Το Άγαλμα Που Κρύωνε ||σκην. Λευτέρη Γιοβανίδη || Μουσείο Μπενάκη-Πειραιώς 138 έως και την Κυριακή, 17 Δεκεμβρίου

Θεατρική Παράσταση
Το άγαλμα που κρύωνε



στο Μουσείο Μπενάκη-Πειραιώς 138
έως και την Κυριακή, 17 Δεκεμβρίου


Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Χρήστου Μπουλώτη «Το άγαλμα που κρύωνε» ολοκληρώνει τον πρώτο κύκλο παραστάσεών του στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη την Κυριακή, 17 Δεκεμβρίου και συνεχίζει τις παραστάσεις του στο πλαίσιο της παιδικής «μεταφερόμενης σκηνής» που για πρώτη φορά ιδρύουν οι οργανισμοί Μουσείο Μπενάκη, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, θέατρο Θησείον.

Μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Λευτέρη Γιοβανίδη, το «Προσφυγάκι» ζωντανεύει επί σκηνής σε μία υπέροχη, διαδραστική μουσική παράσταση, η οποία καταφέρνει -με τον πλέον όμορφο και δημιουργικό τρόπο- να φέρει σε επαφή τα παιδιά με το ιδιαίτερο θέμα της προσφυγιάς. 

Το «Άγαλμα που κρύωνε» έχει ιστορία που ξεκινά από παλιά. Από τότε που το μικρό μαρμάρινο αγόρι άφησε την πατρίδα του στη Μικρά Ασία, απ' όπου το φυγάδεψαν το 1922, και στεγάστηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Έκτοτε, το άγαλμα, με την κάπα και το σκυλάκι, το  “Προσφυγάκι”, όπως το βάφτισε η κυρία Σέμνη, η διευθύντρια του Μουσείου, δεν έχει πάψει να κρυώνει από μοναξιά και από νοσταλγία για την πατρίδα του. Κάποια στιγμή, όμως, τα πράγματα στην  γκρίζα  καθημερινότητα  του μικρού μαρμάρινου αγοριού αρχίζουν να αλλάζουν απρόσμενα...

Το έργο -απόσπασμα του οποίου περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη της ΣΤ’ Δημοτικού- θέτει στο επίκεντρο τη φιλία, τη νοσταλγία και την προσφυγιά με ό,τι εκείνη συνεπάγεται. Στο Μουσείο Μπενάκη τα παιδιά θα ανέβουν στη σκηνή, θα παίξουν με το Άγαλμα, θα δώσουν το δικό του στίγμα στην περιπέτεια του μικρού μας ήρωα και θα γελάσουν, συγκινηθούν και ταξιδέψουν σε ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. 

Το «Άγαλμα που κρύωνε» έχει αποσπάσει το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου, καθώς επίσης και το Βραβείο του Λογοτεχνικού Περιοδικού «ΔΙΑΒΑΖΩ» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Στο θεατρικό σανίδι ανεβαίνει από την PRO4 -σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη- και υπόσχεται σε μικρούς και μεγάλους θεατές μια ιδιαίτερη θεατρική εμπειρία με την σφραγίδα των έμπειρων συντελεστών και συνεργατών. 



Ταυτότητα Παράστασης 
Πρωτότυπο κείμενο: Χρήστος  Μπουλώτης
Θεατρική διασκευή: Λευτέρης  Γιοβανίδης 
Με αποσπάσματα από τη θεατρική διασκευή του Χρήστου Νικολόπουλου
Σκηνοθεσία: Λευτέρης  Γιοβανίδης
Σκηνικά-κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Μουσική: Θοδωρής  Λεμπέσης
Φωτισμοί: Νίκος  Σωτηρόπουλος 
Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλλίδου
Video: Λουκάς  Ζιάρας  - Χρήστος  Καλαϊτζόγλου

Ερμηνεύουν: Γιώργος  Παπαπαύλου, Βασιλική Σουρρή, Έλενα Μεντζέλου, Ειρήνη Καζάκου, Σταυρούλα Μάκρα

Στοιχεία Παράστασης:
Παραστάσεις στο Μουσείο Μπενάκη-Πειραιώς 138: Κυριακή στις 15.00, έως τις 17/12
Παραστάσεις για σχολεία: Καθημερινές, κατόπιν συνεννόησης 
     με Μυθωδία SchoolArt - Ελένη Κότταρη || 
     Τ: 6955.96.65.59, 6972.98.32.28
Διάρκεια:60’ (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων: 9 € (γενική είσοδος)
Παραγωγή:Μανόλης Σάρδης / PRO4
Περισσότερες πληροφορίες: www.pro4.gr

Τρέιλερ:  https://www.youtube.com/watch?v=NR2XjVqg1e


Χώρος: Αμφιθέατρο Μουσείου Μπενάκη, Πειραιώς 138, Αθήνα || Τηλ.: 210.34.53.111 || Κρατήσεις θέσεων και προπώληση από την ticket services

Λίγα Λόγια για τις συνεργασίες μας στο παιδικό και εφηβικό θέατρο.


Το θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ, το Μουσείο Μπενάκη και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε συνεργασία με την PRO4,
 συμπράττουν για πρώτη φορά παρουσιάζοντας 2 έργα για παιδιά και εφήβους. 
Στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής δημιουργείται μια “μεταφερόμενη σκηνή” που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε σχολείο να παρακολουθήσει την παράσταση 
σε όποια από τις τρεις σύγχρονες σκηνές επιθυμεί.

Την αίσθηση ελευθερίας και προσβασιμότητας που χαρακτήριζε τα θεατρικά μπουλούκια είχαμε κάπως σαν οδηγό μας σε αυτή τη σύμπραξη των τριών χώρων: 
το θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ, το Μουσείο Μπενάκη και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι τρεις χώροι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους: άλλη διάταξη θεατών, άλλη χωρητικότητα, άλλη σκηνή, άλλη δυναμική. Κατανοώντας ότι ζούμε σε μία εποχή που τα «σύνορα» και τα γεωγραφικά όρια καταργούνται, θα θέλαμε εμείς να εξασφαλίσουμε μία οργανική σχέση παράστασης και χώρου.