«Το τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον» του Σταμάτη Πολενάκη

Με όχημα το ποιητικό σύμπαν του βραβευμένου Σταμάτη Πολενάκη και αφορμή το θεατρικό του έργο: «Το τελευταίο όνειρο της Έμιλυ Ντίκινσον», γνωρίζουμε, ψηλαφούμε και εν τέλει ταξιδεύουμε μέσα σ’ ένα άλλο σύμπαν, αυτό της μεγάλης Αμερικανίδας ποιήτριας που επηρέασε όσο λίγοι την παγκόσμια λογοτεχνία.

Από το Άμερστ της Μασαχουσέτης του 19^ου αιώνα, από την κάμαρα του σπιτιού της –στην οποία σταδιακά αποσύρθηκε – στη σκηνή του θεάτρου 104 μέσα από ένα όνειρο, το τελευταίο όνειρο της Ε. Ντίκινσον.

ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 από την ομάδα ΔΟΚΙΜΗ.

Η Έμιλυ Ντίκινσον επιστρέφει και ζωντανεύει για μία μέρα, σήμερα, για μας.

Για να μας αφυπνίσει;

Για να μας εξηγήσει;

Για να μας παρακινήσει;

Για να απολαύσει τη φήμη που τόσο λαχταρούσε και ποτέ δεν γνώρισε;

Fame is a bee.

It has a song-

It has a sting-

Ah too, it has a wing.

Από το τότε στο τώρα, στο πάντα.

Έτσι «μίλησε» με την ποίησή της .

- Αφανής σχεδόν μέχρι το θάνατό της –καθώς είχαν εκδοθεί μόλις 10 ποιήματά της κατά τη διάρκεια της ζωής της,

- Αποσυνάγωγη όπως ταιριάζει σε κάθε ιδιοφυία,

- Έγκλειστη εκούσια στο σπίτι της,

- Ερημίτισσα… στο κέντρο της πόλης της.

Στο κέντρο της ζωής ταυτόχρονα παρούσα, αιμάσσουσα, αέναη παρατηρήτρια!

- Σπουδαία δημιουργός – «ιδιοφυία εκτός ελέγχου» χαρακτηρίστηκε

- Αινιγματική προσωπικότητα

- Ιδιαίτερος άνθρωπος

- Μοναδική βοτανολόγος

- Αφοσιωμένη φυσιολάτρης!

Αμέτρητες οι ιδιότητες μια γυναίκας σε μία ανδροκρατούμενη, θεοκρατική κοινωνία .

Η ζωή της εντυπωσιακή όσο και το έργο της!

Ασάλευτη, μειδιούσα, παιγνιώδης, υπαινικτική, παθιασμένη μας προτείνει μια άλλη ματιά, μια άλλη ζωή, σαν αυτή που ποθούσε να δώσει στις λέξεις της, σαν αυτή που προσπαθούσε να βρει κι η ίδια μέσα στο σκοτάδι, στο οποίο σιγά-σιγά βυθιζόταν, όταν η όραση της αρχίζει να φθίνει.

Εποχούμενοι, λοιπόν, σας προσκαλούμε στο ταξίδι μας.

A word is dead, when it is said

Some say-

I say it just begins to live

That day

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Δημοσθένης Φίλιππας

Δραματουργική επεξεργασία, βοηθός σκηνοθέτη: Eυαγγελία Καπόγιαννη

Ζωντανή πρωτότυπη μουσική: Κατερίνα Ελοσίτου

Παίζουν (αλφαβητικά): Kωνσταντίνος Δανίκας, Ιωάννα Μυλωνά, Μαρία Ροβάκη

Σκηνικά –κοστούμια : Mυρτώ Κοσμοπούλου

Φωτισμοί: Mελίνα Μάσχα

Εικαστική επιμέλεια εντύπων : Δικαίος Χατζηπλής

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Γουβέλης

Παραγωγή: Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Αντιγόνη», ομάδα ΔΟΚΙΜΗ

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Πρεμιέρα 20 Νοεμβρίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

Από 20 Νοεμβρίου μέχρι 23 Ιανουαρίου

Εισιτήρια: Oλόκληρο: 12 ευρώ\ Μειωμένο:8 ευρώ\ Ατέλειες: 5 ευρώ

Ηλεκτρονική προπώληση : Viva.gr

Διάρκεια:70 λεπτά

Θεάτρο 104 (Black Box)

Ευμολπιδών 41, Γκάζι (Μετρό Κεραμεικός)

11854 Αθήνα

Τηλ: 2103455020

theatre104@gmail.com | http ://www .104.gr

https://www.facebook.com/Το-τελευταίο-όνειρο-της-Έμιλυ-Ντίκινσον-106062900779191/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου. Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης. Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης. Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play. From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century. At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου

Αλεξία Πετροπούλου: "Ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη τη χαρά γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου... να χαίρεται!"

«Το κλύσμα» στο θέατρο Αλκμήνη. Μιλήστε μου για αυτή την παράσταση. Αφηγούμαι, σαρκάζω και αυτοσαρκάζομαι, χορεύω, ερωτοτροπώ, πέφτω και σηκώνομαι,θυμάμαι και ξεχνώ... τη ζωή μιας γυναίκας που μέσα από τον πόνο, τον έρωτα, το χιούμορ, την προδοσία και τις όμορφες λέξεις, προσπαθεί μονίμως να υπερβεί τα ματαιωμένα όνειρά της και τις αντοχές της με συγχώρεση και αγάπη όσο και να συγκρούεται ο εσωτερικός της κόσμος με την πραγματικότητα και όλα αυτά τα όμορφα και δύσκολα ζωντανεύουν στην σκηνή υπό την σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Άννας Σωτρίνη.

Open Mind

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου