Αφροδίτη Πίτσα: "Ο έρωτας μπορεί να είναι παροδικός, σε αντίθεση με την αγάπη που αντέχει σε βάθος χρόνου".

Μέσα σε έναν κόσμο που συχνά μοιάζει να τρέχει με ταχύτητα που υπερβαίνει την ουσία, υπάρχουν φωνές που επιλέγουν να σταθούν για λίγο, να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους και να μιλήσουν για όσα μάθαμε να προσπερνάμε. Η Αφροδίτη Πίτσα, με τη συλλογή Ώρα Μηδέν;, μας καλεί σε έναν εσωτερικό διάλογο. Ανάμεσα σε πρόζες και ποιήματα, εικόνες και σιωπές, συνθέτει ένα βιβλίο-κατάθεση ψυχής, όπου η τρυφερότητα συνυπάρχει με τη μελαγχολία και η μνήμη ανοίγει τον δρόμο για την αυτογνωσία.

Η συνέντευξη που ακολουθεί δεν περιορίζεται στις λέξεις· είναι μια συνομιλία καρδιάς. Μια περιπλάνηση στα μονοπάτια που γέννησαν το Ώρα Μηδέν;, στη δύναμη της έκφρασης, στη γενναιότητα της έκθεσης και, τελικά, στην ελπίδα ότι η τέχνη μπορεί να γαληνέψει, να λυτρώσει και να ενώσει.

Τι αποτέλεσε την αφετηρία για τη συγγραφή του Ώρα Μηδέν; Ήταν μια εσωτερική ανάγκη έκφρασης ή κάτι εξωτερικό που σας ώθησε;

Αφετηρία για την συγγραφή του “Ώρα Μηδέν;” αποτέλεσαν και τα δύο. Αφενός, μεν, η εσωτερική ανάγκη έκφρασης που βρίσκει διέξοδο γράφοντας και αφετέρου, η καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι λειτουργεί ως εξωτερικό ερέθισμα. Για εμένα ήταν μονόδρομος να καταγράψω την ανησυχία, τους προβληματισμούς μου, να καταθέσω τη δική μου οπτική ματιά και τα συναισθήματά μου για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων.

Ο συνδυασμός ποίησης και πρόζας δημιουργεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στο βιβλίο. Πώς επιλέξατε αυτή τη μορφή;

Ο τρόπος της γραφής μου είναι βιωματικός. Αυτό καθορίζει στο μέγιστο την ένταση του στίχου και το "ζευγάρωμα" της ποίησης με την πρόζα. Είναι αλληλένδετα για εμένα, δεν υπάρχει καλύτερη μορφή συγγραφής για τα δικά μου δεδομένα .

Η μνήμη και η αυτογνωσία είναι κεντρικά θέματα στο έργο σας. Πιστεύετε ότι η γραφή λειτουργεί και ως μια διαδικασία προσωπικής λύτρωσης;

Φυσικά και λυτρώνεσαι γράφοντας. Εξομολογείσαι, καταθέτεις την ψυχή σου, λειτουργεί ως παυσίπονο και ταυτόχρονα αντλείς "μαγικές" δυνάμεις για να αντέχεις να συνεχίζεις και να ελπίζεις σε καθετί όμορφο που υπάρχει στον κόσμο.

Πολλά από τα κείμενα του Ώρα Μηδέν είναι βαθιά προσωπικά. Νιώσατε ποτέ εκτεθειμένη μοιραζόμενη τόσο έντονα συναισθήματα;

Ο λόγος της έκθεσης των εσώψυχών μου στο αναγνωστικό κοινό ήταν πάντα αποτρεπτικός παράγοντας για να μπω στη διαδικασία της έκδοσης του βιβλίου μου. Με την έννοια ότι γιατί θα ενδιαφέρει κάποιον να μάθει πώς αισθάνομαι και τι σκέφτομαι;; 

Η ανάγκη μου όμως να αφήσω κυρίως στις νέες γενιές, συμπεριλαμβανομένου και του γιου μου Βασίλη, ένα πολύ μικρό αποτύπωμα για το πώς εν έτει 2025 ζούμε οι άνθρωποι νίκησε τον “φόβο” της έκθεσής μου στο κοινό. Εξάλλου, ο κόσμος υπάρχει μόνο όταν τον μοιράζεσαι!! - Τ. Λειβαδίτης

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το βιβλίο προσθέτουν μια βιωματική διάσταση. Πώς επιλέξατε ποιες στιγμές της ζωής σας θα μοιραστείτε με το κοινό;

Η επιλογή των φωτογραφιών στο βιβλίο μου έγινε με βάση τα κείμενα κατά κύριο λόγο. Εξάλλου, λέξεις και εικόνες είναι συνυφασμένες με τα συναισθήματα και τις μεγάλες μου αγάπες Ουρανό και Θάλασσα . Μου ήταν αδύνατον λοιπόν να μην τις συμπεριλάβω στο “Ώρα Μηδέν;”

Στο κείμενο Καταρρέω... Από Έρωτα ή Αγάπη; αναδεικνύεται μια εσωτερική σύγκρουση. Ποια είναι για εσάς η διαχωριστική γραμμή μεταξύ έρωτα και αγάπης;

Θα έλεγα ο χρόνος, η διάρκεια αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον έρωτα και την αγάπη. Ο έρωτας μπορεί να είναι παροδικός, σε αντίθεση με την αγάπη που αντέχει σε βάθος χρόνου. Επίσης ο έρωτας είναι εγωιστής και σε μερικές περιπτώσεις καταστροφικός. Η αγάπη, όμως, είναι μια ανεξάντλητη εργάτρια του “μαζί” του “δούναι και λαβείν”, του “χτίζειν”.

Το βιβλίο ισορροπεί ανάμεσα στην τρυφερότητα και τη μελαγχολία. Τι σας ελκύει σε αυτή τη συναισθηματική παλέτα;

Η ψυχοσύνθεσή μου ευθύνεται γι' αυτό μάλλον. Έχω γαλουχηθεί με αυτά τα στοιχεία!! Θεωρώ επίσης ότι η μελαγχολία είναι ένα κίνητρο για να ξεκινήσεις τη συγγραφή. Όσο για την τρυφερότητα, άλλον τρόπο δεν ξέρω να λειτουργώ ως άνθρωπος.

Υπάρχει κάποιο κείμενο στη συλλογή που σας συγκινεί περισσότερο από τα υπόλοιπα; Αν ναι, γιατί;

Ναι υπάρχουν. Οι “Στοιχειωμένοι Αριθμοί” που αναφέρομαι στις ημερομηνίες θανάτου των γονιών μου και “Στον Β. μου” που είναι αφιερωμένο στον γιο μου, Βασίλη. Γιατί;; Θα μπορούσα να γράψω τόμους για να αιτιολόγησω τους λόγους.

Πώς νιώθετε όταν οι αναγνώστες σάς λένε ότι βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα στα κείμενά σας;

Εκπλήσσομαι όμορφα και νοιώθω βαθύτατη συγκίνηση που κατάφεραν να “μιλήσουν” οι στίχοι μου στην καρδιά, στην ψυχή έστω και ενός ανθρώπου.

Τι ελπίζετε να κρατήσει ο αναγνώστης αφού διαβάσει το Ώρα Μηδέν;

Εύχομαι και ελπίζω, στους αναγνώστες του βιβλίου μου, να κρατήσουν τις όμορφες πτυχές της ζωής, να μην σταματήσουν ποτέ να ονειρεύονται και να διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο, με βασικό πρωταγωνιστή τον άνθρωπο.

Της Αλεξίας Βλάρα, 10/04/2025