Ο Αδάμ Τσαρούχης τραγουδά Μίμη Πλέσσα - "Αγάπη μου που είσαι"
Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Ο Αδάμ Τσαρούχης
τραγουδά Μίμη Πλέσσα
"Αγάπη μου που είσαι"
Αγάπη μου που είσαι (Official Lyric Video)
Ο
Αδάμ Τσαρούχης επιστρέφει με το νέο του single, «Αγάπη μου που είσαι»,
διασκευή σε ένα τραγούδι του 1965 σε μουσική του Μίμη Πλέσσα και στίχους
της Μαρία Πλυτά.
Λιγότερο γνωστό από τα άλλα κινηματογραφικά
του Πλέσσα, το τραγούδι είχε ακουστεί στην ταινία "Ο νικητής",
τραγουδισμένο μοναδικά από την Τζένη Βάνου.
Είναι μια υπέροχη
νοσταλγική μπαλάντα που ο Αδάμ Τσαρούχης διασκευάζει με σύγχρονο ποπ
ήχο, αποδίδοντας το με το βελούδινο ηχόχρωμα της φωνής και την
αισθαντική ερμηνεία του. Αφορμή για την διασκευή του τραγουδιού
στάθηκε το αφιέρωμα που έκανε to 2023 ο Αδάμ Τσαρούχης στο μεγάλο
συνθέτη, στο Ηalf Note jazz club με τίτλο "Mimi Plessas - In a jazz
mood”.
«Ο Επιθεωρητής Έρχεται...» του Τζων Πρίσλεϋ από την Ομάδα ΘΕΑΤΡΕΙΣ Σκηνοθεσία - Θεατρική προσαρμογή: Μαριλένα Μοραγλή στο ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΦΕΙΟ – ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ Πρεμιέρα: Τετάρτη 16 Οκτωβρίου “ Σήμερα το απόγευμα μία νεαρή γυναίκα ήπιε καυστικό υγρό και λίγες ώρες αργότερα πέθανε με φρικτό τρόπο στο νοσοκομείο. Αυτοκτονία ή φόνος; ”
"Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος, η χαραυγή θα σε ξεκάνει", λες και αλλιώς δεν θα τα καταφέρει. Γιατί το τίμημα της εγγύτητας έχει συχνά τη μορφή ενός κόκκινου ηλίου με τρομακτικά δόντια που πέφτουν κατά πάνω σου χαλασμένα. Ο κεντρικός ήρωας αυτής της ιστορίας το μαθαίνει, πληρώνοντάς το ακριβά. Είναι το μίασμα της μικρής κοινότητας της Χίου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το κουνιστό καρκίνωμα που αγαπά τις πόρνες, γιατί του μοιάζουν και, μεγαλώνοντας ορφανός, βρίσκει καταφύγιο σε μία σκληρή και βίαιη αγκαλιά που την αισθάνεται σαν βάλσαμο, γιατί τον κάνει μέρος της ιστορίας. Σαστισμένος και ταυτόχρονα αθώα οξυδερκής, βλέπει σαν κακοπαιγμένη παράσταση τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη δικτατορία του Μεταξά, τον Β' Παγκόσμιο, την Αντίσταση και τον εμφύλιο. Ο Π. Εξαρχέας και ο Γ. Λεάκος, σε ένα ρεσιτάλ πολλαπλών ρόλων, ξεδιπλώνουν μία ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων, λαϊκών, μεγαλοαστών, πολιτικάντηδων, επαναστατών... Η πλαστικότητα της κίνησης και η ευγλωττία του προσώ
Attending The Blunsdon Act at Theatre of the NO was a journey through music that defied expectations. The British duo, Sue and Ian Blunsdon, brought their signature blend of original compositions and reinvigorated 80s and 90s classics to the stage, creating a deeply immersive experience. Sue’s vocals were nothing short of mesmerizing. Shifting seamlessly between operatic tones and powerful rock expressions, she captured the essence of each song and brought a fresh, emotional perspective to familiar classics. Ian’s skill on the keyboards elevated every piece, weaving intricate melodies and modern synth textures that felt both nostalgic and completely original. Together, their synergy made the performance feel both intimate and grand.
Ο Αιώνιος Σύζυγος του Φ. Ντοστογιέφσκι Ένα έργο του εμβληματικού Ρώσου λογοτέχνη για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή. Στο θέατρο 2510 ( Θεμιστοκλέους 52, Εξάρχεια) στις 23 του Οκτωβρίου και ώρα 20:00 & Στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ( Νικ. Γεννηματά 20, Αμπελόκηποι) στη 1, 8, 15 & 22 Νοεμβρίου και ώρα 21:00 . Εισιτήριο: 10 ευρώ 8 ευρώ για Άνεργους, ΑΜΕΑ, Φοιτητές Προπώληση μέσω More.com
Η παράσταση "Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι" του Θοδωρή Γκόνη, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Ζορμπά, αποπνέει μια βαθιά ποιητική αίσθηση και συγκινεί με τον στοχαστικό τρόπο που προσεγγίζει την ανθρώπινη μοναξιά και την επιθυμία για επικοινωνία. Η Ζορμπά, αν και στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, διαχειρίζεται με ιδιαίτερη ευαισθησία και αμεσότητα το κείμενο, δημιουργώντας ένα σκηνικό περιβάλλον που ισορροπεί ανάμεσα στη σιωπή και την αναμονή, τονίζοντας τις εσωτερικές εντάσεις της ηρωίδας.
1. Τι σας ενέπνευσε να ανεβάσετε ξανά το «Surriento» και ποιες διαφορές έχει αυτή η εκδοχή από την πρώτη παράσταση του 2022; Είναι ένα έργο που έκανε λίγες παραστάσεις το 2022 , ήταν και μετά από την δύσκολη περίοδο του Covid και θεωρώ ότι δεν είχε καταφέρει να την δει αρκετός κόσμος. Το συγκεκριμένο έργο είναι τόσο διαχρονικό και επίκαιρο που θα μπορούσε να παίζεται για αρκετό καιρό . Μια έντονη διαφορά είναι η αντικατάσταση του γυναικείου ρόλου και όπως είναι λογικό λόγω διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας έχει δημιουργηθεί και διαφορετική χημεία μεταξύ των ηθοποιών. Θα λέγαμε μια διαφορετική προσέγγιση στον χαρακτήρα που ερμηνεύει η Ιωάννα Πηλιχού. Επίσης έχουν γίνει κάποιες σκηνογραφικές αλλαγές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου