Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Underworld: Η αιματοχυσία (Blood Wars) - Review / Κριτική


Από τις ταινίες που περίμενα να δω τη φετινή χρονιά ήταν το πολυαναμενόμενο Underworld 5, H Αιματοχυσία αλλιώς και Blood Wars. H Πέμπτη συνέχεια για τον αιώνιο πόλεμο ανάμεσα στους λυκάνθρωπους και τους βρικόλακες δεν έχει τέλος και δείχνει να κρατάει καλά. Οι δημιουργοί της σειράς ήδη προανήγγειλαν ότι θα υπάρχει και συνέχεια, έκτη ταινία, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζουν το πότε. Λογικά εκεί γύρω 2018-19, μιας που όπως έγινε και στις προηγούμενες, η επόμενη ταινία βγαίνει μετά από 3 χρόνια από την κυκλοφορία της προηγούμενης.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Underworld: Η αιματοχυσία (Blood Wars)
Σκηνοθεσία: Anna Foerster
Πρωταγωνιστούν: Kate Beckinsale, Theo James, Lara Pulver κ.α
Είδος Ταινίας: Επιστημονικής Φαντασίας/Τρόμου/Δράσης/Περιπέτεια
Έτος Παραγωγής: 2016
Διάρκεια: 92΄

ΥΠΟΘΕΣΗ: Το επόμενο κεφάλαιο της σειράς blockbuster ταινιών Underworld, με τίτλο Η ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ ακολουθεί την Selene, έμπορο θανάτου των βρικολάκων, που προσπαθεί να αποκρούσει τις επιθέσεις που δέχεται τόσο από τη φυλή των Λυκανθρώπων, όσο και από τη φατρία των Βρικολάκων που την πρόδωσε. Έχοντας στο πλευρό της μονάχα τον David και τον πατέρα του, Thomas, θα κληθεί να δώσει ένα τέλος στην αιώνια μάχη μεταξύ Λυκανθρώπων και Βρικολάκων, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα χρειαστεί να κάνει την υπέρτατη θυσία.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Δεκατρία χρόνια πέρασαν από την πρώτη ταινία του Underworld, όπου πραγματικά "κόλλησα". Άλλωστε και η Kate Beckinsale μέσα από αυτές τις ταινίες, έγινε μια από τις αγαπημένες μου ξένες ηθοποιούς, που δεν χάνω ταινία της. 

Είχα κλείσει από πολύ νωρίς θέση στις αίθουσες του κινηματογράφου, για το πέμπτο σίκουελ, και δεν απογοητεύτηκα, παρά ελάχιστα αφού το τέλος με άφησε με την ελπίδα αλλά και την υπόσχεση των δημιουργών της ταινίας ότι θα υπάρξει και συνέχεια. Κάτι που επιβεβαιώθηκε. 

Η Kate Beckinsale επιστρέφει ως Selene, για να δώσει ένα τέλος στην αιώνια μάχη μεταξύ της φυλής των Λυκανθρώπων και της φατρίας των Βρυκολάκων, που έχουν βάλει στόχο να εντοπίσουν την εξαφανισμένη θυγατέρα της, που αποτελεί το μοναδικό υπαρκτό υβρίδιο ανάμεσα στις δύο πλευρές και που το αίμα της έχει τέτοιες δυνάμεις που σε όποια από τις δύο το κερδίσει, θα της δώσει το πλεονέκτημα σε δυνάμεις αλλά και κυριαρχίας. Μοναδικοί σύμμαχοι της Selene είναι ο Ντέιβιντ και ο πατέρας του, Τόμας. 

Από το ξεκίνημα της ταινίας, δεν υπάρχει ούτε ρυθμός ούτε και σκηνές δράσης, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει από τις προηγούμενες ταινίες. Οι στιγμές των μονομαχιών είναι πολύ καλά στημένες, τα εφέ μοναδικά και η ατμόσφαιρα αρκετά σκοτεινή. Η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή, άλλωστε είχαμε κι αλλαγή σκηνοθέτη, με την Anna Foerster στο τιμόνι, που έχει γνωστή μέσα από ταινίες όπως Independence Day, Godzilla κ.α. Η μικρή διάρκεια της ταινίας, το σενάριο που ήταν λίγο φτωχό και άνευρο, μου έδωσαν την αίσθηση ότι έβλεπα ένα επεισόδιο από τηλεοπτική σειρά παρά μια ολοκληρωμένη ταινία.

Όσον αφορά τους συντελεστές της ταινίας, η Kate Beckinsale στο ρόλο της ως Selene έχει εγκλωβιστεί για τα καλά στην μαύρη γυαλιστερή στολή της που κάποια στιγμή πρέπει να τα πετάξει οριστικά. Ο Theo James είναι λιγότερα καλός, από την προηγούμενη ταινία, Underworld: Η Αναγέννηση, αλλά και από τον ρόλο του, που έγινε γνωστός, την τριλογία του Divergent. Ενώ η Lara Pulver στο ρόλο της κακιάς Σεμίρα, απλά εκπληκτική. 

Εν κατακλείδι, η ταινία βλέπεται ευχάριστα. Είναι λογικό ωστόσο μετά από τέσσερις ταινίες να υπάρχουν πολλές απαιτήσεις από τους φαν της σειράς. Καλώς ή κακώς η πρώτη ταινία του Underworld, δε συγκρίνεται με καμία. Είναι επίσης λογικό να κάνει μια κοιλιά, αλλά όταν βλέπεις ότι δεν τραβάει άλλο καλύτερα να σταματήσει. Η συνέχεια, η έκτη ταινία είναι πραγματικά ένα μεγάλο ερωτηματικό, όσον αφορά τους ήρωες αλλά ακόμη και το σενάριο. Εκτός αν ο Μάικλ είναι ζωντανός και το Underworld κλείσει τον κύκλο του με ένα ανατρεπτικό φινάλε. Σε αναμονή λοιπόν... και σε τρία χρόνια από τώρα, το πιο πιθανόν, να μάθουμε.  

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Φυσικά αν έχεις δει όλες τις προηγούμενες, δεν χρειάζεται να ρωτήσεις αν πρέπει και αξίζει να τη δεις. Όπως και το αν είσαι λάτρης τέτοιων ταινιών με λυκανθρώπους και βρυκόλακες ή φαν της συγκεκριμένης σειράς.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10

TRAILER με ελληνικούς υπότιτλους:



Ετικέτες

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Είδαμε και προτείνουμε: Επισκέπτης

  Επισκέπτης Το έργο "Επισκέπτης" του Έρικ Εμμάνουελ Σμίτ αποτελεί μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία που συνδυάζει διακριτικά μυθοπλασία και αληθινά γεγονότα από τη ζωή του διάσημου Σίγκμουντ Φρόιντ. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, το έργο προσφέρει μια βαθιά εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, προκαλώντας το θεατή να αναζητήσει την αλήθεια και την πνευματική εξέλιξη. Η ερμηνεία του Μάνου Βακούση στον ρόλο του Επισκέπτη είναι άψογη, καθηλώνοντας το κοινό και μεταφέροντάς το σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο και ανατροπές. Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Σωτήρη Τσαφούλια δίνει ζωή στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών προσθέτουν βάθος και συναισθηματική εντάση στην παράσταση. Μέσα από το συναρπαστικό πλέγμα της πλοκής, το έργο αναδεικνύει τα βαθύτερα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχολογίας και της πνευματικής αναζήτησης. Ο διάλογος μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του μυστηριώδους Επισκέπτη ανοίγει παράθυρα σε φιλοσοφικές συζητήσεις που αναδεικνύουν τη σύνθετη φύση τ
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: «Rayman ούρλιαξε» στο Θέατρο Σφενδόνη

  Η θεατρική παράσταση "Rayman ούρλιαξε", σε σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη, προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία στο θεατή, ενώνοντας την υψηλής αισθητικής σκηνοθεσία με την πνευματική εμβάθυνση του περιεχομένου.  Η εξαιρετική ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο του Rayman προσθέτει στοιχεία ευαισθησίας και συγκίνησης στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και των θεμάτων που αναδεικνύονται. Η παράσταση αναδεικνύει με επιδεξιότητα την αμφιλεγόμενη σχέση μεταξύ της επιστήμης και της ανθρώπινης ψυχής, ενσωματώνοντας φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση της πραγματικότητας και της ανθρώπινης ύπαρξης.  Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται για την αρμονική σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού, δημιουργώντας έναν μοναδικό και συναρπαστικό κόσμο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή. Το θέατρο Σφενδόνη αποδεικνύεται ιδανικός χώρος για την παρουσίαση μιας τόσο πολυεπίπεδης και πρωτοποριακής παράστασης.  Με την ενθάρρυνση των θεατών να κρατήσουν ανοιχτό μυαλό και να εξερευ
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ

  Οι τέλειοι ξένοι Η παράσταση " Οι τέλειοι ξένοι" του Π. Τζενοβέζε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Πυρπασόπουλου & Πέτρου Λαγούτη προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη ψυχολογία και στις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Η απλή αλλά ενδιαφέρουσα πλοκή κεντρίζει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ η ιδέα του παιχνιδιού με τα κινητά τηλέφωνα δημιουργεί μια συναρπαστική δυναμική που αποκαλύπτει τα μυστικά και τις αλήθειες που κρύβουν οι χαρακτήρες. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, με τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη και το Δημήτρη Ξανθόπουλο να ξεχωρίζουν για την αυθεντικότητα και το συναισθηματικό βάθος των ερμηνειών τους. Η συνολική αίσθηση που προκαλείται είναι αυτή της πραγματικότητας και της ανθρωπιάς, καθώς ο καθένας από τους χαρακτήρες αποκαλύπτει τα δικά του προσωπικά τραύματα και αναζητά τη συγχώρεση και την αποδοχή. Η σκηνοθεσία είναι λιτή και αποτελεσματική, επικεντρώνοντας την προσοχή στις ερμηνείες και στην απε
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: "Waiting for Godot" at Theatre of the No

  A Masterful Exploration of Existence: "Waiting for Godot" at Theatre of the No   The Theatre of the No in Athens boldly inaugurated its presence with a riveting rendition of Samuel Beckett’s timeless masterpiece, "Waiting for Godot." Directed by the visionary Nikos Dionysios, this production breathed new life into the existential musings of Beckett's iconic play.   From the moment the curtain rose on Thursday, April 18th, audiences were captivated by the profound themes and poignant performances that unfolded on stage. With a stellar international and Greek cast, led by the talented direction of Nikos Dionysios, the production brought a fresh perspective to one of the most important theatrical works of the 20th century.   At its core, "Waiting for Godot" delves into the depths of human existence, exploring themes of loneliness, dependency, and the relentless pursuit of meaning in a world shrouded in uncertainty. Through the lens of two pr
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Είδαμε και προτείνουμε: «ELIZADETH»

Η θεότρελη κωμωδία "Elizadeth" παρουσιάζει έναν κακόφημο θίασο που προσπαθεί να ανεβάσει ένα ανιστόρητο μιούζικαλ εν μέσω πανδημίας, με λάθος ηθοποιούς, λάθος έργο και λάθος περίοδο. Η πλοκή επικεντρώνεται στις περιπέτειες και τα κωμικά περιστατικά που συμβαίνουν στους χαρακτήρες του θεάτρου καθώς προετοιμάζονται για την παράσταση, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τα δικά τους προβλήματα και συγκρούσεις. Η παράσταση αναπτύσσει έναν θίασο με ετερόκλητα πρόσωπα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του "κουσούρια" και προβλήματα. Οι θεατρίνοι χαρακτηρίζονται από μωροφιλοδοξίες, αλαζονείες, βεντετιλίκια, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες, έρωτες, μίση και πάθη, δημιουργώντας έναν καυστικό και διασκεδαστικό κόσμο. Η Κυπραία που θέλει να γίνει πρωταγωνίστρια, ο ξεπεσμένος αλκοολικός, η σταρ που ξεπέφτει διότι δεν μπορεί να κάνει την παρθένα, ο εξαιρετικός μουσικός με τις τρομερές και κυρίως « πρωτότυπες » μουσικές του Έλτον Λεμπέση και φυσικά η βουλιμική ιέρεια της τέχνης δεν θα αφήσου
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Αλεξία Πετροπούλου: "Ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη τη χαρά γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου... να χαίρεται!"

  «Το κλύσμα» στο θέατρο Αλκμήνη. Μιλήστε μου για αυτή την παράσταση. Αφηγούμαι, σαρκάζω και αυτοσαρκάζομαι, χορεύω, ερωτοτροπώ, πέφτω και σηκώνομαι,θυμάμαι και ξεχνώ... τη ζωή μιας γυναίκας που μέσα από τον πόνο, τον έρωτα, το χιούμορ, την προδοσία και τις όμορφες λέξεις,   προσπαθεί μονίμως να υπερβεί   τα ματαιωμένα όνειρά της και τις αντοχές της με συγχώρεση και αγάπη όσο και να συγκρούεται ο εσωτερικός της κόσμος με την πραγματικότητα και όλα αυτά τα όμορφα και δύσκολα ζωντανεύουν στην σκηνή υπό την σύγχρονη σκηνοθετική ματιά της Άννας Σωτρίνη.
Δημοσίευση σχολίου
Read more »