύγκρουση. Όταν διαβάσετε το βιβλίο θα φανεί ο δρόμος που ακολούθησαν. 

 

Ο Ανάργυρος,  ένας από τους ήρωές σας, έχει την κλασσική σχέση του Έλληνα με τη μητέρα του. Υπάρχει ακόμα αυτό το φαινόμενο;

 

Νομίζω πως ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει αυτή η ‘οιδιπόδεια’ σχέση στην οικογένεια. Δεν πιστεύω πως είναι δείγμα μόνο της ελληνικής οικογένειας. Πάντα θα υπάρχει. Ο γιος επηρεάζεται περισσότερο από την μητέρα, ενώ η κόρη από τον πατέρα. Το θέμα είναι η στάση του γονιού. Στο βιβλίο περιγράφω τέτοιες κάποιες τέτοιες σχέσεις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. 

 

Θα επιμείνω στον Ανάργυρο, ο οποίος διατηρεί κάτι ξεχασμένο στις ημέρες μας. Είναι 53 ετών αλλά εξακολουθεί να έχει σχέση με τους συμμαθητές του. Γιάτι;

 

Ο Ανάργυρος λόγω επαγγέλματος, παρέμεινε στη γειτονιά. Οι υπόλοιποι συμμαθητές απομακρύνθηκαν, επέστρεψαν, όμως το ψιλικατζίδικο ήταν πάντα το κέντρο της πληροφόρησης. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, θα περνούσαν από εκεί, μα για τσιγάρα, μα για εφημερίδες για κάποιο λόγο θα τον συναντούσαν. Πολύ εύκολα λοιπόν, ο ίδιος έγινε η πηγή που θέλοντας και μη, συγκέντρωνε και διέδιδε τα νέα όλης της παρέας τους. Μοναχικός άνθρωπος ο ίδιος, βρήκε μία έτοιμη συντροφιά και προσπάθησε να την συντηρήσει. 

 

Μεγάλο ρόλο στο βιβλίο σας παίζουν και οι δρόμοι. Αυτό πως σας προέκυψε;

 

Οι δρόμοι που περιγράφω δεν είναι καθόλου διάσημοι. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, πρόκειται για μικρές συνοικιακές οδούς που όμως διαθέτουν ονόματα από την λαμπρή αρχαία ιστορία και μυθολογία. Το ψιλικατζίδικο του Ανάργυρου βρίσκεται στη γωνία Αθηνάς και Ανδρομάχης, πιο πέρα είναι η Δημοσθένους, η Περικλέους, η Σόλωνος. Όπως καταλαβαίνεται ήταν μία πρόκληση αυτά τα ιστορικά πρόσωπα να μπουν μέσα στην αφήγηση. 

 

Οι ονομασίες των δρόμων έδωσαν τον τίτλο του μυθιστορήματος;

 

Ναι, έτσι γεννήθηκε ο τίτλος. Το μεγαλύτερο τμήμα του μυθιστορήματος διαδραματίζεται μέσα σε μερικά οικοδομικά τετράγωνα που όλα έχουν παρόμοια ονόματα.

 

Το βιβλίο κυκλοφόρησε μόλις πριν από λίγες ημέρες και δεν θέλω να αποκαλύψω πράγματα από την ιστορία που αφηγείστε. Θα μας πείτε εσείς κάποιες λεπτομέρειες;

 

Πραγματικά είναι δύσκολο να μην αποκαλύψεις μυστικά. Θα προσπαθήσω. Ο Ανάργυρος μεγάλωσε με την μητέρα, τη γιαγιά και τη θεία του. Οι γυναίκες αυτές ήταν πάντα υπερπροστατευτικές και δεν του επέτρεψαν να ανοίξει τα φτερά του. Η μοναδική ‘παρέα’ του είναι οι συμμαθητές του. Κρύβει μέσα του πολύ πόνο και ακόμα περισσότερη πικρία, η οποία πρέπει με κάποιον τρόπο να εκφρασθεί. Όταν όλες ‘οι γυναίκες’ του θα πεθάνουν, δεν έχει τρόπο να διαχειριστεί τη μοναξιά του. Δεν ξέρει να ανοίγεται σε άγνωστα άτομα. Επισκέπτεται καθημερινά τον οικογενειακό τους τάφο και εκεί είναι η μόνη ώρα της ημέρας που αφήνει ελεύθερο τον εαυτό του. Μέχρι που έρχεται η στιγμή να μας αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο. 

 

Πέρασαν δύο χρόνια από το προηγούμενο βιβλίο σας. Πότε να περιμένουμε το τρίτο; 

 

Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να πούμε κάτι σχετικό, όμως υπάρχει η ιδέα και σιγά σιγά αποκτά σάρκα και οστά. Γράφω ή καλύτερα μουντζουρώνω κάτι καινούργιο. Εκείνο που γνωρίζω πολύ καλά είναι πως και το επόμενο θα είναι αστυνομικό, αλλά ακόμα δεν ξέρω αν ο αστυνόμος Κλεόβουλος θα μας συντροφέψει. 

 

Πώς είναι η σχέση σας με την ‘Άνεμος εκδοτική’;

 

Οικογενειακή. Τόσο απλά και με μία μόνο λέξη που τα λέει όλα, νομίζω.

 

 

Μια παρέα αντρών, παλαιών συμμαθητών, στα 53 χρόνια τους πια, συνεχίζουν ευλαβικά τις μηνιαίες συναντήσεις τους. 

Ο μοναχικός Ανάργυρος, που δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μητρική εστία, αποτελεί τον συνδετικό κρίκο, κυρίως λόγω επαγγέλματος – είναι ο ψιλικατζής της γειτονιάς. 

Όλοι παρακολουθούν περίεργοι στην αρχή, ανήσυχοι στη συνέχεια και αποσβολωμένοι στο τέλος τους πολλαπλούς συνεχόμενους θανάτους που αποδεκατίζουν την παρέα. «Σαν να καλεί ο Άγιος Πέτρος την κλάση μας», λένε μεταξύ τους. 

Η αστυνομική έρευνα μοιραία φέρνει στην επιφάνεια παλιά, καλά κρυμμένα μυστικά. Φιλίες χρόνων αποδεικνύονται ψεύτικες, σταθερές οικογενειακές σχέσεις καταρρέουν.

Όσο οι φόνοι συνεχίζονται, όλο και περισσότερο αποκαλύπτονται μίση, πάθη, πρόσωπα και καταστάσεις ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος που κάποιοι δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να ξεχάσουν… 

 

Βιογραφικό σημείωμα

 

Γενέθλια πόλη της είναι η Θεσσαλονίκη, πόλη διαμονής της είναι η Αθήνα.

 

Από την Άνεμος Εκδοτική κυκλοφορεί και το πρώτο της μυθιστόρημα, Αλμυρά ευλογημένα βλέμματα, 2012.

 

Της Αλεξίας Βλάρα, 26-12-2014

http://www.all4fun.gr/fun/books/9952-----q-q---.html