Μαριλίτα Χατζημποντοζή: "Δεν μπορεί ένας συγγραφέας να είναι αποκομμένος από την εποχή του, όλα αυτά που παρατηρώ και αφουγκράζομαι γύρω μου με κινητοποιούν".

 

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε αυτά τα δύο βιβλία; Προέρχονται από δικές σας εμπειρίες ή παρατηρήσεις της καθημερινότητας των παιδιών;

Δεν μπορεί ένας συγγραφέας να είναι αποκομμένος από την εποχή του. Όλα αυτά που παρατηρώ και αφουγκράζομαι γύρω μου με κινητοποιούν.

 Ο Λέανδρος είναι το κεντρικό πρόσωπο και στα δύο βιβλία. Ποια χαρακτηριστικά θέλατε να δώσετε στον ήρωα και γιατί επιλέξατε το λιονταράκι ως σύμβολο;

Είναι ο ήρωας και στο Δε χτυπάω. Ο Λέανδρος είναι ένα μικρό λιονταράκι(παιδάκι) γεμάτο ενέργεια που τώρα βρίσκει τα πατήματα του σε αυτό που λέμε σωστή συμπεριφορά. Ήθελα ένα δυναμικό ζώο το οποίο ωριμάζει σταδιακά και οι έντονες αντιδράσεις του, πολλές φορές άγαρμπες, είναι μέρος της φυσιολογικής αναπτυξιακής του φάσης.

Στο «Δε Φωνάζω!», πραγματεύεστε το θέμα της επικοινωνίας και της σημασίας της ηρεμίας. Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που θέλατε να περάσετε στα παιδιά;

Στο «Δε φωνάζω», ο Λέανδρος μαθαίνει πώς να χρησιμοποιεί σωστά τη φωνή του -ποιες είναι οι φορές που επιτρέπεται ή επιβάλλεται να φωνάξει. Τα παιδιά συχνά φωνάζουν όταν απαιτούν κάτι.  Χρησιμοποιούν δηλαδή τη φωνή ως μέσο επιβολής. Κι εδώ χρειάζεται προσοχή γιατί πολλές φορές οι γονείς από κούραση ή από «υπερπαροχή» τρέχουν να τα ικανοποιήσουν.

Στο «Δεν το Κλείνω!», ασχολείστε με την υπερβολική χρήση των οθονών και την ανάγκη για ισορροπία. Πώς προσεγγίσατε ένα θέμα που απασχολεί τόσο τις οικογένειες σήμερα;

Στο «Δεν το κλείνω!», ο Λέανδρος μαθαίνει (μαζί με τους γονείς του) πώς να κάνει σωστή χρήση -και όχι κατάχρηση- της οθόνης. Η χρήση της οθόνης δυστυχώς όλο και κατεβαίνει σε ηλικιακό επίπεδο με αποτέλεσμα μέχρι και βρέφη να κρατούν το κινητό του μπαμπά ή της μαμάς. Και το άλλο ανησυχητικό είναι πως πια οι  φίλοι βρίσκονται όχι για να παίξουν μαζί αλλά για να απομονωθεί ο καθένας στη δική του οθόνη…

Ποια είναι η γνώμη σας για τον ρόλο των παιδικών βιβλίων στην ανάπτυξη συναισθηματικής νοημοσύνης; Θεωρείτε ότι η λογοτεχνία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν υγιείς συνήθειες;

Το βιβλίο είναι φίλος καλός και πιστός. Πολλές φορές νιώθουν ανακούφιση ή βρίσκουν λύσεις μέσα στα βιβλία μικρές και καθημερινές για να νιώσουν καλύτερα. Το παιδί νιώθει πως ένα βιβλίο το καταλαβαίνει πολύ καλά… Η ανάγνωση καλλιεργεί τη "συναισθηματική αγωγή", ανοίγει απεριόριστα πεδία στοχασμού και κριτικού προβληματισμού, οδηγεί τον αναγνώστη στο να διαμορφώνει στάσεις ζωής και ν' αναζητεί απαντήσεις σε ερωτήματα καθολικής σημασίας.  Κυρίως όμως η ανάγνωση της λογοτεχνίας υποκινείται διαρκώς από την απόλαυση

Έχετε σχέδια για περισσότερα βιβλία με τον Λέανδρο ή για άλλες θεματικές που αφορούν την παιδική ηλικία;

Ναι, ο Λέανδρος θα συνεχίσει τις περιπέτειες του!

Tης Αλεξίας Βλάρα, 8/11/2024