Ο Παναγιώτης Μπαρμπαγιάννης είναι αριστούχος απόφοιτος του
τμήματος Εργοθεραπείας και της Παιδαγωγικής Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού
«Λάκης Κουρετζής». Έχει παρακολουθήσει το Studio Συγγραφής του Εθνικού Θεάτρου,
ενώ θεατρικά του έργα έχουν παρουσιαστεί σε Αθηναϊκές σκηνές. Τα τελευταία
χρόνια εργάζεται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ πλέον
συνεργάζεται με το eidikospaidagogos.gr και το Aegean College στο Τμήμα Εργοθεραπείας
και στο πιστοποιημένο πρόγραμμα «Θεατρικό Παιχνίδι και Ειδική Αγωγή». Το 2016
κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν το θεατρικό του έργο Θεριά, στην κοινή
έκδοση Delete με την Βάνα Πεφάνη. To 2017, και πάλι από τις
εκδόσεις Βακχικόν, κυκλοφορεί τη συλλογή μικροδιηγημάτων με τίτλο «Δεν
με ξέρεις».
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Παναγιώτης
Μπαρμπαγιάννης
β) Τίτλος: Δεν με ξέρεις
γ) Έτος Έκδοσης: 2017
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΒΑΚΧΙΚΟΝ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Τον Παναγιώτη
Μπαρμπαγιάννη, δεν τον ήξερα. Ούτε φυσικά και τα έργα του. Σε μια επικοινωνία
μας, μου σύστησε το βιβλίο του. Έτσι λοιπόν, βρήκα την αφορμή να τον μάθω
καλύτερα, μέσα από την πρώτη του συλλογή με μικροδιηγήματα και τίτλο «Δεν
με ξέρεις».
Η συλλογή αυτή, του Παναγιώτη Μπαρμπαγιάννη, αποτελείται από 45
μικροδιηγήματα που εσωκλείουν τον τραυματισμένο παιδικό κόσμο ο οποίος άλλοτε
σοκάρει κι άλλοτε προβληματίζει. Σε αυτήν λοιπόν τη συλλογή μας συστήνει τον
Αντώνη, ένα παιδί με αναπηρία, το οποίο ζει σε ίδρυμα όπου και υπάρχουν φορές
που κακοποιείται. Η ιστορία ξεκινάει από την αρχή, από τότε που ο Αντώνης ήταν
βρέφος. Ο Αντώνης, αρχίζει και ανακαλύπτει τον κόσμο, όπως όλα τα παιδιά.
Ζητάει τη μητέρα του, όμως αυτή πάντα αδιαφορεί. Αρχίζει να ονειρεύεται, όμως
όλα αυτά ξαφνικά θα σταματήσουν, αφού ο Αντώνης θα γνωρίσει τη βία. Και σαν να
μην έφταναν αυτά, από την αδιαφορία της μάνας του, ο Αντώνης θα βρεθεί στο
νοσοκομείο και από εκεί σε ένα νέο σπίτι, στο ίδρυμα. Αλλά κι εκεί οι συνθήκες
δεν είναι καλές και η βία συνεχίζεται με τον Αντώνη να ελπίζει πως κάποια
στιγμή όλα θα γίνουν όπως πριν, πως όλα θα αλλάξουν.
Το εξώφυλλο του βιβλίου, είναι τρομακτικό αλλά παράλληλα σε
προβληματίζει. Σίγουρα κάτω από τη μάσκα αυτή κρύβεται ένα μικρό τραυματισμένο
παιδί, τραυματισμένο είτε σωματικά είτε ψυχικά, που σου φωνάζει «Δεν
με ξέρεις». Από τις πρώτες σελίδες, ο συγγραφέας, παρουσιάζει
τη ζωή ενός παιδιού, μέσα από τις σκέψεις του. Επιπλέον καταφέρνει με την
απότομη και μεστή γραφή του, να δημιουργήσει πολλές δυνατές εικόνες και
συναισθήματα καθώς και να μας μπερδέψει. Τι από όλα αυτά είναι αλήθεια και
πραγματικότητα και τι όχι;
Μέσα από αυτή τη συλλογή του, ο συγγραφέας, παρουσιάζει επίσης και
τη ζωή παιδιών με αναπηρία μέσα σε ένα ίδρυμα, με μόνο σκοπό να μας αγγίξει, να
μας ταρακουνήσει, να μας ευαισθητοποιήσει αλλά και να μας κάνει να σηκωθούμε
και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια. Λίγες λέξεις του συγγραφέα, αρκούν ώστε να
προβληματιστούμε όλοι. Κάθε του μικροδιήγημα είναι μια γροθιά στο
στομάχι.
Εν κατακλείδι, το «Δεν με ξέρεις», είναι μια
συλλογή που θα προκαλέσει πολύ συγκίνηση και παράλληλα μίσος για ανθρώπους, που
μας περιτριγυρίζουν και που είναι ικανοί να βλάψουν ένα μικρό παιδί. Αλήθεια
τι φταίει ένα παιδί, που μόνο όνειρα έχει και κάνει; Μια συλλογή που
θα προβληματίσει, μιας που η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, ώστε να
αναλογιστούμε τελικά σε τι κοινωνία ζούμε.
Πλοκή: Η
ιστορία αυτή είναι αλήθεια... περίπου αλήθεια. Ο Αντώνης είναι ένα παιδί που
πίστεψε ότι ο κόσμος είναι αυτό που νιώθει. Χωρίς να ξέρει τη γραφή, ο ίδιος
αφηγείται τις πρώτες του ιστορίες με τους ανθρώπους. Άλλες φορές ζώντας την
πραγματικότητα και άλλες μπερδεύοντας την αλήθεια με τα όνειρα... και τους
εφιάλτες. Ο κόσμος του, όμως, αλλάζει ένα βράδυ που κοιτάζει τους πλανήτες.
Ξαφνικά, βρίσκεται σε ένα χώρο όπου άγνωστα παιδιά με σάλια και πόδια - ρόδες
τον περικυκλώνουν. Η μαμά παίρνει μία άλλη μορφή και το ίδρυμα γίνεται το νέο
σπίτι. «Σήμερα το βράδυ, έκλεισα τα μάτια μου και σταύρωσα τα χέρια. Μου είπαν
ότι μπορώ να σου μιλάω κι εσύ να με ακούς. Ένα ήθελα να ξέρεις. Σε μισώ».
4 / 5
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου