Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο Πασχάλης Τσαρούχας

Ο Πασχάλης Τσαρούχας μιλάει στο all4fun

Φέτος στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης θα δούμε έναν πολύ ιδιαίτερο μονόλογο , μία παράσταση που θα συζητηθεί, καθώς έχουμε μία πολύ δυναμική ένωση.
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Κραουνάκης
Κείμενο: Δημήτρη Μανιάτη
Ερμηνεία: Πασχάλη Τσαρούχα
 
Ο Πασχάλης Τσαρούχας μιλάει στο all4fun για την συνεργασία του , καθώς και για την τόσο ενδιαφέρουσα παράσταση...
 
"Οι οργανωμένες αστικές κοινωνίες παραδοσιακά παρήγαν και εξακολουθούν να παράγουν και να αναπαράγουν κοινωνικές ανισότητες, αδικίες και στρεβλώσεις. Παρέχουν "πλουσιοπάροχα" θα έλεγε κανείς την "πρώτη ύλη" στη Ληστροσύνη. Εδώ βέβαια χρειάζεται να διευκρινήσουμε ότι με τον όρο ΛΗΣΤΗΣ δεν εμπεριέχεται εκείνος του κλέφτη. Το ποιός τελικά επιλέγει να περάσει "απέναντι" και να ακολουθήσει τον μοναχικό αυτό δρόμο, είναι σίγουρα θέμα προσωπικής επιλογής."10983152 10203698781215618 9006643192692787492 n
 
 «Ληστής» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Σταμάτη Κραουνάκη και κείμενο Δημήτρη Μανιάτη. Ποιος είναι ο ληστής; Μπορεί ο θεατής να βάλει στο πρόσωπο του ληστή όποιον θεωρεί ο ίδιος «ληστή»;
 
Ο δικός μας ΛΗΣΤΗΣ είναι ο άνθρωπος ο οποίος πνιγμένος από τις εφαρμοσμένες κοινωνικές - οικονομικές δομές βιώνει το προσωπικό ή συλλογικό αδιέξοδο σε τέτοιο βαθμό, ώστε αναγκάζεται τελικά να περάσει τη "γραμμή". Εκείνη τη νοητή γραμμή που χωρίζει το νόμιμο από το παράνομο. Έχω την εντύπωση δε, ότι ο θεατής παρακολουθώντας την παράσταση σίγουρα θα βρει αναφορά στο κοντινό ή μακρινό παρελθόν του, καθώς επίσης θα μπει στον πειρασμό να "προσδιορίσει" σε κάποιο πρόσωπο τον ρόλο του ΛΗΣΤΗ.
10980732 900635433291031 2439991056509410433 n 
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Σταμάτη Κραουνάκη;
 
 Με τον Σταμάτη γνωριστήκαμε γιατί, μάλλον, έτσι έπρεπε να γίνει. Μιλήσαμε αρχικά πριν δύο καλοκαίρια από το facebook, βρεθήκαμε κάποιες φορές, χωρίς φυσικά να υπάρχει κάποιος επαγγελματικός λόγος και κάποια στιγμή μέσα από τις κουβέντες μας αναδύθηκε η ανάγκη να συνεργαστούμε. Νομίζω ότι και οι δύο είχαμε ανάγκη, την δεδομένη στιγμή, την ύπαρξη του "άλλου" στο δημιουργικό μας πεδίο.
 
Το κείμενο του Δημήτρη Μανιάτη είναι γραμμένο σαν λιμπρέτο και εμπεριέχει την ευαισθησία του Σταμάτη που γνωρίζει πολύ καλά και την πρόσφατη ελληνική ιστορία. Νιώθετε μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στον θεατή;
 
 Η διδασκαλία του Σταμάτη είναι αυτή που με βοήθησε να ξεφλουδίσω, να αποκαλύψω τα επάλληλα στρώματα τα οποία έχει χτίσει ο Δημήτρης συγγράφοντας τον ΛΗΣΤΗ. Αυτός άλλωστε υπήρξε και ο ουσιαστικός λόγος που επέμεινα να αναλάβει την σκηνοθεσία ο Σταμάτης. Το κείμενο, πράγματι μοιάζει με λιμπρέτο και, όπως καταλαβαίνετε, η ανάγκη να είναι ο Σταμάτης εκείνος που θα μου διδάξει την παρτιτούρα υπήρξε τόσο απόλυτη όσο και αναγκαία. Υποχρέωση δεν αισθάνομαι απέναντι σε κανένα. Ευγνωμοσύνη στους κυρίους Μανιάτη και Κραουνάκη αισθάνομαι, καθώς και το πολύ βαθύ συναίσθημα ότι μέσω αυτής της παράστασης, όλοι οι συντελεστές εκπληρώνουμε ένα ΧΡΕΟΣ.
 
Θα υπάρχουν στοιχεία παράδοσης και πολιτισμικής κληρονομιάς στην παράσταση;
 
 Φυσικά και θα υπάρχουν. Από αναφορές στο κείμενο, πρωτότυπη μελοποίηση Παπαρρηγόπουλου από τον Σταμάτη, ενδυματολογικά από Βασίλη Παπατσαρούχα, αλλά και αυτό νομίζω είναι το βασικότερο όλων και κοινός μας οδηγός, το ότι αυτή η ιστορία καλύπτει ολόκληρη την σύγχρονη ελληνική ιστορία.
 
Σας φοβίζει ο μονόλογος , καθώς αποτελεί βιωματικά χαρακτηριστικά από την περίοδο μίας ολόκληρης ζωής;10995458 900635429957698 864372342294884262 n
 
 Εάν με φόβιζε δεν θα είχα καταπιαστεί καν. Ξέρετε, η αλήθεια είναι ότι περνώντας τα χρόνια γίνεται πιο πλούσιος κανείς. Καταφέρνει καλύτερα να χειρίζεται τα εκφραστικά του μέσα αφ' ενός, είναι ικανότερος στο ξεσκαρτάρισμα του χρήσιμου από το άχρηστο αφ' εταίρου. Η δουλειά μου επάνω στον ΛΗΣΤΗ μας δεν υπήρξε τίποτε άλλο από μία γοητευτική αναδρομή - ψιλάφιση ενάμιση σχεδόν αιώνα με την εξαιρετική συντροφιά και στήριξη των συνδημιουργών.
 
Υπάρχουν στην σημερινή κοινωνία πρότυπα «ληστών» και η εξέλιξη της κοινωνίας τα έχει γαλουχήσει;
 
 Οι οργανωμένες αστικές κοινωνίες παραδοσιακά παρήγαν και εξακολουθούν να παράγουν και να αναπαράγουν κοινωνικές ανισότητες, αδικίες και στρεβλώσεις. Παρέχουν "πλουσιοπάροχα" θα έλεγε κανείς την "πρώτη ύλη" στη Ληστροσύνη. Εδώ βέβαια χρειάζεται να διευκρινήσουμε ότι με τον όρο ΛΗΣΤΗΣ δεν εμπεριέχεται εκείνος του κλέφτη. Το ποιός τελικά επιλέγει να περάσει "απέναντι" και να ακολουθήσει τον μοναχικό αυτό δρόμο, είναι σίγουρα θέμα προσωπικής επιλογής.
 
Τι θα προτείνατε στους αναγνώστες μας;
 
 Να προτείνω; Φυσικά. Οι αναγνώστες θα χρειαστεί να φροντίσουν έγκαιρα για εισιτήρια, γιατί το θέατρο είναι μικρής χωρητικότητας και ήδη υπάρχει δυσκολία στο να εξυπηρετηθεί το έντονο ενδιαφέρον του κόσμου.
 
Πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.all4fun.gr/fun/theater/10063-q---q----.html
 
1175096 10151775128504404 1546700035 n
Της Αλεξίας Βλάρα,17-2-2015

http://www.all4fun.gr/interviews/theater/10230--all4fun.html

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Είδαμε και προτείνουμε: Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

  Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι στο φιλόξενοvο Project R είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πολύ το χαρήκαμε. Ένα κοινωνικό επίκαιρο κείμενο της αδικοχαμένης Χρύσας Σπηλιώτη, με το εξαιρετικό δίδυμο ηθοποιών Μαριάνθης Κυρίου και Ζώης Μουκουλη σε μία μεταξύ τους θεατρική καλοδουλεμένη χημεία με ένταση-πάθος-ενέργεια με απίστευτο μεράκι σκέρτσο και τσαχπινιά, μπαινοβγαίνουν σε διαφόρους ρόλους και ηλικίες με απίστευτη ευκολία και άνεση, με την εναλλαγή σκηνών μεταξύ σοβαρού και αστείου, παραθέτοντας μία υπέροχη παράσταση από την αρχή μέχρι και το συγκινητικό φινάλε! Η ευρηματική σκηνοθεσία του Κώστα Ανταλόπουλου με το γρήγορο-σκηνικό ξέφρενο ρυθμό της προσφέρει μία ζωντανή ξεσηκωτική παράσταση, σε ένα μαγικό ταξίδι με λόγια και κινήσεις,γέλιο-δάκρυα-αγάπη- έρωτα- μουσικές και συγκινήσεις.. Οι δύο γυναίκες στήριγμα η μία στην άλλη μέχρι το τέλος παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους και τη δική τους Αμερική!! Πόσους σταθμούς μπορεί να έχει η ζωή μα