Ιστορίες καθ΄ όδον Νο2

 


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ Νο2

Από 25 Αυγούστου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

στο «Σχολείον της Αθήνας Ειρήνη Παπά»

 

Ένα εύθυμο απολαυστικό ταξίδι στον χρόνο και στην ιστορία στην ανοιχτή  Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

 

Οι ιστορίες καθ’ οδόν Νο2 βρίσκονται καθ’ οδόν! Η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου που ταξίδεψε με επιτυχία στις γειτονιές και τις πλατείες της Αθήνας το 2019 με το Θέατρο Express επιστρέφει ανανεωμένη, επετειακή και εορταστική! Με το κέφι και τον ενθουσιασμό στις αποσκευές της είναι έτοιμη να «παρκάρει» στο «Σχολείον της Αθήνας  Ειρήνη Παπά» για να συναντήσει τους θεατές της, να τους ταξιδέψει στον χρόνο και να τους ευθυμήσει.

 

Μια απολαυστική μετάβαση στο παρελθόν, μια ανάλαφρη κριτική ματιά στη σχέση του χθες και του σήμερα, αυτοσαρκασμός με κέφι και ευφορία. Το παρελθόν μας χτυπά την πόρτα: μια λοξή ματιά στην ιστορία. Τι φταίει και τι μας φταίει; Διηγήσεις σπαρταριστές για την επανάσταση, τις πρώτες προσπάθειες οργάνωσης του ελληνικού κράτους, για ανακτορικές δεξιώσεις και ευρωπαϊκούς χορούς, για ήρωες και αγωνιστές που ανησυχούν για τους πολυελαίους, για τις συνήθειες και τις παραδόσεις των απλών ανθρώπων, για τα στραβά και τα όμορφά μας. Για τη ζωή που είναι γλυκιά και πικρή, που έχει γέλιο και δάκρυ. Για το νήμα που μας δένει με το χθες και που θα μας πάει στο μέλλον.

 

Μια παράσταση φτιαγμένη με μεράκι, που καλεί τους θεατές της να αφεθούν στη γλυκιά μνήμη και να ατενίσουν αισιόδοξα το μέλλον ακόμη και όταν όλα συνηγορούν για το αντίθετο…

 Δείτε το link με το video της παράστασης

Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει:  Οι Ιστορίες καθ’οδόν ξεκίνησαν το ταξίδι τους  το 2017 μέσα σε ένα λεωφορείο των Αστικών Συγκοινωνιών ως Θέατρο Express και περιόδευσαν στους δήμους της Αττικής. Φέτος η χαρά μου είναι πολύ μεγαλύτερη που οι Ιστορίες καθ’οδόν Νο2» επιστρέφουν στο Εθνικό Θέατρο και στην ανοιχτή του σκηνή στο «Σχολείον της Αθήνας Ειρήνης Παπά». Επιθυμία μου είναι να φωτίσουμε με εύθυμη διάθεση γνωστές και άγνωστες στιγμές της ελληνικής Ιστορίας – σαν μικρή χειρονομία εορτασμού για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση: αγωνιστές και μύθοι, ιστορικά γεγονότα όχι πάντα ευχάριστα όπως η με το αζημίωτο βοήθεια των Τριών Μεγάλων Δυνάμεων, η δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια, η άφιξη στην Ελλάδα του Βαυαρού Όθωνα ως πρώτου βασιλιά της χώρας, μεταξύ άλλων.

Με τους αγαπημένους και εξαίρετους συνεργάτες-ηθοποιούς της παράστασης Σταύρο Καραγιάννη, Ρένα Κυπριώτη και Γιάννη Παναγόπουλο -δουλέψαμε με θετική διάθεση, εντάξαμε αυτοσχεδιασμούς, επιλέξαμε το αίσθημα της ανάτασης και της αισιοδοξίας θέλοντας το μήνυμα μας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο να είναι ότι, - παρά τις δυσκολίες -προχωράμε μπροστά!

Τάσος Πυργιέρης

 

 

Ταυτότητα παράστασης

 

Δραματουργία: Ειρήνη Μουντράκη- Γιάννης Παναγόπουλος

Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης

Κοστούμια: Μαρία Τσιώτη

Σκηνικά: Ελίνα Δράκου

Φωτισμοί: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Επιμέλεια μουσικής: Παναγιώτης Χρονέας

Φροντιστήριο: Αλέξανδρος Τζώρτζογλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Καστρησίου

 

 

Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά):

Σταύρος Καραγιάννης, Ρένα Κυπριώτη, Γιάννης Παναγόπουλος

 

 Φωτογράφος παράστασης:  Κωνσταντίνος Λέπουρης

 

Aναλυτικά οι παραστάσεις στο «Σχολείον της Αθήνας Ειρήνη Παπά»

25-29 Aυγούστου

15 & 16 Σεπτεμβρίου

29 & 30 Σεπτεμβρίου

 

Τιμές εισιτηρίων: 12€ και 8€ (σπουδαστικό, φοιτητικό, κάρτα ανέργων, ΑΜΕΑ)

 

Προπώληση: www.ticketservises.gr

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαρία Γεωργαλά-Καρτούδη: "Η ποίηση για μένα απαλύνει τον πόνο, είναι μια ψευδαίσθηση ότι αν βάλω λέξεις να αγκαλιάσουν τη μοναξιά και την απώλεια, αυτές θα πονάνε λιγότερο".

Ηλίας Καρακωνσταντάκης: "Όλα καταλήγουν στο πρέπει, χωρίς να υπάρχει το θέλω να ζήσω έτσι".

Γρηγόρης Παντελόγλου: "Ήρθε η ώρα μιας κοινωνίας των πολιτών που να ζητάει τον λόγο για το πώς χειρίζονται την εξουσία τους οι κυβερνώντες".

Δημήτρης Μανιάτης: "Η δουλειά μου ως δημοσιογράφου με βοηθά στην πεζογραφία μόνον ως προς το σκέλος της καταγραφής, της παρατήρησης ή της τεκμηρίωσης στοιχείων".

Ελένη Καλαντζή: "Ο σκοπός μου είναι καθαρά εγωιστικός, να θυμάμαι πράγματα που νιώθω ότι θα ξεχάσω με το πέρασμα του χρόνου, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς που κάποιος βγάζει φωτογραφίες ό,τι φοβάται περισσότερο να χάσει".