Η Δανάη Μιχαλάκη στο νέο τραγούδι του Γιώργου Αβραμίδη "Και 'γω αέρας θα ΄μαι"

 Γιώργος Αβραμίδης

Και ΄γω αέρας θα ΄μαι

feat. Δανάη Μιχαλάκη

Γιώργος Αβραμίδης - Δανάη Μιχαλάκη.jpg

 

Ο τρομπετίστας, συνθέτης και στιχουργός Γιώργος Αβραμίδης παρουσιάζει το νέο του single με τίτλο "Και 'γω αέρας θα 'μαι". Την ερμηνεία του κομματιού αναλαμβάνει η ηθοποιός Δανάη Μιχαλάκη (τη γνωρίσαμε κυρίως από τις Άγριες Μέλισσες) ενώ το video clip σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Σταύρου.

Το "Και 'γω αέρας θα 'μαι" χαρακτηρίζεται από ποπ ατμοσφαιρικό ήχο καθώς δανείζεται στοιχεία και από την ψυχεδελική ροκ μουσική. Πάνω σε αυτά πατάει η τρομπέτα του Γιώργου Αβραμίδη και η αέρινη φωνή της Δανάης Μιχαλάκη δημιουργώντας ένα μοναδικό ταξιδιάρικο αποτέλεσμα.

Ο Γιώργος Αβραμίδης είναι μουσικός και παίζει με τον Γιάννη Αγγελάκα και τους Polkar ενώ παράλληλα δημιουργεί τις δικές του μουσικές. Το 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο του cd με τίτλο Protocoll, το 2015 το δεύτερό του με τίτλο Voyager και το 2018 το  το τρίτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο “Invented Memories”

Και ΄γω αέρας θα ΄μαι

Μουσική:  Γιώργος Αβραμίδης

Στίχοι: Γιώργος Αβραμίδης

Παραγωγή: Νικόλας Πλάτων, Γιώργος Αβραμίδης

Ηχογράφηση - Μίξη: Νικόλας Πλάτων

 

Βίντεο: Κωνσταντίνος Σταύρου

Λήψη: Κωνσταντίνος Σταύρου - Μαρία Κυρίτση

Συμμετοχή: Κριτώ Πλάτωνος

 

Φωνή: ΔανάηΜιχαλάκη

Τρομπέτα: Γιώργος Αβραμίδης

Ηλεκτρικές κιθάρες, synths: ΣάκηςΑζάς

Τύμπανα: Αλέξης Αρχοντής

Scratches:  Χρυσόστομος Σακελλαρόπουλος

 

YouTube Link: Εδώ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: The Blunsdon Act στο Theatre of the NO

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

Ακούσαμε και προτείνουμε: «Εκ Βαθέων»: Ένα άλμπουμ-κατάδυση στην ουσία του ελληνικού τραγουδιού

Είδαμε και προτείνουμε: «Άνθρωπος του Θεού» – Όταν η πίστη συγκρούεται με την απελπισία

Είδαμε και προτείνουμε: Η Σκύλα του Georges de la Fouchardière, σε απόδοση και σκηνοθεσία Κερασίας Σαμαρά

Είδαμε και προτείνουμε: «ΜΕΤΑΝΑΑΑΑΣΤΕΣ» ή «Είμαστε πάρα πολλοί πάνω σ’ αυτήν τη βάρκα» του Ματέι Βιζνιέκ