Δωρεάν Ψηφιακή Προβολή | Αυτός και το παντελόνι του του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Δωρεάν Ψηφιακή Προβολή | Αυτός και το παντελόνι του του Ιάκωβου Καμπανέλλη | 2 & 3 Δεκεμβρίου

Ιάκωβος Καμπανέλλης

Αυτός και το παντελόνι του

σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

Να έχω έναν άνθρωπο…

Δωρέαν Ψηφιακή προβολή στις 2 και 3 Δεκεμβρίου στην ιστοσελίδα του θεάτρου stathmostheatro.gr

Με αφορμή το φετινό έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη το Θέατρο Σταθμός επαναπροβάλλει στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα γέννησης του «πατριάρχη του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου», το μονόπρακτο του «Αυτός και το παντελόνι του» που παρουσιάστηκε το Μάιο του 2018 στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός μαζί με τον «Ουρανό Κατακόκκινο» της Λούλας Αναγνωστάκη σε ενιαία παράσταση με τον γενικό τίτλο «Ο Ουρανός και… Το Παντελόνι του» σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη.

Στο πρώτο μέρος της παράστασης, ο ήρωας του Καμπανέλλη, που ενσαρκώνεται από τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, είναι «Αυτός» που συγκατοικεί με τις φορτισμένες αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις που του προκαλεί η αβάσταχτη μοναξιά.Το δυσαναπλήρωτο κενό της μάνας γίνεται ηχηρός μονόλογος, με μόνους ακροατές τα έπιπλα του σπιτιού του.Η υποσυνείδητη ανάγκη «Αυτού» να «έχει έναν άνθρωπο» εκφράζεται, άλλοτε με υποδόριο χιούμορ κι άλλοτε με ακραιφνή ευαισθησία.Άλλωστε, η πίκρα και η γεμάτη από μοναξιά μελαγχολία, σάτιρα, αγάπη και νοσταλγία είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα όχι μόνο του συγκεκριμένου μονόπρακτου αλλά κι ολόκληρου του έργου του Καμπανέλλη.

Δωρέαν Ψηφιακή προβολή στις 2 και 3 Δεκεμβρίου στην ιστοσελίδα του θεάτρου stathmostheatro.gr

Ταυτότητα παράστασης

Ερμηνεύει ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Σκηνογράφος: Γιάννης Αρβανίτης

Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτογραφία: Γιώργος Καβαλιεράκης

Βοηθός Σκηνογράφου: Ζώη Οικονόμου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου

ΈΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Στο πρώτο μέρος της παράστασης στο Θέατρο Σταθμός, ο ήρωας του Καμπανέλλη, που ενσαρκώνεται εξαιρετικά από τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, επιτυγχάνοντας να μεταδώσει απλόχερα σκέψεις και συναισθήματα στο κοινό, είναι “Αυτός” που συγκατοικεί μόνος με τις φορτισμένες αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις που του προκαλεί η αβάσταχτη μοναξιά. Το δυσαναπλήρωτο κενό της μάνας γίνεται ηχηρός μονόλογος, με ακροατές τα έπιπλα του σπιτιού. Η υποσυνείδητη ανάγκη “Αυτού” να έχει έναν άνθρωπο εκφράζεται, άλλοτε με υποδόριο χιούμορ κι ευαισθησία, κι άλλοτε πιο δραματικά, ως επανάσταση μέσης ηλικίας, που θα τον απαλλάξει από τις φοβίες, τον πόνο της απώλειας και το βάρος των προσωπικών επιλογών.

Ντέπυ Κορεντίνη,https://a8inea.com/o-ouranos-ke-to-panteloni-tou/

Ο Μάνος Καρατζογιάννης έπλασε με τα χέρια του το περιβάλλον, ακούμπησε πάνω στους ήρωες και στις ζωές τους κι έχτισε μια εικόνα σαν αυτές τις χιλιάδες καθημερινές, μέσα από τους τοίχους μας.Διάλεξε τους «ανθρώπους του», τους ενσαρκωτές, τους αγαπημένους ξένους και τους πρότεινε να έρθουν και να μας μιλήσουν ή καλύτερα μας άνοιξε μια πόρτα για να σταθούμε εμείς απέναντι και να τους ακούσουμε.Συνεργοί, ο Γιάννης Αρβανίτης που επιμελήθηκε με μέτρο τη σκηνογραφία, ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου που φώτισε με ισορροπία, η Βασιλική Σύρμα που στερέωσε ενδυματολογικά τις προσωπικότητες και ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου που επιμελήθηκε ηχητικά, δημιουργώντας νέους χώρους πίσω και πάνω από τους ορατούς.

Στέλλα Μπινίκου, https://artic.gr/ouranos-panteloni-tou-kritiki/

Οι δύο «ξεχωριστοί», έκαστος με τον τρόπο του, πρωταγωνιστές απαιτούν δύο εξίσου ξεχωριστές ερμηνείες. Θα ήταν μάλλον ως εκ του περισσού να μιλήσει κανείς για το υποκριτικό ταλέντο του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη και της Νένας Μεντή, οι οποίοι, και πάλι, έκαστος με τον δικό του τρόπο, ενσάρκωσαν δύο πολύ διαφορετικούς ρόλους, επιτυγχάνοντας να αποτελέσουν και οι δύο μία ιδιαίτερη προσωπογραφία του ανθρώπινου πόνου, και καθρέπτες της θλίψης, της δυστυχίας, της μοναξιάς. Ο πρώτος, το επιτυγχάνει κάνοντας δυσθεώρητα άλματα μεταξύ χιούμορ και δραματικής εξομολόγησης, εκπέμποντας με τρομακτική αληθοφάνεια κάθε φορά το ιδιαίτερο συναίσθημα που αναπαριστούσε, και η δεύτερη, σε μία εξαιρετικά ιδιοσυγκρασιακή ερμηνεία, αφομοιώνοντας τον χαρακτήρα της Σοφίας Αποστόλου, εντυπωσιάζοντας με το ταμπεραμέντο, την έκφραση και την κίνησή της, με τις οποίες παρουσιάζει μία ολόκληρη ζωή επί σκηνής.

Γιώργος Κουγιουμτζής, https://tetragwno.gr/theatro/kritiki-theatrikon-parastaseon/eidame-o-ouranos-kai-to-panteloni-tou-sto-theatro-stathmos-tou-giorgou-kougioumtzi

Με λιτό μεστό λόγο είμαστε μπροστά σε έναν μονόλογο που ουσιαστικά είναι διάλογος «Αυτού» με το παρελθόν του, τις απώλειες του, τους φόβους του, τον έρωτα που τον προσπέρασε, τους ανθρώπους που αγάπησε.

Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης καλείται να φέρει σε πέρας ένα εξαιρετικά δύσκολο ρόλο με «βαρύ» παρελθόν και ανταποκρίνεται στο μέγιστο βαθμό.Η φωνή του, η κίνηση του, το μαρτύριο του ήρωα του μας διαπερνά και μας επηρεάζει. Είναι εντυπωσιακό τελικά ένα κείμενο που γράφτηκε 60 χρόνια πριν να αγγίζει το σύγχρονο Έλληνα. Σε αυτόν τον αριστοτεχνικά πλασμένο μονόλογο αποδεικνύεται σολίστας.Κατορθώνει όχι μόνο να συγκινήσει, αλλά και να προβληματίσει το κοινό.

Νατάσα Κωνσταντινίδη, http://www.texnes-plus.gr/index.php/theatro/eida/item/2856-eida-ton-ourano-kai-to-panteloni-tou-se-skinothesia-manou-karatzogianni