" Έμποροι των συνόρων: Η νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική επιτήρησης" του Αποστόλη Φωτιάδη

 

Η επίσημη ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική ερμηνεύεται όλο και συχνότερα ως θέμα ασφαλείας και συνυφαίνεται με τη ραγδαία στρατιωτικοποίηση των εξωτερικών ευρωπαϊκών συνόρων. Πρόκειται για ένα δόγμα που οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες έχουν πλήρως αφομοιώσει και η πρακτική εφαρμογή του συνδιαμορφώνεται πια με τα οργανωμένα συμφέροντα του βιομηχανικού συμπλέγματος που παράγει προϊόντα και υπηρεσίες ασφαλείας.

 

Σ’ αυτή τη βάση, το σχετικό πλαίσιο έρευνας και ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσαρμόζεται στις ανάγκες του βιομηχανικού συμπλέγματος ασφαλείας: δρομολογούνται μεγαλόπνοα και πανάκριβα προγράμματα επιτήρησης όλων των μετακινήσεων προς και από τα σύνορα της Ευρώπης, αγνοούνται οι θεσμικές διακρίσεις και ο έλεγχος των εξουσιών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

 

Η απουσία πολιτικού και δημοκρατικού ελέγχου των σχεδίων μιας μεταδημοκρατικής ελίτ σίγουρα προβληματίζει. Εκείνο που σοκάρει όμως είναι η άγνοια των Ευρωπαίων πολιτών για όσα συμβαίνουν στα όρια των κοινωνιών τους, στα σύνορα της Ευρώπης. Γι’ αυτό το λόγο, το παρόν βιβλίο είναι μια πρόσκληση σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη να ενημερωθεί και να πάρει μέρος σ’ αυτή τη συζήτηση.

 

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΓΡΑΨΑΝ:

 

Μεταναστευτικό και ευρωπαϊκή υποκρισία

 

Ο δημοσιογράφος Απόστολος Φωτιάδης επικρίνει όσους αντιμετωπίζουν το ζήτημα με στρατιωτικούς όρους και το προσεγγίζουν ως πρόβλημα ασφαλείας

Στα τέλη Ιουνίου η ΕΕ εγκαινίασε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των δουλεμπόρων που μεταφέρουν παράνομα πρόσφυγες και μετανάστες από τη Λιβύη στην Ιταλία. Αυτό είναι το μόνο μέτρο στο οποίο έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να συμφωνήσουν οι αρχηγοί κρατών των «28» - ούτε ίχνος σύμπνοιας, για παράδειγμα, στις ποσοστώσεις προκειμένου οι πρόσφυγες να κατανέμονται δίκαια σε όλη την ΕΕ και να μη συνωστίζονται μόνο σε Ελλάδα και Ιταλία. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των δουλεμπόρων της διαδρομής Λιβύη - Ιταλία, εκτός από το ότι θα τους στείλουν όλους στην έτερη διαδρομή Τουρκία - Ελλάδα, επιβεβαιώνουν και τον Αποστόλη Φωτιάδη ο οποίος, στο βιβλίο του «Εμποροι των συνόρων» υποστηρίζει ότι το μεταναστευτικό ζήτημα αντιμετωπίζεται πρωτίστως ως ζήτημα ασφαλείας και στρατιωτικό.

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την Ελλάδα η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» που εφάρμοσε επί κυβερνήσεως Σαμαρά ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή που οι ευρωπαίοι εταίροι επέκριναν την Ελλάδα για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα κέντρα κράτησης μεταναστών, έκλειναν τα μάτια στο γεγονός ότι «ήταν άμεσο αποτέλεσμα και δικών τους επιλογών».

 

Το βιβλίο είναι καταπέλτης εναντίον της αρμόδιας επιτρόπου για τους μετανάστες Σεσίλια Μάλμστρομ, την οποία διαδέχθηκε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος στα τέλη του 2014. Οπως έχει δηλώσει και η ίδια σε εφημερίδα της Σουηδίας, χώρας καταγωγής της, γνώριζε ότι πριν από την άφιξή της στα διάφορα κράτη-μέλη, οι Αρχές καθάριζαν τα κέντρα για να φαίνονται στοιχειωδώς ανθρώπινα. Γνώριζε, αλλά συνέχιζε να παίζει αυτό το παιχνίδι. Η Επιτροπή γνώριζε επίσης για τις παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών έξω από τα χωρικά ύδατα της ΕΕ αλλά είχε επιλέξει να μην αντιδρά.

 

  της Τάνιας Μποζανίνου, www.tovima.gr, 02.8.2015

 

Έμποροι των συνόρων και η πολιτική της «παθητικής στρατιωτικοποίησης»

συνέντευξη του Αποστολη Φωτιαδη για το βιβλίο του «Έμποροι των συνόρων. Η νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική επιτήρησης» (εκδ. Ποταμός)

 

Mια νέα ευρωπαϊκή «αρχιτεκτονική επιτήρησης». Πότε αρχίζει να διαμορφώνεται;

 

Μιλάμε για ένα μόρφωμα το οποίο αρχίζει να σχηματίζεται όταν φτάνει στην Ευρώπη η επιρροή της αντίδρασης στην 11/9. Οι νεοσυντηρητικοί απορρυθμίζουν το κομμάτι της ασφάλειας, το ιδιωτικοποιούν σε μεγάλο βαθμό και συγκροτούν μια νέα σχέση μεταξύ στρατιωτικής βιομηχανίας και κράτους, η οποία στη συνέχεια μεταφέρεται στις βαλίτσες διάφορων ακαδημαϊκών, επαγγελματιών της επικοινωνίας κ.α. προς την Ευρώπη. Όλο αυτό ακολουθεί την εξέλιξη της τεχνολογίας: είναι η περίοδος που υπάρχει μεγάλη εξέλιξη στην παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών, βιομετρικών κ.ο.κ.

 

Αυτή η εξέλιξη υιοθετείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, γύρω στο 2006-2007. Δημιουργούνται προγράμματα έρευνας, σε αυτή την κατεύθυνση, η Επιτροπή τα χρηματοδοτεί σε μεγάλο βαθμό η ίδια, ενώ οι εταιρείες εναρμονίζουν εντελώς την έρευνά τους με τις ανάγκες που τους μεταφέρει η Επιτροπή. Στο HORIZON 2020, τον τελευταίο προϋπολογισμό της Επιτροπής, προβλέπεται 1 δισ. ευρώ για έρευνα στον τομέα της ασφάλειας και άλλο 1,6 δισ. από το Internal Security Fund για προγράμματα που αφορούν την ενσωμάτωση της έρευνας και των προϊόντων που προκύπτουν αυτήν στους μηχανισμούς ασφαλείας των ευρωπαϊκών κρατών.

  

- See more at: http://www.potamos.com.gr/index.php?route=product/product&product_id=357#sthash.lXTtPaA7.dpuf 

 

Επιμέλεια: Βλάρα Αλεξία, 14-10-2015

http://www.all4fun.gr/fun/books/11600--q-q-.html