Ο Θοδώρης Παπαθεοδώρου μιλάει στο Open Mind

 

 Νέο βιβλίο. Μιλήστε μου για αυτό.

Μικρασία, το Τραγούδι του Αποχωρισμού. Αν και στο εξώφυλλο γράφει απλώς «Μυθιστόρημα», πρόκειται επί της ουσίας για ένα Μυθιστόρημα Μνήμης, με πολλά και φερέγγυα ιστορικά στοιχεία και γεγονότα. Όχι τόσο για την Σμύρνη των 180.000 Ελλήνων, μα για ολάκερη τη Μικρά Ασία του 1.500.000. Για τη Φώκαια, το Αϊδίνι, το Αϊβαλί, το Ικόνιο, την Καππαδοκία. Και για γεγονότα άγνωστα στους περισσότερους, όπως τον αφανισμό της Φώκαιας το 1914, μια πρόβα τζενεράλε των Τούρκων για το τι είχαν σκοπό να κάνουν, και τι έκαναν εντέλει, μόλις 8 χρόνια αργότερα με την πυρπόληση και τον αφανισμό της Σμύρνης.

 

«Μικρασία: Το τραγούδι του αποχωρισμού», πως προέκυψε ο τίτλος;

Νομίζω πως ο ξεριζωμός και η προσφυγιά που ακολούθησε την Μικρασιατική Εκστρατεία ήταν επί της ουσίας ένας μεγάλος αποχωρισμός. Κι όχι μόνο από τα υλικά, μα και από όσα ορίζουν και καθορίζουν τις ψυχές των ανθρώπων. Αποχωρισμός από βιώματα και συναισθήματα.

 Πως ξεκίνησε η συγγραφή; Πως μπήκε στην ζωή σας;

Ξεκίνησε τυχαία και απότομα θα έλεγα. Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους και ομότεχνους, δεν είχα όνειρό μου τη συγγραφή παιδιόθεν. Ήμουν όμως φανατικός αναγνώστης από την ηλικία των οκτώ ετών περίπου. Νομίζω πως αυτή η απολαυστική, αναγνωστική πορεία μου καθόρισε αργότερα και τον συγγραφικό προορισμό μου.

 

Πως νιώθετε για τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις Ψυχογιός;

Με δυο λέξεις. Τυχερός και ευτυχής. Γιατί οι άνθρωποι των Εκδόσεων με τις οποίες συνεργάζομαι στενότατα επί είκοσι χρόνια, αποδείχτηκαν συνεπείς, σοβαροί, υπεύθυνοι, φιλότιμοι και, κυρίως, απολύτως έντιμοι όσον αφορά το ακανθώδες θέμα των δικαιωμάτων.

 

Υπάρχουν βιωματικά στοιχεία στην συγγραφή σας;

Άμεσα, ελάχιστα. Περισσότερο έμμεσα από τα αναγνώσματα και τις μελέτες που έχω κάνει, κυρίως Ιστορικού χαρακτήρα. Θα έλεγα ότι το τελευταίο βιβλίο για τη Μικρασία, εμπεριέχει και κάποια άμεσα βιωματικά στοιχεία, κυρίως στην ντοπιολαλιά και στα χούγια, αφού προέρχομαι από οικογένεια με προσφυγικές ρίζες.

 

   Ένα βιβλίο με έντονα ιστορικά στοιχεία. Πόσο χρόνο διήρκησε η ολοκλήρωση του και αν σας δυσκόλεψε η συγγραφή του;

Πάντα η συγγραφή Ιστορικών μυθιστορημάτων είναι μια δύσκολη περίπτωση γιατί πρέπει να συνταιριάξει κανείς μυθιστορηματική πλοκή και ιστορική πιστότητα, δεν μου αρέσει να είμαι αφερέγγυος ως προς τα γεγονότα και προσπαθώ να το αποφύγω με ενδελεχή έρευνα πριν ακόμη βάλω την πρώτη λέξη στο χαρτί. Επιθυμώ οι αναγνώστες και οι αναγνώστριές μου κλείνοντας ένα μυθιστόρημά μου, να έχουν μάθει, να έχουν βιώσει και να έχουν νιώσει τα γεγονότα.

 

 Ποια είναι τα μέχρι τώρα σχόλια;

Αν και το βιβλίο είναι καινούργιο, θα έλεγα θετικά. Βεβαίως, δεν μπορεί να αρέσουν όλα σε όλους, είναι απολύτως φυσιολογικό, οπότε υπήρξαν και κάποιες σποραδικές αρνητικές κρίσεις όσον αφορά το τετριμμένο του θέματος της Μικρασίας και της Προσφυγιάς. Δεν θα διαφωνήσω, έχουν δίκιο όσοι το ισχυρίζονται, υπάρχει όμως πληθώρα σχετικών βιβλίων. Ίσως όμως λησμονούν πως το 2022 ήταν μια σημαδιακή χρονιά αφού συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτό το μυθιστόρημα ήταν το δικό μου λιθαράκι στο χτίσιμο της προσφυγικής μνήμης και αυτός ήταν ο λόγος που το έγραψα.

 

 

 Από πού εμπνέεστε;

Από παντού.

 

 

 Αγαπημένα βιβλία και συγγραφείς ή ποιητές.

Από τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, ο Καραγάτσης, η Σωτηρίου, η Καρυστιάνη, ο Ξανθούλης, ο Ζουργός, επί παραδείγματι, είναι από τους αγαπημένους μου. Από τους μεταφρασμένους, ο Ρόμπινς, ο Κόου, η Άτκινς, η Αλιέντε.

 

 Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια.

Είναι πολύ νωρίς ακόμη να μιλήσω γι’ αυτά. Πάντως, είναι βέβαιο πως χρειάζομαι μία μικρή ανάπαυλα από το δύσκολο, κάποιες φορές ακανθώδες και ψυχοφθόρο, Ιστορικό Μυθιστόρημα.

 

Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.

Α… Ευτυχώς δεν είμαι πολιτικός να στέλνω μηνύματα. Μια ευχή μόνο, Καλή Χρονιά με υγεία, το πολυτιμότερο των αγαθών. Να είστε όλοι καλά!

 Tης Αλεξίας Βλάρα, 26/1/2022