Αναρτήσεις

Χάρης Γαντζούδης: "Οι άνθρωποι που δέχτηκαν να συνομιλήσουμε ήρθαν με διάθεση να μοιραστούν πράγματα".

Εικόνα
Με βλέμμα στραμμένο πάντα στον άνθρωπο και με γραφή που σέβεται τη σιωπή όσο και τον λόγο, ο Χάρης Γαντζούδης μάς συστήνεται ταυτόχρονα ως συνομιλητής και ως αφηγητής. Στο βιβλίο Συναντήσεις στην πόλη , συγκεντρώνει πολύτιμες κουβέντες με καλλιτέχνες, δημιουργούς και ανθρώπους της τέχνης, που μοιράστηκαν μαζί του ιστορίες, αναμνήσεις και σκέψεις με ειλικρίνεια και τρυφερότητα. Στις Πρώτες σελίδες , επανέρχεται στη δική του λογοτεχνική φωνή, αναθεωρεί και ανασυνθέτει αφηγήσεις που αγγίζουν τις εύθραυστες περιοχές της ψυχής. Μέσα από τη συνέντευξη που ακολουθεί, ο ίδιος μιλά για τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης, τη δύναμη της εμπιστοσύνης σε μια συνέντευξη, και για το πώς η αγάπη για τις λέξεις παραμένει το μόνο σταθερό του σημείο. Οι “Συναντήσεις” καταγράφουν μια διαδρομή γεμάτη ανθρώπους και ιστορίες. Ποια συνέντευξη σε στιγμάτισε περισσότερο και γιατί; «Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια “Συνάντηση”. Όλες μου έδωσαν, μου έμαθαν και μου άφησαν κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση. Πάντα μου...

Ζηνοβία-Χριστίνα Λιάπη: "Όλα τα εκφραστικά μέσα πιστεύω πρέπει να συνδέονται, να δοκιμάζονται και να αλληλοεπιδρούν".

Εικόνα
Με λόγο που πάλλεται από ευαισθησία, ειλικρίνεια και υπαρξιακό βάθος, η Ζηνοβία-Χριστίνα Λιάπη μάς παρουσιάζει το πρώτο της λογοτεχνικό έργο Τα όνειρα της Μύριαμ,  ένα μυθιστόρημα που εξερευνά τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στον έρωτα και την ελευθερία, τη φαντασία και την επιθυμία, τη ρεαλιστική αναμέτρηση με τον εαυτό και τη φλόγα του ονείρου. Η Μύριαμ, η ηρωίδα της, δεν είναι απλώς μια φιξιόν φιγούρα· είναι ένα πλάσμα φτιαγμένο από βιώματα, πόθους και υπαρξιακά διλήμματα, που πηγάζει από τα έγκατα της ψυχής της συγγραφέως και αποτυπώνεται με λογοτεχνική τόλμη και ψυχική γενναιότητα. Μέσα από τη συνέντευξή της, η Ζηνοβία-Χριστίνα μάς μιλά για τη γέννηση της Μύριαμ, για το ταξίδι στον έρωτα και τη γραφή, για το πόσο προσωπική μπορεί να γίνει η μυθοπλασία, αλλά και για εκείνες τις αλλαγές που, όπως λέει η ίδια, μπορεί να μας φοβίζουν μα τελικά μάς μεταμορφώνουν. Πώς γεννήθηκε η Μύριαμ; Ήταν μια μορφή που “μιλούσε” μέσα σας καιρό, ή ξεπήδησε ξαφνικά από κάποιο εσωτερικό κάλεσμα;

Διαβάσαμε και προτείνουμε: Ρωγμή του Στέργιου Φωτόπουλου

Εικόνα
Η Ρωγμή του Στέργιου Φωτόπουλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος, είναι μια ποιητική συλλογή που επιχειρεί να φωτίσει τις ρωγμές της ύπαρξης, της κοινωνίας, του ίδιου του λόγου. Με ένα ύφος που κινείται ανάμεσα στον στοχασμό, την καταγγελία και τον ερωτισμό, ο ποιητής πλάθει έναν κόσμο όπου η αμφιβολία, η αναζήτηση και η υπαρξιακή αγωνία συγκλίνουν. Ο συγγραφέας δεν περιορίζεται σε έναν μόνο άξονα. Η ποίησή του είναι βαθιά προσωπική, αλλά ταυτόχρονα συλλογική, καθώς αγγίζει τόσο τις κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες όσο και τα εσωτερικά αδιέξοδα. Η ανελευθερία, η σιωπή, η αποξένωση, η ανάγκη για ελευθερία και αλήθεια επανέρχονται συνεχώς, κάνοντας τη Ρωγμή μια ποιητική κραυγή ενάντια στη στασιμότητα. ΑΠΟΣΙΩΠΗΤΙΚΑ Σίγησαν οι φωνές μίλησαν οι σιωπές. Κι εκεί ισορροπήσαμε εμείς μικρά κι ανέκφραστα σημεία στίξης. Η γραφή του είναι κοφτή, γεμάτη υπαινιγμούς, με στίχους που μοιάζουν με αποσπάσματα σκέψεων ή στιγμιαίων διαπιστώσεων. Χρησιμοποιεί λιτές, αλλά δυνατές εικόνες, αφήνοντ...

Είδαμε και προτείνουμε: «Συγγνώμη κύριε Μπέκετ»

Εικόνα
«Συγγνώμη κύριε Μπέκετ» — Ή αλλιώς, αν ο Σάμιουελ είχε χιούμορ… θα γελούσε μέχρι δακρύων Αν κάποιος έλεγε στον Σάμιουελ Μπέκετ ότι μια μέρα θα ανέβαινε στο σανίδι ως παρεξήγηση, θα απαντούσε μάλλον με σιωπή. Ή με μια μονολεκτική κατάφαση τύπου «Yes». Ή και με τίποτα. Ευτυχώς, η Σοφία Φιλιππίδου δεν έχει τέτοια προβλήματα. Μιλάει, γράφει, παίζει, σκηνοθετεί, δημιουργεί κόσμους. Και στην εκρηκτική, αστεία, πανέξυπνη παράστασή της «Συγγνώμη κύριε Μπέκετ» που παρουσιάζεται στο μαγαζάκι της τ3χνης, κάνει κάτι καλύτερο: του ζητάει συγγνώμη με θράσος και σεβασμό μαζί.

Κυριάκος Ηρακλέους: "Το φως δεν μπορεί να εκτιμηθεί χωρίς την εμπειρία του σκοταδιού, και το σκοτάδι μπορεί να οδηγήσει στην αναζήτηση του φωτός".

Εικόνα
Ο Κυριάκος Ηρακλέους , μία από τις πιο έντονες και δημοφιλείς ποιητικές φωνές της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, μιλάει ανοιχτά και με ειλικρίνεια για τη νέα του ποιητική συλλογή, «Ανατέλλουσα Ψυχή» . Σε αυτή τη συνέντευξη, ο ποιητής μας αποκαλύπτει τις πηγές έμπνευσης, τα θέματα που αγγίζει και τις προκλήσεις της δημιουργικής διαδικασίας. Ανακαλύπτουμε πώς γεννιέται ένα ποίημα, ποιοι λογοτέχνες τον επηρέασαν και τι μηνύματα ελπίδας θέλει να μεταδώσει στους αναγνώστες του. Μια συνέντευξη που λειτουργεί ταυτόχρονα ως επίκαιρη προτροπή για αυτογνωσία και ως απόδειξη ότι η ποίηση παραμένει ζωντανή και απαραίτητη. Ο τίτλος της συλλογής, Ανατέλλουσα Ψυχή, εμπεριέχει έναν τόνο ελπίδας καιαναγέννησης. Πώς γεννήθηκε αυτός ο τίτλος και τι σημαίνει για εσάς;

Κωνσταντίνος Μανίκας: Γίνε ο μύθος της ζωής σου, μην αφήνεις άλλους να γράφουν το δικό σου “παραμύθι”.

Εικόνα
Ο Κωνσταντίνος Μανίκας  μας μιλάει για τη νέα του λογοτεχνική δημιουργία, «Παραμύθια από ένστικτο» , ένα μυθιστόρημα που αναδεικνύει τις ανθρώπινες σχέσεις, τις αλήθειες που δεν λέγονται και τους μύθους που επιλέγουμε να ζήσουμε. Μέσα από μια σπονδυλωτή αφήγηση, που συνδυάζει μονόλογους, διαλόγους και παραμύθια, ο συγγραφέας εξετάζει πώς η πολιτική, η οικογένεια και τα ψέματα διαμορφώνουν τις ζωές μας. Σε αυτή τη συνέντευξη, ο Μανίκας αποκαλύπτει πώς γεννήθηκε το βιβλίο, γιατί θεωρεί ότι τα ψέματα δεν είναι πάντα "κακά", και πώς τα social media επηρεάζουν τις σύγχρονες σχέσεις. Μιλάει επίσης για τον ρόλο της γιαγιάς-αφηγήτριας, τη δύναμη των παραμυθιών και το γιατί ο προβληματισμός είναι το πιο σημαντικό αίσθημα που θέλει να αφήσει στους αναγνώστες του. Τι σε οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου «Παραμύθια» από ένστικτο ; Ήταν κάποια προσωπική ανησυχία, κοινωνική παρατήρηση ή απλώς συγγραφικό ένστικτο; Συνήθως τα βιβλία μου προκύπτουν από ένα συνδυασμό και των τριών παραγόντων. ...

Είδαμε και προτείνουμε: Η Σκύλα του Georges de la Fouchardière, σε απόδοση και σκηνοθεσία Κερασίας Σαμαρά

Εικόνα
Μια θεατρική παράσταση σαν δηλητηριασμένο φιλί. Σκοτεινή, σαρδόνια, μεθυσμένη από την ατμόσφαιρα του Μεσοπολέμου και ταυτόχρονα τόσο επίκαιρη που πονά. Η Σκύλα , σε σκηνοθεσία και απόδοση Κερασίας Σαμαρά, είναι μια τελετουργία θεατρικής αποδόμησης, μια αφήγηση που ξετυλίγεται σαν μαύρη κορδέλα γύρω από τον λαιμό μιας κοινωνίας που πνίγεται από την ίδια της τη διαφθορά.