Ο Χρήστος Κούρτογλου μιλάει στο Open Mind

 

1.      Ετοιμάζεται μια μουσική παράσταση. Τι πρόκειται να δούμε;

Πρόκειται για ένα live για το οποίο ανυπομονούμε πολύ και έχουμε μεγάλη χαρά! Κύριος μας στόχος είναι μέσω τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών τα οποία θεωρούμε ότι συμβαδίζουν ενεργειακά και ατμοσφαιρικά με τα δικά μου (τραγούδια), να βάλουμε στο επίκεντρο τις δικές μου πρόσφατες κυκλοφορίες (και σε όσες θα έρθουν σύντομα) και να στρέψουμε το φως σε αυτές.

 

Εξίσου σημαντικό για εμάς, όμως, είναι μέσα από αυτό το live να έρθουμε κοντά με το κοινό και να μάθουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα. Να ακούσουμε μαζί μουσικές που μας συγκινούν και μας ταρακουνούν λίγο από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Για αυτό το “μαζί” γίνεται όλο, δηλαδή. Είναι ο πυρήνας των παραστάσεων, να συνυπάρχουμε φανερά στα σκοτεινά.

 

2.      Γράφετε και μουσική και στίχους. Πώς προέκυψε η ενασχόληση σας με την μουσική;

Για εμένα όλα ξεκινούν από το τραγούδι. Από μικρό παιδί θυμάμαι να τραγουδάω ασταμάτητα τα πάντα και για τα πάντα. Ως φοιτητής, πλέον, έχοντας κάνει κάποιες μουσικές σπουδές (φωνητική διδασκαλία & θεωρία) και αφού έχω ξεκινήσει να βιώνω πρωτόγνωρα συναισθήματα, ένιωθα την ανάγκη μου να εκφραστώ να μεγαλώνει. Οπότε, πήρα μια κιθάρα που είχα ως διακοσμητική και άρχισα να παίζω ακόρντα. Από εκεί και πέρα, βρήκα έναν νέο τρόπο να καλύψω αυτήν την ανάγκη: να διηγηθώ τις δικές μου ιστορίες, όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τον κόσμο. Έχει μια άλλη μαγεία, η κατάσταση γίνεται πιο προσωπική και νομίζω πως το έχω/έχουμε ανάγκη αυτό, το πιο προσωπικό.

Θα παρατηρήσατε πως έχω χρησιμοποιήσει την λέξη “ανάγκη” πολλές φορές. Ίσως, γιατί τελικά είναι ακριβώς αυτό η ενασχόλησή μου με την μουσική: ανάγκη.

 

3.      Μιλήστε μου για τα νέα σας τραγούδια;

Έχει περίπου ένα χρόνο που ξεκίνησα να μοιράζομαι το ταξίδι μου με τον κόσμο και είναι πολύ όμορφο. Ξεκινήσαμε με το πολύ προσωπικό μου τραγούδι “Όλο Τρέχω” τον Φεβρουάριο του ’22, στο οποίο μοιράζομαι στην ουσία τον τρόπο που βιώνω το άγχος και συνεχίσαμε λίγους μήνες μετά με το “Λαβύρινθοι” για να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα, μια ερωτική ποπ μπαλάντα με χαρούμενη διάθεση.

Η πιο πρόσφατη μου δουλειά “Οι Τ(ρ)όποι Του Κόσμου” είναι μια συνεργασία με έναν από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου, τον Βαλάντη Κωσταλάρ, ο οποίος υπογράφει τον στίχο και με έναν καινούριο συνεργάτη για τον οποίο είμαι πολύ ευγνώμων, τον Σπύρο Μαλτέζο, ο οποίο έχει αναλάβει την σκηνοθεσία. Δεν έχουμε μιλήσει πολύ για αυτό το τραγούδι συνειδητά, γιατί προσπαθούμε να αφήσουμε λίγο ελεύθερο το νόημα του μιας και έχει γίνει στο σύνολο μια πιο αφαιρετική προσέγγιση. Πολύ σύντομα θα πω μόνο πως ο πυρήνας του τραγουδιού είναι το “μαζί” σε κάθε του μορφή, κάθε στιγμή, οπουδήποτε, από πάντα και για πάντα.

 

4.      Πως νιώθετε όταν τα ακούτε και όταν ο κόσμος έρχεται στις μουσικές σας συναντήσεις ;

Ακόμα νιώθω λίγο περίεργα όταν ακούω ο ίδιος τα τραγούδια μου, ιδίως αν τα ακούει κάποιος ενώ είμαι μπροστά. Ίσως, γιατί δεν τα γράφω για να τα ακούσω εγώ, μα άλλοι.

Ωστόσο, το συναίσθημα του κόσμου να καταφθάνει για το live είναι πραγματικά απερίγραπτο. Νιώθω σαν όλα μέχρι τώρα να οδηγούσαν σε αυτή τη στιγμή. Οι παλμοί προφανώς ανεβαίνουν και όλος ο υπόλοιπος χρόνος είναι κάτι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας!

 

5.      Ποιες συνεργασίες ξεχωρίζετε και γιατί;

Ξεχωρίζω τις συνεργασίες μου με τον Δημήτρη Σιάμπο, ο οποίος κρύβεται πίσω από τις ενορχηστρώσεις μου, με τον Σπύρο Μαλτέζο και τον Βαλάντη Κωσταλάρ για τους ίδιους λόγους: αφενός σε κάθε μας συνύπαρξη μαθαίνω πολλά και αφετέρου με βοηθούν να διαμορφώσω τον ήχο μου, την εικόνα μου και γενικότερα τον καλλιτεχνικό μου κόσμο όπως τον φαντάζομαι.

 

6.      Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες και έχετε ξεχωρίσει;

Οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες δεν αποτελούν μια σταθερά, δεν έχω δηλαδή κάποιον ως πρότυπο που θα ήθελα να του μοιάσω. Έχω κατά καιρούς, ανάλογα με το τι βιώνω, καλλιτέχνες που μου μιλούν περισσότερο είτε καλλιτεχνικά είτε προσωπικά. Αυτήν την περίοδο μέσα στη σύγχυση και την ένταση των προβών, των γυρισμάτων και όλων των προετοιμασιών αναζητώ την ηρεμία, κάτι να με ταξιδέψει και να με βοηθήσει να ονειρευτώ. Οπότε, οδηγούμε να ακούσω ορχηστρικά κομμάτια, όπως αυτά του Μίμη Νικολόπουλου ή του Ermi και διάφορα soundtracks της Disney, αυτή τη στιγμή δείχνω ιδιαίτερη αγάπη σε αυτό του Encanto.

Σε “καλλιτεχνικό” επίπεδο ακούω πολύ ξένες indie μπάντες (Yeah Yeah Yeahs, Temples, Aly & Aj κλπ) και από την ελληνική σκηνή κυρίως Π. Παυλίδη και Κ. ΒΗΤΑ.

7.      Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Να μοιραστώ όση περισσότερη μουσική μπορώ, να γράψω νέα και να κάνουμε με κάθε ευκαιρία ζωντανές εμφανίσεις για να τα λέμε από κοντά. Μέχρι τώρα αυτό το “από κοντά” είναι το αγαπημένο μου κομμάτι!

 

8.      Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.

Κάτι που προσπαθώ να θυμίζω και στον εαυτό μου διαρκώς: “Εστίασε στα καλά, είναι και αυτά εκεί! Καν’ τα εργαλεία σου και συνέχισε να ονειρεύεσαι ακόμα και στα δύσκολα! Δεν είμαστε μόνοι!”.

Της Αλεξίας Βλάρα, 16/3/2023