Υπάρχουν λόγια που γράφονται με την πρόθεση να φτάσουν κάπου, σε κάποιον. Κι όμως, για λόγους αδιευκρίνιστους ή απολύτως σαφείς, παραμένουν μετέωρα, ανεπίδοτα—σαν γράμματα που δεν ταίριαξαν ποτέ με τον κατάλληλο παραλήπτη ή τη σωστή στιγμή. Αυτή την εύθραυστη ζώνη του ανείπωτου, του μισοειπωμένου και του βαθιά βιωμένου έρχεται να φωτίσει ο Χρήστος Μιχάλαρος με τη νέα του ποιητική συλλογή Ανεπίδοτα . Μέσα από λόγο λιτό, αλλά πυκνό σε νόημα και συγκίνηση, ο ποιητής χαρτογραφεί τη διαδρομή μεταξύ προσωπικού και συλλογικού βιώματος, αποκαλύπτοντας πτυχές της ανθρώπινης σχέσης, της μνήμης και της σιωπής. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Χρήστος Μιχάλαρος μιλά με ειλικρίνεια και στοχασμό για τα ποιήματα που κάποτε γράφτηκαν για κάποιον, μα τώρα ανήκουν σε όλους· για τις λέξεις που ίσως δεν ειπώθηκαν ποτέ, αλλά βρήκαν τη θέση τους σε ένα βιβλίο που λειτουργεί σαν μια ανοιχτή επιστολή προς την εμπειρία, τον πόνο και –τελικά– την ίδια την αλήθεια. Ο τίτλος Ανεπίδοτα υποδηλώνει λόγια που δεν ...