Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"ΠΑΖΟΛΙΝΙ " με τον Ένκε Φεζολλάρι



ΠΑΖΟΛΙΝΙ
Βασισμένο στο έργο του Γιάννη Σολδάτου «Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο»

Ποιητής ή Ζωγράφος; Κινηματογραφιστής ή Διανοούμενος;
Συγγραφέας ή Ομοφυλόφιλος; Δάσκαλος ή Άγιος; Θεός και Δαίμονας, μια αλογόμυγα σαν τον Σωκράτη που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της Ιταλίας, της Ευρώπης και εν γένει ολόκληρου του κόσμου. Ένα 17χρονο αγόρι ο Πίνο Πελόζι, η κυβέρνηση, η Μαφία, το παρακράτος, οι φασίστες, όλοι αναπόσπαστα κομμάτια στο πάζλ του μυστηριώδους εγκλήματος που ακόμα απασχολεί –αφού ποτέ δεν εξιχνιάστηκε.
Ο επιθεωρητής κοιτάζει το άψυχο σώμα του Παζολίνι. Η παράσταση ξεκινά.
Για μία ώρα ο θεατής θα βρεθεί στην Όστια, στο σημείο που βρέθηκε άγρια δολοφονημένος ο Μέγας Παζολίνι, ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής του· όπως άλλωστε και τα πλάνα των ταινιών του αφηγούνται την πορεία του Αιρετικού καλλιτέχνη. Θραύσματα και αναμνήσεις: οι έρωτες, οι ταινίες ,τα γραπτά του, η μητέρα και ο πατέρας του, οι δίκες του –αναρίθμητες- και πάντα εκείνος Αθώος. Ποιος σκότωσε τον Πιερ Πάολο Παζολίνι; 
Στη παράσταση παρελαύνουν οι σημαντικότερες στιγμές του δημιουργού, οι εχθροί του, οι φίλοι του: η Κάλλας, η Μπέτι, η Μάνγκανο, η Σουσάνα(;-η μητέρα του…), ο Νινέττο, ο Σβέν όλοι τους καλεσμένοι και ταυτόχρονα παγωμένοι, αναρωτιούνται ποιος σκότωσε τον Πιερ Πάολο.
Ένας ύμνος, μια ωδή σε έναν βαθιά μαρξιστή και ταυτόχρονα Άνθρωπο. Μια ευαίσθητη, τρυφερή, αλλά και μια πικρή, ιστορία ενός παιδιού που έγραφε ποιήματα για αγόρια που παίζουν ποδόσφαιρο και κλείνουν σε σπιρτόκουτα τζιτζίκια… Μια ελεγεία σε έναν Ποιητή (που ίσως με κάποιο τρόπο προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό καθώς…
…. οι χώρες που σκοτώνουν τους Ποιητές τους είναι χώρες που Νοσούν.
«Φυσάει πολύ σήμερα εδώ στην Όστια, κρυώνω. Είναι θέμα ηθικής που θα τοποθετήσεις την κάμερα, μοτέρ;  πάμε! Ας αρχίσει η παράσταση»
Σημείωμα σκηνοθέτη
Μια παράσταση  βασισμένη  στο βιβλίο  του Γιάννη Σολδάτου  «Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο» και σε αρχεία ντοκουμέντα,, κείμενα και συνεντεύξεις του ίδιου του Παζολίνι. 
Στις 2 Νοεμβρίου του 1975,  μια ομάδα παιδιών που πήγαιναν να παίξουν    ποδόσφαιρο  στην περιοχή της Όστιας,  εκεί που βρίσκονταν οι εργατικές συνοικίες   της Ρώμης, ανακαλύπτει το κατακρεουργημένο σώμα του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Ένας σημαντικός διανοούμενος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής, πολιτικά στρατευμένος, πληρώνει με την ίδια του τη ζωή το δικαίωμα να μιλάει καθαρά και να λέει την αλήθεια. Οι φήμες οργιάζουν: ποιος σκότωσε άραγε  τον Παζολίνι;   Ένα νεαρό αγόρι, ο Πίνο Πελόζι, ομολογεί και φυλακίζεται, όμως η Ιταλία ξέρει  ότι  πρόκειται για μια πολιτική δολοφονία. Χρόνια μετά ο Πελόζι   βγαίνει από την φυλακή και αποκαλύπτει τελικά τις συνθήκες θανάτου του μεγάλου δημιουργού, όμως το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: ποιος όπλισε το χέρι των δολοφόνων;
Ξεκινώντας από την  στιγμή του  θανάτου, κι ενώ ένας επιθεωρητής βρίσκεται στον  τόπο του εγκλήματος μαζεύοντας τα κομμάτια ενός νεκρού  σώματος, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι  στο δικό του «καθαρτήριο»  εξομολογείται  τη ζωή του από  τα παιδικά του χρόνια, την πολιτική του θέση, τη σχέση του με την τέχνη και την ποίηση, αναζητά  τα πρόσωπα που  τον σημάδεψαν, ομολογεί τις αντιφάσεις  που τον βασάνιζαν  και οδηγεί τον θεατή  να ανακαλύψει την αλήθεια, ενώνοντας  τα κομμάτια ενός πάζλ που ακόμα  ψάχνει  μια λύση.
Στοιχεία παράστασης
Διασκευή : Γιάννης Σολδάτος – Αγγελική Καρυστινού
Δραματουργική επεξεργασία -σκηνοθεσία:  Αγγελική Καρυστινού
Σκηνικά- Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Αγγελίτσα
 Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
 Βίντεο: Σπύρος Παπαρούλιας
Φωτογραφίες : Κική Παπαδοπούλου
Κομμώσεις : Thetramp
 Μακιγιάζ: Ελισάβετ  Κωνσταντινίδου
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού ( A Priori)
Παραγωγή: Όψεις Πολιτισμού
Ερμηνεύει ο Ένκε Φεζολλάρι
Από 15 Νοεμβρίου στη Μικρή Σκηνή του Θεάτρου Αργώ (SmallArgo)
Κάθε  Πέμπτη και Παρασκευή: 21:00
Διάρκεια: 70’ χωρίς διάλειμμα


Θέατρο Μικρό Αργώ | Ελευσινίων 15, Αθήνα |21 0520 1684
                                    

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα